SINIRDA

BAŞTAN SONA GERÇEK -- "SEVİLEMEZ"

*BÜTÜN BKB HASTALARINA İTHAFEN...
(Bunu her okuduğumda ağlıyorum... Uzun ama okumaya değer. Lütfen oku.)

İnsanlar borderline kişilik bozukluğuyla yaşamanın nasıl bişey olduğunu merak ediyor. Pekala,bu en kısa haliyle şöyle açıklanabilir: sanki hiç yaşamıyormuşsun ya da çok fazla yaşıyormuşsun gibi hissettiriyor insana...

İyinin en iyisini, kötünün en kötüsünü hisseden biri oluyorsun. Ufacık şeylerden çok kolay bi şekilde etkileniyorsun. Birisinin sen konuşurken saatine bakması sana seni dinlemiyorlar gibi hissettiriyor. Birisinin sana "pozitif düşünsene" demesi sana kendini görünmezmişsin gibi hissettiriyor. Insanların sana "intiharın korkaklar için olduğunu " söylemesi kendini anlaşılamamış hissetmene sebep oluyor.

Kendini normal birşeyler hatta bazen güzel bişeyler yaşıyor gibi buluyorsun. Sonra ufacık bişey seni tetikliyor ve bi anda sevdiğin ve yakın olduğun herkesten ve her şeyden vazgeçiyorsun.

İlişkiler ise en zoru... kendini sürekli sevdiğin insanları kendinden uzaklaştırırken buluyorsun... kafanın içindeki diğer sesler "DUR" diye bağırırken... Ama yapamıyorsun... Yavaş yavaş önem verdiğin bütün ilişkileri yıkmaya başlıyorsun. Kendini yük olarak gördüğün zamanlarda, herhangi birinin seni ASLA sevemeyeceğini düşünüyorsun...

Bazı zamanlar, kendini çok iyi ve sevgi dolu hissediyorsun. Ama ufak, kırıcı bi sözle bu kolayca bozuluyor.

Hayal kırıklığı yaşadığın zaman hissettiğin acı dolu öfke, nabzınla beraber vücudunda dolaşıyor. Ve üstündeki bu karanlığa karşı mücadele etmeye çalışıyorsun... Adeta her kalp atışında vücuduna daha da fazla öfke,panik,stres,korku ve acı pompalanıyor. Her an... her saniye ...

Acını kontrol edebilmek için, bedenine zarar veriyorsun, KENDİNE BUNU HAKKETTİĞİNİ SÖYLEYEREK... ya da yaşadığını hissetmek için yapıyorsun bunu...

Devamlı olarak yaşamak istemediğine dair düşüncelerin oluyor...

Bazı zamanlar sıcak bi battaniye gibi hissettiriyor. Diğer zamanlarda ise BİR KABUSUN İÇİNDE KAPANA KISILMIŞSIN GİBİ.

İnsanlara güvenmek çok zor oluyor. İçinde her zaman "gerçek seni- hasta seni" görüp senden korkacaklarına dair bi korku oluyor. Ve kendini "SEVİLEMEZ" hissediyorsun..

Çoğu zaman, "gerçekte kim olduğunu" bulmak için uğraşıyorsun. GERÇEKTE NASIL HİSSETTİĞİNİ AÇIKLAMAK ÇOK ZOR OLUYOR... ve anlatmaya çalışırken en sonunda "ilişkileri ve fırsatları yıkan bir fırtına" gibi sonlandırıyorsun. Bütün dünya sana karşıymış gibi hissettiriyor... "Fırtına" bi kere başladığında, ulaşılması güç oluyorsun.

SEN KARANLIK Bİ ORMANDA PUSULASIZ Bİ SAVAŞCISIN... ve gerçek düşmanın kim olduğunu bilemiyorsun. Yani HİÇBİR ZAMAN güvende hissetmiyorsun...

Şimdi bir dakikanızı ayırın ve şimdiye kadar sizi en çok üzmüş, en çok kırmış,en çok hayal kırıklığına uğratmış ve en çok korkutmuş olayların hepsini düşünün... Üstüne bir de gelecekte olabilecek, sizi en çok üzebilecek, strese sokabilecek ve en çok korkutabilecek olayları üstüne ekleyin... O olayların hepsini tam da şuanda, hepsini birden yaşadığınızı düşünün... evet lütfen ne yapıyorsanız DURUN... Ve EN AZINDAN yarım dakika düşünün...

Ne kadar acı hissederdiniz ? Ne kadar panik ? Ne kadar korku ? Ne kadar hayal kırıklığı ? Ne kadar stres ? Ne kadar çaresizlik ? Ne kadar hüzün ? Tekrar soruyorum ne kadar acı?

Ve bütün bunları 1 gün değil 2 gün, 1 hafta ,1 ay,1 yıl değil. 7/24 hissettiğinizi düşünün...
Her an..
Her saniye...
Her yerde...
Herkesle...
Hiç beklemediğiniz bi anda...
Hiç beklemediğiniz bi yerde...
Hiç beklemediğiniz bi durumda...
Ömür boyu...

NASIL ???

İŞTE BİZ "TAM OLARAK" BUNU YAŞIYORUZ...

Karanlık bi kere güçlenmeye başladığında, kendi içinde patlamaya başlıyorsun, kendini ve kendine dair her şeyi yıkarak...
Sonra 2 seçeneğin oluyor. Yardım alıyorsun ya da intihar ediyorsun...

Ama bi borderline lı olarak, defalarca kez kendini toparlamaya çalışıp yeniden deniyorsun. Hayatının ÇOK BÜYÜK bi kısmında çok derinden acı çekiyorsun. Ama ısrarla umut,sevgi ve şefkat arayarak yoluna devam etmeye çalışıyorsun... Ve en çok istediğin şey, insanların seni anlaması ve sana anlayış göstermesi oluyor... Ve hasta olmayı sen istemişsin, senin suçunmuş gibi davranmamaları...

BEN BİR BOR-DER-LINE LIYIM. Ve borderline lı olmak işte böyle bişey...