VAZGEÇTİM

🐢

Herbirimiz kaybedeceğiz. Kimimiz azar azar kimimizse bir anda, aniden yitireceğiz elimizde sımsıkı tutmaya çalıştığımız ne varsa. Bizde daha öncekiler ve bizden sonra geleceklerin yapacağı gibi uymak zorunda kalacağız adaletine tükürdüğümün dünyasında. Bir sabah uyanacaksın ve o olmayacak yanında. Uykulu gözlerle doğrulup yatağın boş olan diğer yarısına dikilecek bakışların. İçinde şimşekler çaka çaka kalkıp kahvaltı etmek isteyeceksin. Ayakların seni mutfağa götürecek. Tam masana bişeyler koyacakken onunla yaptığın kahvaltılar canlanacak gözünde. Çekeceksin bir köşeye, istemsizce dakikalarca ağlayacaksın tıpkı bundan sonraki günlerde de yapacağın gibi. Umutma sende biz gibi kaybettin. Önce o gitti, sırayı sen üstlendin.

"Tesadüf mü sahiden bir anda, tamda birine ihtiyacım olduğu anda hayatıma girmen? İçinde bulunduğum yusuf kuyusuna umut ipleri göndermen? Yada aynı gelişin gibi gidişininde tam sana ihtiyacım olduğu anda olması doğru mu sahiden?"