Vedalaşmak en çok kalana koyar derler ya, gidene de koyar. Geride bıraktığı parçası geçtiği her santim her metre yolda düşer aklına, beynine dikenli teller dolanır, özlem kalbine kazınır, vedalaşmak gidene de koyar kalana da. Orta da aşk varsa veda etmek koyar insana. Ve ben her gidişimde birdaha göremeyecek gibi veda ettim sana. Sımsıkı sarıldım, sonkez sarıyormuşsun gibi bıraktım bedenimi kollarına. Bedenin her gece uykumda hayaliyle bela oldu kollarıma. Gözlerini gördüm kör karanlıkta. Gözlerindeki ışığın işledi karanlığıma. Neresinden tutsak aşk dedi ve nereden kaçmaya çalışsam sen çıktın karşıma.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGEÇTİM
PoetrySen benim tren istasyonunda beklediğim vapursun. Gelmeyeceği halde beklediğim. Vazgeçemediğim. Seve seve tükemediğim.