SINIRDA

BİR KISIR DÖNGÜDÜR BİPOLAR

(Şarkı bi dosta ithafen, o kendini biliyor.😊)

Neyi sürekli farkedip de görmezlikten geliyorum biliyor musunuz ?

Hayatımın bi döngüden ibaret olduğunu...

Ne kadar değişmeye ve değiştirmeye çalışırsam çalışayım, her seferinde aynı şeyleri yaşadığımı, neredeyse her şeyin sürekli başa sardığını görüyorum.

Sanırım bunlar hep, yaşadıklarımdan yeterince ders çıkarmadığım için oluyor.
Ya da belki de bipolar kişilik olduğum için.
Ya da belki de sadece ikizler burcu olduğum içinde olabilir. Assfhshshsj
(Ben şuan ağlıyorum yalnız. Ama işte illa dalga geçicem bir şeylerle.)

İnternette benim gibiler hakkında yazılanların aksine ben,
kimseyi üzmek,
kimseyi kırmak,
kimsenin hayatını mahvetmek istemiyorum...
Zirâ herkesin hayatı zaten yeterince zor, ben daha da zorlaştırmak istemiyorum...

Keşke herkesi, sevdiğim ve beni seven herkesi, mutlu edebilsem...
En azından gülümsetebilsem keşke hepsini.
Ama terzi daha kendi söküğünü dikemiyor işte...

Daha 2 gün önce gayet mutluydum...
Bugün ise az önce aniden gelen krizle yine modum yerlerde...

Beni en çok zorlayan şeylerden biri de kendimde gözlemlediğim iniş çıkışların, aynen çevremdekilerle olan ilişkime de yansıması...
Kendim iyiyken onlarla da iyiyim, kendim kötüyken onlarla da kötü...
Aslında ilki iyi de, 2.durum çok felaket oluyor.
Onlara en çok ihtiyacım olduğu dönem, onlarla aramı en çok mahvettiğim döneme dönüşüyor.

Bir de geçenlerde bir şey farkettim ki sormayın. Çoğu kez, onları mutlu edeyim, neşelendireyim derken, aslında en çok zararı en yakınımdakilere veriyormuşum meğer... İşte bunu farketmek, canımı cidden çok yakmıştı...

Canımızı en çok yakabilecek insanların, yine en çok sevdiğimiz insanlar olması da oldukça ağır bi gerçek be... Kabullenmekten nefret ettiğim  ağır bi "gerçek"...

Ama ben yine de, SEVGİNİN HER ZORLUĞUN ÜSTESİNDEN GELEBİLECEĞİNE İNANIYORUM.

Sevginin,
her şeye iyi gelebileceğine,
tüm yaraları sarabileceğine,
tüm acıları bastırabileceğine inanıyorum.
SONUNA KADAR,
ISRARLA...

Bu aralar öyle aptal-aşık-toz pembe gözlüklerle hayata bakan genç kız modumda değilim. Aksine, birçok şeyden ve hayatımdaki birçok insandan oldukça soğumuş durumdayım nedensizce... Ama yinede yukarıda yazdıklarıma hala inanıyorum.
.
.
.
.
.
.

Bu dengesiz duygu geçişlerim beni deli ediyor.

Ha, bide en yakınımdakileri.

Şu an, önceki bölümde bahsettiğim aşkın zerresi dahi yok içimde. Tamamen nötrüm o şahsa karşı şu an... Hatta nötr olmayı geçtim, soğudum sanırım farkına dâhi varmadan... Konuşmak istemiyorum bile onunla...
Bu durum zannımca bu aralar herkese karşı böyle hissetmemden kaynaklanıyor.
Yani,
umarım,
geçicidir.

Bunları yazarken bile o kadar çok değiştiki ruh halim... Yazmaya başladığımda ağlıyordum. Ortalarda duruldum. Sonra birazcık güçlü hissettim, umutlandım. Ardından bıkkınlık ve soğuma geldi. Şimdi ise sinirlenmeye başlıyorum.

Ulan bıktım be.
Valla bak.
Hepimiz ölelim ya.
Hadi kıyamet kopsun.
Bıktım elinizden, dilinizden, çenenizden, atarınızdan, giderinizden, kendimden, sizden, her şeyden.
Ölelim ya.
Abi ölelim.

Lan altı üstü 3-5 gün yaşayıp ölecektik, bu iş niye bu kadar uzadı ya ?
3 günlük dünyada 5 gün okula gidiyoruz zaten.
Geriye kalmayan günlerde de hayatın b.ktan dertleriyle uğraşıyoruz.
Sınavlara çalışırken, ödev yaparken falan kendime hep şu soruyu soruyorum: "Yarın ölsem ne olacak ?" .
Ya o kadar çalışıyorum falan ama.
Ya ölürsem yarın ?
La çok saçma değil mi yaptığım son şeyin ders çalışmak olması ??

Hatta dersi, okulu falan geçtim.
Biz hani böyle birilerinin, bi olayın arkasından falan ağlıyoruz ya bazen saatlerce, günlerce, haftalarca. Hani canımızı sıkıyoruz bazen aylarca... Ya düşünsenize belki de yarın hatta belki de 1 saat sonra öleceğiz ya !
Yaptığımız/yaptığınız son şeyin bu olması ne kadar berbat bir şey lan.
Abi ölüm var be.
Ölüm var.

İşte şimdi de öğüt veresim nutuk çekesim geliyor mesela.
Ablalık yapasım geldi.
Ben ettim siz etmeyin falan diyesim geliyor.
Ama edin be. Ben ettim siz de edin.
Kendiniz de etmeden anlayamayacaksınız çünkü.
Öğrenemezsiniz kendiniz de yaşamadan.
İnsan incinmekten, kırılmaktan, acı çekmekten korkuyor tabi. Ama bunları yaşamadan da büyüyemiyormuş, olgunlaşamıyormuş be...

SEV.
KIRIL.
ÜZÜL.
AĞLA.
BAĞIR.
ÇAĞIR.
KORK.
GERİ ÇEKİL.
KOŞ.
KAÇ.
SAKLAN.
ORTAYA ÇIK.
BAŞ KALDIR.
SAVAŞ.
YORUL.
PES ET.
AMA "YENİDEN BAŞLA".

İşte bu da benim kısır döngüm...

Oy veren, yorum yapan vefalı okurlarım, elleriniz dert görmesin.

Oy vermeyip yorum yapmayan hayalet okurlarım, sizin de canınız sağolsun. ^-^

Geçmişten geleceğe selamlar...

(Kısır diyince canım kısır çekti anasını satayım ya.  Gurbetteyim zaten abur cuburla yaşıyorum. Of ya. Nalet olsun öğrencilik. Başlarım kısırınada döngüsüne de. Gidem de çikolatalı süt içem. Bu bölüm de burda biter. Allahımm nolurrr bi yerlerdenn kısır gönderr😭😭😭)