The Enigmatic Twins

1 : déjà vu

HELL

*wang* *wang*

Sh!t.

Isang tunog ng alarm clock ang bumulabog sa maganda kong tulog. Agad kong kinapa ang side table ko at hinagis ang bagay na 'yon kung saan. Nakarinig naman ako pagkabasag.

Who dared to interrupt my sleep? I will kill it! dahil isa siyang peste sa maganda kong umaga na ngayon ay sira na.

Nakarinig ako ng pag-tawa kung saan kaya inis akong bumangon at tinignan ang nilalalang na sumira ng tulog ko. And there, I saw my brother laughing his ass out.

"Really, sis? pang-ilang alarm clock mo na 'yan?" natatawa niyang sabi kaya sinamaan ko siya ng tingin. "Poor clock, r.i.p... again." sabi niya pa at pinag-patuloy ang pag-tawa.

Okay, I take it back. I won't kill him but.... Hindi ko hahayaang makalabas siya ng maayos sa kwartong 'to. I smirked.

Napatigil naman siya sa pag-tawa nang mapatingin sa akin. Lalong lumawak ang ngisi ko.

"H-hey sis, d-don't give me that s-smile. I HATE THAT SMILE." said he.

"Nu-uh. We will be having a morning excercise." I said, smirking. Nanlaki naman ang mata niya at tatakbo na sana siya palabas but duh! Mabilis yata 'to. 

Agad akong nakalapit sa pinto at sinara ito, "OMO!" sa gulat niya.

Tinignan niya ako. His sweating, "S-sis! Pwede naman nating pag-usapan 'to. Hehe." sabi niya at pilit na nguniti.

Nginitian ko lang rin siya. The creepy one.

"No," he gulp, "Let's start!"

"Jesus!"

1 hour later.....

"What do you think the both of you are doing?" I heard Dad said.

Napahinto ako sa pag-kain at napatingin kay lil'bro. Napangiti tuloy ako.

"Don't smile, princess. Look at what you did to your brother." 

Tss.

Napatingin ako kay bro. Well, wala namang pinag-bago exept sa mukha niyang puno ng lipstick at eyeliner. So in the other words, he looks like Samara for some reason tapos may kahabaan pa ang buhok niya. Kilala niya naman siguro si Samara diba? If you don't then search. Problem solve.

"Told you not to call me princess, Dad!" I said.

"You are my princess and I will call you whatever I want. So, how will you deal with this?" Sabi ni Dad at tinuro si Damon na nakatungo.

I laugh.

"Don't laugh, honey." biglang pasok ni Mom mula sa kitchen. "Tsk-tsk, why am I getting a déjà vu?" sabi ni Mom at nailing. She looked at me kaya apaayos tuloy ako ng upo, "At kailan ka titigil sa pag-sira ng alarm clock?"

I saw Dad chuckled, "I think it's her new hobby." he said.

Napakamot nalang ako ng ulo. KAILAN PA NAGING HOBBY ANG PAG-SIRA NG ALARM CLOCK?!

"At ikaw naman kasi, you know na ayaw ng kambal mo na sinisira ang tulog niya." She sigh, "ano bang gagawin ko sa inyong dalawa?"

"Kasi naman!" biglang sambit ni Damon kaya lahat kami napatingin sa kanya, "Tss, nevermind." sabay pout.

Urgh! I hate it when he does that.

He's too cute!

"Fine, fine! I'm sorry. I'll remove it later." Napatingin naman siya sa'kin. What?!

"Wow," he said, amuse. "Okay, apology accepted!" sabi niya at ngumiti ng malapad.

Tss. Pasalamat siya m... ma.... love ko siya! Yan I said it. (-_-)

"Okay, that's enough." Dad said at tinignan kaming dalawa, "Alam niyo namang malapit na muling mag-simula ang klase, right?"

We both groan in unison.

"We've decided na ilipat kayo ng school.... ulit since lahat na yata ng school dito sa Korea ay naubos niyo na last year." sabi ni Mom na naka-poker-face.

Really? Ganoong karami na kami na-expelled?

"Where?" Damon asked.

Nag-katinginan sila then tumango. I suddenly felt uneasy. We have a cool parents pero mahirap basahin ang isip nilang dalawa. I can't predict them.

They both smiled. Damn. THEY. SMILED. Which is not a good sign.

"You're both flying back to Philippines."

Hell.

"What?!"

***

Facebook Account: Genie WP (www.facebook.com/regenie.wp.9)

Facebook Account: Genie WP (www.facebook.com/regenie.wp.9)