The Enigmatic Twins

54 : The Twins are Back

Add me on FB: Genie WP (www.facebook.com/regenie.wp.9) 

*** 

DAMON

"Hey, you okay?" I asked her as I was driving.

Sandali niya akong tinignan tsaka muling ibinalik ang tingin sa daan ng hindi manlang sinasagot ang tanong ko. She's cold today. I mean, she's usually cold but her coldness right now is different and her face is completely blank. I sighed. I felt sorry for the gang who we'll be fighting later, I pray for their souls.

Hindi ko na tinanong pa si twinnie at tahimik lang kaming bumyahe hanggang sa marating naming ang Underground. It's been a while, I missed this. I miss fighting with my twin.

Bumaba na kami ni sis at lumingon ako sa likod dahil nararating lang din nila Jaren. Hindi kami sabay-sabay na pumasok sa loob at nauna ang tatlo, they're disguising as an ordinary gangster. They can't be seen as G.O.D.S. member, while the two of us entered UG and cought every attention as soon as we entered the arena. Great.

"Sh*t."

"T- They're here!"

"Ngayon lang ulit sila nag pakita."

"T- Thánatos Twins?"

"Wow."

"Cool!"

"Scary..."

I sighed, "Are we going to fight now? I'm telling the blackman." I said. The blackman is like the MC if you're asking.

"Later, let them finish their fight." She asnwered and keeps the eye on the stage. Okay.

Hinintay naming matapos ang laban at hindi ko maiwasang mapansin ang mga bulungan at tingin ng mga tao sa paligid. Napatingin ako kay twinnie na walang paring paki sa paligid. Lumingon naman ako sa likod namin dahil alam kong doon nakapwesto ang tatlo. Napansin ko ang mabilis na ngisi ni Jaren habang umiinom ng beer at pa-simple akong pinakyuhan habang hawak ang baso. Gago talaga.

Naiiling na ibinalik ko ang tingin sa unahan. Hindi narin naman nag-tagal pa ang laban kaya lumapit na ako sa black man para mag hamon na laban. Nagulat pa siya nang makita ako at kinakabahan na in-announce na nandito kami at nag hahanap ng makakalaban.

"The T- Thanatos Twins are here to fight, sino ang may lakas ng loob na kalabanin sila?" sigaw ng black man sa mic, "Meron ba?!"

Anong klaseng tanong 'yon? Sino ba ang gustong sumagot sa tanong na 'yan kung alam nila na mamamatay rin naman sila? Stupid.

Natahimik ang paligid. Tinignan ko si sis na nakakrus ang mga braso at inip na nakatingin sa gitna ng arena. She's really impatient. Naiiling na tumingin ako sa paligid, puno ng bulungan mula sa mga gangster ngunit walang naglalakas loob na umapak ng battle ground. Tsk, cowards. But seriously, I don't blame them... for being cowards. I knew they know exactly what will they ended up when they lose to us.

In hell of course.

Ilang minuto na ang dumaan pero wala paring nag tatangkang kalabanin kami kaya napahikab nalang ako ng wala sa oras. Tinignan ko si twinnie na seryosong nakatingin sa akin kaya agad akong napaayos ng tayo. Damn, kating-kati na siguro 'to manuntok.

"Yah," tawag ko sa blackman na agad namang naalerto at kinakabahan na lumapit sa akin habang iniiwasan ang mga mata ko. "Call anyone."

"H- huh?" kinakabahang tanong niya.