Aslında öylesine yakındı ki güzel günler görmemek için direnmeyi seçti dünyaya aldanmış gözlerimiz. Mutluluk bize uğramasın diye gizliden gizliye ne kötülük varsa yaptık kendimize farkında bile olmadan. Gülüşümüzün ve tüm mutluluğumuzun anahtarı elimizdeydi oysa. Lakin biz açmak yerine kilitlemeyi tercih ettik her defasında ve yine üzülen biz olduk haberimiz olmadan. Aramaktan vazgeçmedi aç gözlü ihtiraslarımız yorulduk düştük kalktık ama herşeyin suçlusu biziz anlamadık.
"Kapat gözlerini çocuk, senin asıl aydınlık karanlık"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAZGEÇTİM
PoetrySen benim tren istasyonunda beklediğim vapursun. Gelmeyeceği halde beklediğim. Vazgeçemediğim. Seve seve tükemediğim.
