Insanlardan çoğu kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor. Düşünmekten korkuyor sorumluluk getireceği için. Konuşmaktan korkuyor, elestirilmekten korktuğu için. Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğin kıymetini bilmediği için. Unutulmaktan korkuyor, dünyada kalıcı bir eser bırakmadığı için. Ve ölmekten korkuyor, ölüme hiç hazırlığı olmadığı için.
Shakespeare
Me: Ne oluyor burada !
Mehmet mirayın bileğini kavrayıp kendi olduğu tarafa çekti.
B: Sen kimsin ? Ateş bitti şimdide sen mi başladın ? Sizi bana teker teker mi yolluyorlar
Mehmet dişlerini olabildiğince sıktı. Genç adam farkında olmadan mirayın bileğini de bütün gücüyle sıkıyordu
M: Ah !
Iki adam sanki onu yeni fark ediyormuşcasına genç kıza döndürdü bakışlarını.
Me: Özür dilerim
Mehmetin bakışları yumuşarken boran katı bakışlarını ikilinin üzerinden ayırmadı. Mehmet sıktığını bileği bırakıp baş parmağıyla kızaran yeri ovdu.
Me: Ne oluyor burda
B: Iki insan öpüşüyor daha fazla açıklama mı istermisin ?
Mehmetin kolunu sıkı sıkı kavradı miray en son istediği şeydi boranın mehmete zarar vermesi belkide.
M: O benim hastam ve-
Me: Hastanlamı öpüşüyorsun yani !
Boran sıktığı yumruğunu gevşetti ve insanın sinirini bozacak şekilde sırıtıp cebinden sigara paketini çıkardı ve içinden aldığı dalı dudaklarının arasına yerleştirip yaktı
B: Ben öptüm
Mehmet mirayın kolundan kurtulup onu geri itti. Bu kadar rahat olması adamı delirtiyordu adeta ! Miray aceleyle aralarina girdi
M: Mehmet hadi odama çıkalım söz herşeyi anlatıcam
Mehmet önce borana sonra miraya baktı ve sinirle hastaneye girdi.
B: Kim ?
Miray gözlerini kapıdan alıp borana çevirdi.