Just Love Me Again ~HyunZy Story

Special Chapter: Maybe This Time

Special Chapter: MAYBE THIS TIME

George’s POV

Nagmamadali akong makapunta sa may unit ni Keziah dahil ininvite nila ako ng fiancé niya sa New Year’s Eve party na annual nilang ino-organize. Medyo hassle nga lang dahil naka-stiletto ako at isang hapit na hapit na red dress. Halos lakad-takbo na nga ang ginawa ko, pero malayo pa din ang destinasyon ko.

Paano ba naman kasi, nauhaw pa ako at bumili ng soda sa may fast food chain. Mas lalong naging hassle dahil parehong may bitbit ang mga kamay ko. Ang isa ay soda, at ang sa kabila naman ay boxes of pizza.

Nakakahiya naman kasi kung wala akong dadalhin.

Si Keziah ay isa sa mga naging kaibigan ko dito sa New York. Isa siya sa mga nasasabihan ko at tumulong sa akin na makalimot.

She’d seen me at my worst and helped me get back on my feet. Looking back, I thought I can never get past all the pain. That I can no longer be mended. But I did.

Thank God I did.

At habang binabagtas ko ang kahabaan ng Times Square ay bigla na lamang akong may nakabanggaan. On instinct ay itinakip ko ang kanang braso sa may dibdib ko para hindi ako masaktan ng husto. Ngunit sa kasamaang palad ay na-squeeze sa pagitan ng aming katawan ang soda ko at pati ang hawak ding soda ng nakabanggaan ko.

Damn it.

Talk about luck and misfortunes.

“What a way to celebrate New Year’s Eve.” I muttered under my breath.

Sa totoo lang ay nagpipigil pa ako dahil maraming tao. Kapag kasi nagsisigaw ako ay baka maeskandalo ang buong lugar at ipadakip pa ako sa mga hot na pulis dito.

“Oh. Sorry, miss. I’ll just buy you a new dress.” The man said apologetically.

Halata naming sorry siya e, pero hindi ko pa rin siya natitingnan dahil nga busy ako sa pagpunas sa malagkit at basa kong red dress.

“Damn it.” I gritted my teeth in frustration.

Ang lagkit ko na talaga. Akala ba niya madali lang makahanap ng bagong damit ngayon? Sarado na ang mga stalls. Past nine o’clock na kaya.

“I already said I’m sorry, miss. So please let me help you out of that soaked dress and buy you a new one.” I could tell that he’s irritated as well.

Grabe. Siya na nga itong nakabangga ay siya pa may ganang magalit sa akin. Bwisit na lalaki.

“Sorry can’t mend anything, mister.” I snapped at him and looked up.

Shock was understatement. My mouth was wide open, dumbfounded staring at the man in front of me. Shit.

Even the man was shocked to the point that he pinched his arm for assurance that he wasn’t dreaming or something.

I laughed suddenly and the tension forgotten.

“What’s so funny?” Ken asked.

Yes, it’s Ken. The same Kendrick Arellano I’ve said goodbye to three years ago.

“You. You’re not dreaming or somehow in a trance, Ken. This is real. I know it may sound funny but we really bumped into each other and-” I trailed off stifling a giggle.

“Spilled cold soda to each other in Times Square at exactly two hours or more before New Year.” He finished for me, and we both smiled at each other.

Napakamot lamang siya ng ulo habang para kaming mga tanga na nagtitigan lang sa may gitna ng daan. Some even yelled at us for blocking the way but we never budged. Pakialam ko sa kanila.