'' To smutne, że ty płaczesz przez kogoś,
kto jest właśnie szczęśliwy, a on nie
zdaje sobie z tego sprawy jak bardzo
cierpisz. ''
Każdy go poniża, pluje na niego z góry.
Potrzebuję akceptacji samego siebie.
Czy ta ''przyjaźń'' zmieni coś w jego...
Reszta tygodnia minęła znośnie mimo braku obecności Charliego, który wyjechał na ważną delegacje.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Po kilku minutach uśmiechania się do ekranu urządzenia woła mnie głos opiekunki Kate.
-Leondre, grupowa! - słyszę i postanawiam zejść do salonu gdzie odbyć ma się terapia.
Siadam w okręgu na jednym z siedzeń i wpatruję się w ceglaną ścianę która znajduje się za krzesłami naprzeciwko mnie.
Reszta rozmowy i takich jakby wyznań mija szybko, zaraz gdy przychodzi moja kolej.
-Leo, pora na ciebie. - mówi.
-Więc, jestem Leo. Aktualnie mam 16 lat kończę z anoreksją przez, którą miałem umrzeć. - kończę wypowiedź gdyż nie chce na razie więcej o sobie mówić.
-To wszystko? - dopytują.
-Nie chcę mówić dużo. - wzdycham.
*
Końcówka dnia minęła znośnie razem ze stoma pytaniami na minutę które były kierowanie od Chelsey. Już dawno wykonałem moją wieczorną rutynę i wskoczyłem pod kołdrę w której analizowałem ostatnie rozdziały mojej ulubionej książki. Po kilku minutach udało mi się zasnąć.
*
Budzę się z niewiadomych mi powodów. Wnioskując po tym że na dworze jest jasno i świeci słońce - jest rano. Odsłaniam kołdrę a następnie wstaję z łóżka i idę do łazienki w której ubieram bluzę o kolorze zgniłej zieleni i czarne rurki. Ogarniam resztę rzeczy i schodzę na dół gdzie czeka na mnie miła niespodzianka.
