Just Love Me Again ~HyunZy Story

Chapter 2: Reunion last part

“How about you George? Kelan ka ba ikakasal?

Seems like halos sa mga girls ay kasal na at nagpapakasal na,” tanong ni Kevin. 

“Right now, I still don’t have any plans on settling down.

To be honest, how can I plan to marry if I’m not with someone now?” cool niyang sagot.

 “Sa ganda mong iyan? I’m sure maraming nagkakandarapa sa ‘yo, ayaw mo lang sigurong pansinin,” usisa pa nito. “You know Kevs, you’re right,” sabad ni Kate. 

“Kate, ano ba?” saway ni Georgina.

 “Hey guys, listen up!” sigaw nito upanag makuha ang atensyon ng lahat.

Lumingon naman sila at nakinig. “Ang totoo kasi niyan, madami talagang nakapilang manligaw kay bes, kaso ayaw niya. Sabagay di naman kasi..” putol nitong paliwanag. 

“Di naman kasi?” tanong ni Kevin na halatang interesado. 

“E may mga indecent proposals din kasi, kaya di ko masisi si bes.

May ilan naming matitino pero talaga yatang msariwa pa rin sa alaala niya yung break-up nila ni Jean,” malungkot nitong sagot.

“You had a boyfriend?” gulat nitong tanong. 

“Why not? I’m single and we loved each other.

 Anything wrong with that?” sagot niya. “Wala naman,  nagulat lang ako. So, how are you coping?” usisa nito.

“People come and go.

So, I just have to live with it. No regrets and bitterness at all,” sagot niya. 

“Do you still love him?”

 “Kevs, I won’t confirm or deny it,” nakangiti niyang sagot. 

“Oh come on George, why? Does it still hurt?” naaawa nitong tanong.

 “Kevin, losing someone dear to your heart brings pain. I lost him, so, of course I’m hurt,” sinsero niyang sagot. “I’m sorry, George. I didn’t mean to bring flashbacks. Sorry,” paumanhin nito. 

“It’s okay, I’ve moved on. I’m coping,” paliwanag niya. Ikinaluwag ito ng loob ni Kevin.

Relief para saan? May nararamdaman pa rin yata itong si Kevin sa ating bida...

Ken’s moments…

Nasaktan ka na naman pala ulit Georgina.

Sorry, kasalanan ko lahat ito e.

 Kasalanan ko kung bakit ganyan ang nararanasan mo. Kung nagging matapang lang sana ako noon, sana tayo pa rin hanggang ngayon. Sana…

                                                           

“Hey Ken! Tulala ka na naman, what’s wrong pare?” tanong ulit ni Sander. 

“Huh? Ah, e, wala pare. Pagod lang siguro talaga ako,” palusot niya sa kaibigan. “Ang mabuti pa magpahinga ka na lang muna sa itaas, matulog ka na,” suhestisyon nito.

 “Sige pare, akyat na’ko. Guys, una na ako sa taas. Have fun!” sabi niya.

 At sa di sinasadyang pagkakataonay nagtama ang mga mata nila ni George.

Matagal na panahon na din ng huli silang magkausap at magkatitigan.

Nginitian siya ni George. Gumanti rin siya ng isang matamis na ngiti, matamis pa sa ngiti ni George sa kanya. Relieved.

Nakalimot na nga ng tuluya si George…

Nanaginip na naman siya, bakit ba lagi-lagi na lang siyang nakakaencounter ng mga masasamang panaginip? Lagi na lang nauulit ang mga eksenang iyon, mga eksena noong nagkahiwalay sila ni Jean.

Ewan ba niya, alam naman niyang wala na sila at di na sila para sa isa’t-isa pero bakit napapanaginipan niya pa rin ito hanggang ngayon.

Naka-move on na siya, nakalimutan na niya yung sakit ng kahapon pero bakit parang sinusundan pa rin siya ng mga mapapait na alaala.

Hindi na ulit siya nakatulog pa kaya minabuti na lamang niyang magtungo sa kusina total alas kwatro na ng umaga. Naghahanda siya ng almusal ng… 

“George? An gaga mo naming nagising?” gulat na tanong ni Ken. 

“Ah, e kasi naalimpungatan ako.

Di na ulit ako makatulog. Kaya naisipan kong ako na lang ang magluto, ang sarap pa kasi ng tulog ng iba. E, ikaw? Bakit ang aga mo din?” tanong niya.  

“Nauhaw kasi ako, tsaka maaga din kasi akong nakapagpahinga kagabi,” sagot nito. “So how’s work?” tanong niya. 

“Busy. Madamaing paperworks. Ikaw, kamusta ka na?” tanong ni Ken.

 “I’m fine. It’s just that lately ay di na ko makapagpahinga ng maayos, busy din kasi,” sagot niya.

“What do you want, coffee or tea?” tanong ulit niya. 

“Coffee,” sagot nitong nakangiti. “Coming right up Ken,” sambit ni George.

Naka-plaster ang ngiti sa mga labi niya.

 It’s really good to talk with someone you used to talk with before.

How she missed talking with this guy, the guy that she loved more than her life.

Naputol ang pagmumuni-muni niya ng biglang hawakan ni Ken ang mga kamay niya.

 “Sorry George,” sambit nito. Huh? Sorry for what? Nagtataka siya kung para saan yung sorry nito.

Sorry ba para sa nakaraan o sa paghawak nito sa paghawak sa kamay niya? 

“Ken, if you’re still sorry about what happened in the past, please forget it. I’ve moved on, I did.

Don’t be so hard on yourself. I forgave you and I forgot everything.

Napatawad na kita, sana mapatawad mo na din ang sarili mo,” paliwanag niya. Bigla siya nitong niyakap. 

“Oh, so sorry George. I’m really sorry.

 Nagsisisi ako kung bakit ko nagawa yun sayo,” malungkot nitong sabi.

Nabigla siya sa yakap nito pero yumakap na din siya.

How she missed this man; his embrace, warmth, affection and love.

All of him. But she should not think and feel this way. She should not picture them together again.

END OF CHAPTER 2