VAZGEÇTİM

🐦

Herşeyi unutun. İki dakikalığına tüm beyninizi boşaltın ve sadece onun için yaptıklarınızı düşünün. Her defasında kaçarken kovalamanız, haketmediği halde cabalayışlarınız, uğruna yorganınızı kefen sayıp yastığınıza bıraktığınız gözyaşlarınız gelsin aklınıza. Yıkılan hayallerinizi, kırılan kalbinizi düşünün. Hatta kalkın gecenin bir yarısında, ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözlerinizi dikin aynaya, değer mi diyin. O beni zerre kadar umursamazken bu canımı hiçe sayarak can çekişlerim niye? Sorun kendinize. İçinize sessiz sessiz bağırın. Annenizi düşünün sonra. Ayaklarında cenneti taşıyan o melekleri. Beni böyle görse yıkılır diyin. İnsanın en son acıdığı yine kendisidir ya kendiniz umrunuzda değilse bile sırf sizi canını dişine takıp bu günlere getirmiş kadınlar için ayakta kalın. Ve unutmayın ki allah ümitlerin tükendiği anda yeni bir kapı açar aklınızdan çıkarmayın.

"Kazanmak falan umrumda değildi benim. Senle kaybetmeye de razıydı yüreğim"