VAZGEÇTİM

🐞

Her fırsatta hayatımızı zora sokmayı nasıl beceriyoruz anlamıyorum. Oysa mutlu olmamız için o kadar sebep var ki ortada, biz onları görmekten her defasında bu kadar aciz kalarak sadece kendimizi yıpratıyor ve yine kendi mutluluğumuzu baltalıyoruz. Aşk imkansız değil aslında hepimiz için, burnumuzun dibinde mutluluğumuz uğruna kendini parçalayan insanlar varken biz yine gidiyor en olmaz insanı hayatımıza musallat ediyoruz. Başından senaryosu belli olan, sonu hep bilindik hüsrana çıkan filmlere başrol oyuncusu oluyor, son sahnede hıçkırıklara boğuluyoruz. Galiba tanrı insanı yaratırken dünyaya, mayasına bir nebze acıya bağlılık koymuş olmalı, her birimiz bedenlere ve ruhlara aşk beslemek yerine, önce onlardan kaynaklanacak olan acılara gizli gizli duygular büyütüyoruz. Sonunda yine üzülen bizler oluyoruz.

"Mutluluğumun anahtarı sendeyken mutsuzluğuma kilit olmayı seçtin. İnşaallah benden iyilerine layıktır yüreğin."