UFAKLIK

14---GELEN KARANLIK GÜNLER

Duyduklarım bende şok etkisi yaratırken Haluk amca onu duyduğumu anlamasın diye merdivenin başına gidip yeni inmiş gibi yaptım.Tam odadan çıkarken beni gördü.Duyup duymadığımı anlamaya çalışarak,

"Yeni mi indin kızım ?"

"Evet Haluk amca Doğan yeni uyudu bende yeni indim." dedim çaktırmadan. Duymadığımı sanıp rahatladı.Bilmiyordu ki yüzüne iğrenerek bakıyordum.

"Hadi kızım yemek yiyelim.Hale teyzen çok güzel yemek yapmıştır şimdi." dedi elini sırtıma koyarak.Önceden yapsa samimi bulurdum ama şimdi gerçekten gittikçe ondan nefret ediyordum.Cevap vermeden mutfağa doğru gittim.Hale teyze hiçbir şeyden habersiz masayı hazırlïyordu.Ona uzaktan bakınca acımadan edemedim.Belki de yıllardır sadık bir eşe sahip olduğunu düşünüp övünüyordu.Ona baktığımı farkedince yanlış anlamasın diye "Yardım edeyim size yorulmayın." dedim.Ne kadar yapmamam için ısrar etse de sofrayı kurmasında yardım ettim.

Yemek yemeyi çok seven biri olarak hayatımda bu kadar güzel yemek yediğimi hatırlamıyorum.Annem duysa kesin ertesi gün akşam yemeğinde beni pişirirdi ama napiyim çok güzel olmuştu.

"Ellerine sağlık Hale teyzecim çok güzel olmuş yemeklerin hepsi.Hayatımda böyle güzel yemek yememiştim.Şiştim valla." dedim göbeğimi okşayarak.Bu halime gülüp

"Afiyet olsun güzel kızım her zaman beklerim gel böyle arada ne istersen yaparım."

"Gelirim tabi gelmem mi." dedim mutlulukla.Müstakbel kaynanamla böyle anlaşabildiğime inanamıyordum.Ben ki kaynanamı sadece düğünümde görüp ondan sonra ömür boyu görmek istemiyorum diyen biriydim.Daha sevgiliyken evlerine gelip yemek yiyordum.Demek ki neymiş büyük lokma ye büyük laf etme. Kendi kendime güldüğümü farketmesinler diye hemen içsesimi susturdum.Haluk amcada benden sonra Hale teyzenin elini tutup öptü.

"Bu kadar şanslı bi adam olduğum için her gün şükrediyorum.İyi ki onu seçmişim diyorum her zaman iyi ki karım Hale olmuş." derken ben ağzım açık yüzüne bakıyordum. Bi insan bu kadar karaktersiz olabilir miydi ? Daha biraz önce onu aldattığı kişiyle konuşmuştu.Gittikçe iğreniyordum ondan.Keşke Hale teyze ce Doğan da görebilseydi ondaki iğrençliği. Yine içimi sıkıntı kaplamıştı.Ben nasıl söyleyecektim bunu. Doğan zaten daha tam iyileşmemişti. Bunu sonra düşünmek üzere aklımın bi köşesine yazıp ayağa kalktım.Bu adamın yüzüne daha fazla katlanamazdım.

"Ben bi Doğan'a bakayım bi ihtiyacı falan olursa haber veremez." diyip cevap vermeden merdivenlere yöneldim.Yukarı çıkıp Doğan'ın odasının önüne geldim. Uyuyup uyumadığını bilmediğim için kapıyı çok yavaş açıp içeriye girdim.Yatağında mışıl mışıl uyuyordu,Uyandırmaya kıyamadım ve usulca yatağın ucuna oturdum.Yüzü o kadar pürüzsüzdü ve yumuşaktı ki.Elimi yüzünde gezdirmeye başladım.Yeni çıkmış sakalları elime batıyordu ama acıtmıyordu hatta çok hoşuma gidiyordu.Sonra dudaklarına doğru yaklaştırdım elimi.Bi yandan uyanmasından korkuyordum ama dayanamayıp dudaklarına  yaklaştım.Küçük bi öpücük bıraktım dudaklarına.Dudakları da yüzü gibi yumuşacıktı.Tekrar öpmek için yaklaşırken birden sayıklamaya başladı.Sanırım kabus görüyordu.Uyandırıp uyandırmamak arasında tereddüt ettim çünkü korkmuştum.Sonra ona iyice yaklaştım uyandırmak için.Tam elimi göğsüne koymuşken birden boğazımı sıkmaya çalıştı.Kendimi geri atıp yataktan düştüm.Sanki birini öldürmeye çalışıyordu rüyasında.Onun uyanmasını beklemek yerine korkmadan yaklaştım.Sayıklaması bağırmaya dönüşmüştü.Hatta oturuyordu ve hala uyanmamıştı.Korksamda böyle bekleyemezdim.Ona fırsat vermeden kucağına oturdum ve ona sıkıca sarıldım.Biraz daha bağırmaya devam etti.Ben hem ona sarılmış hem de ağlıyordum.Bu hali beni çok korkutmuştu.Birden sustuğunu farkettim ve sonrada belimdeki ellerini.Kafamı gözlerine çevirince o ela derin gözleri buldu gözlerimi.Başparmağıyla gözyaşlarımı silip alnımdan öptü.İkimizde konuşmuyorduk.Sessizliği o bozdu.