A: Seninle açık konuşacağım Miray. Boranın burdan iyileşsede çıkmasını istemiyorum
Beynimin içinde tekrar eden bu cümleler git gıde canımı sıkmaya başladı.
A: Boran ailemizin utanç kaynağı...
Bir insan nasıl oğlunu bu kadar çabuk gözden çıkarabilir ki ? Sağ tarafa dönüp yorgana daha sıkı sarıldım.
----------------------------------------
Sabah telefonumun sesiyle derin uykumdan uyandım. Saat daha sabahın 7' si bu saatte ne olabilir !
M: Alo
- Miray hanım rahatsız ettiğim için üzgünüm. Ama hastanız sinir atağı geçiriyor
M: Ne ? Tamam hemen geliyorum
Yataktan kalkıp banyoya koşarken tepetaklak yere düştüm
M: Varlığın bile zarar boran ! Ah !
Ayağa kalkıp tekrar banyoya koştum elimi yüzümü yıkayıp içeriye girdim ve dolaşımı açtım
Üstümü giyip çantamı ve telefonumu alıp aşağıya indim. Ilk durdurduğum taksiye bindim.
-----------------------------------
Odadan yükselen bağırışmalar koridorda yanki yapıyordu. Koşarak odaya girdim. 3 kişi boranı tutmaya çalışıyordu. Alnındaki damar yine kendini belli etmişti. Korkuyla yutkundum.
M: Ne oluyor ?
Herkes bir anda bana döndü. Boranın kızarmış gözleri dikkatimi çekti. Ve sonra ben bile ne olduğunu anlamadan boran güvenliklerin elinden kurtulup bana doğru geldi.
M: B-boran
Sirrinin sert bir şekilde duvara vurulmasıyla acıyla inledim.
Kollarımı tutup yukarda sabitledi
B: Beni burda tutmak için ne kadar para aldın söylesene !
Acı bedenimi kavrarken boranı üstümden almaya çalışıyorlardı. Korkuyla derin derin nefesler almaya başladım. Beni burda tutmak için ne kadar para aldın söylesene ! Istemsizce bilinç altıma kareler dolmaya başladı