Birbirine tamamen yabancı iki beden. Biri ölümle yaşam arasındaki ince cizgide öbürü gitmekle kalmak bataklığında. İnsanlar sadece eceliyle mi ölür? Hayır. Duyguların yok olması, kalbin kararmasında bir ölümdür. Doğru cevapları ararken tüm benliğimizle yanlışlara yönelmek aslında iyi giden şeyler için sadece aptalca bir dönüşümdür. Aydınlığa giden yolda karanlığa sapmak, çiçekleri kopartıp bataklığa sevdalanmak. İnsanoğlu kusursuzca yaratılan tüm canlılar içinde en ala nankördür. Asıl mutluluk nefes alıp verme mesafesi kadarken ona en tatlı gelen yine ruhan ölümdür.
"Duygularımı kaç kez daha öldürmem gerek tanrım en iyisini yeşertmek için?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGEÇTİM
PoetrySen benim tren istasyonunda beklediğim vapursun. Gelmeyeceği halde beklediğim. Vazgeçemediğim. Seve seve tükemediğim.
