UFAKLIK

4---KANDIRILMAK..

Sabah uyanır uyanmaz Doğan'a 'günaydın' mesajı attım.Sonra okula gitmek için hazırlanmaya başladım.Zaten okul kıyafetimiz kırmızıydı eteğimiz de siyah üstüne renkli kareliydi.Saçımı tepeden topuz yaptım.Hafif bi rimel sürdüm.Normalde pek makyaj yapmazdım zaten.Annem kahvaltıyı çoktan hazırlamıştı.Hızlıca kahvaltımı yaptım.Servisin korna sesini duyunca annemi öptüm.Siyah spor ayakkabılarımı da giyip servise bindim.

Serviste mesaj geldi.Doğan 'günaydın' yazmıştı.Numarasını istemem lazımdı.Çünkü bugün arayacaktım.

'Yaa numaranı verecektin bugün.Hani ara demiştin.'

'Ha evet bekle.Al müsait olunca ara konuşalım.'

'Peki öğle arasında ararım.Bi işim olmuyo zaten.'

'Sen bilirsin.'

'Şimdi derse giricem.Çikınca ararım seni.Görüşürüz.'

'Görüşürüz.'

Telefonu çantama koydum.Sınıfa Zeynep'in yanına gittim.Melisa'yla bisey konusuyodular sanırım.Daha doğrusu kesin dedikodu yapıyodular.Kimbilir yine kime ne beddualar ediyodular.Allah yardım etsin kimse artık.

"Günaydın gençler.Hayırdır kimi çekiştiriyosunuz?"

"Günaydın.Gel gel neler oldu.Buse var ya hani şu sevmediğin kız 11-B de."

"Eee ölmüş mü?Allahım sana şükür yarabbim.Duâlarım kabul oluyo.Kesin ermiş olcam ben bu gidişle ha.Valla o yolda ilerliyorum."

"Kızım bi sus başladı yine,Saçmala ne ölmesi yaa.Kızı öldürdün iki dakikada."

"Tüh yine mi olmadı.Neyse en kısa zamanda ölür inşallah.Sonuçta sevmiyorum kızı abi.Ölse bana yararı olur demi?"

"İnşallah inşallah. Yaa hani ahmet var yaa senin yakın arkadaşın.Bu buse onu seviyomuş.Gitmiş açılmış çocuğa.Tabi reddetmiş hemen.Sen kimsin ki senle sevgili olayım falan demiş yaaa!"

"Olaya bak yaa.Benim niye haberim yok.Ahmet nerde getirin onu bana çabuk.Niye anlatmadı bana!"

"Vayy prensesim beni mi çağırıyo.Buyur sultanım ne oldu?"

"Gel buraya Ahmet çabuk.Sen niye bana anlatmıyosun bu Buse gelmiş sana açılmış reddetmişsin falan."

"Ee akşam mesaj attım canım cevap vermedin napiyim."

"Ha öyle mi görmemişim."

"Artık aklı nerdeyse."diyen Zeynep'in kolunu sıkıp susturdum.

"Neyse yaaa.Gel hadi anlat ayrıntılarıyla.Bana da çikolata borcun vardı hatta hadi kantine gidelim çikolatamı da alırsın."

"Tamam bitanem gidelim."

Ahmet benim çocukluk arkadaşımdı.Babalarımız ortaktı.Bu yüzden hep birlikteydik.Yeri geldi abim olmuştu.Hep yanımdaydı benim.Öz kardeşim sayılırdı.Hatta küçükken elimi kesmiştim ağlıyodum bi kere.Oda yanıma geldi bana 'ağlama bak bende elimi kesiyim kan kardeşi olalım seninle olur mu' demişti.Bende susup 'olur' demiştim.Yerden cam aldı elini kesti birazcık.Sonra elimi tuttu.Kanlarımız karışınca kan kardeşi olurmuşuz.O zamandan beri de gerçekten kardesimdi benim.

Koluna girdim ve kantine gittik.Kantinden bi poşet çikolata alıp yanıma geldi ve masaya oturduk.Çok tatlı değil mi ama yaa.Hemde bi poşet almış.

"Ahmet seni çok seviyorum biliyosun değil mi ?"

"Niyeyse bu sevdiğin zamanlar hep çikolata aldığım zamana denk geliyo."