Just Love Me Again ~HyunZy Story

Chapter 44: The Last Goodbye

Chapter 44: The Last Goodbye

Ken's POV

"The worst day of my life was the day you said goodbye for the last time."

Inihatid ko ng tingin si Georgina ng tawagin na ang flight number niya.

Ang sakit.

Sobrang sakit na panoorin lang na umalis ang babaeng mahal na mahal ko dahil wala akong magawa. Ilang beses ko siyang pinigilan.

Nagmakaawa.

Lumuhod.

Nakipag-bargain na iiwas na ako huwag lang siyang aalis ng bansa.

Pero malupit ang tadhana, hindi ko nakumbinsi si George. Determinado na talaga siyang umalis. Ano pa nga ba ang magagawa ko?

Buong-buo na ang loob niyang lisanin ang bansang ito.

Napaluhod na lamang ako sa may harap ng isang telephone booth at tahimik na umiyak. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan uli ang buhay ko ngayon. Naging malinaw na nga na pakana lahat ni Marian at Patrick ang lahat pero nagdurusa pa rin ako.

Naibalik na sa ayos ang lahat, umalis na si Abby ng bansa, sina Jean at Ira ay nakikipaglaban sa korte, si Marian ay dinedepensahan ang sarili, si Patrick naman ay pansamantalang naka-detain ngayon. Okay na din ang buhay ko, umalis na ako sa kumpanya nina Marian. Pero hindi pa totally okay dahil wala ang natatanging nagpapabuhay sa akin.

Si George.

Bigla ko siyang tiningnan, at natulala ako ng lumingon siya at nginitian ako.

She mouthed a 'goodbye' then smiled bitterly that made me recall the fateful day she finally said we have to let each other go.

Camilla called me that Sunday morning to meet her. Sabi niya ay emergency at talagang kailangan niya ng tulong ko. Wala kasi ang asawa niya sa bansa, nasa business meeting pa abroad. Kaya naman kahit na nag-aatubili akong pumunta ay pinilit ko. Likas yata talaga akong lapitin ng mga ‘damsel in distress’.

Pagkababa ko ng kotse ay agad kong tinungo ang loob ng garden. Nabigla ako sa nakita ko. Nakaayos ang buong lugar na para bang may malaking kasalang magaganap mamaya.

Enggrande.

At bigla ko tuloy naalala na ganito ang gustong kasal ni Georgina. I checked my phone for possible text messages from Camilla. Stunned, I almost cried then and there as I realized what date it was. It was supposedly our wedding today.

If not for Marian’s vicious plans, George and I were probably feeling all the butterflies by now. Sana ay busy kami ngayon sa pag-aayos.

But it’s all over and done with now.

As I strode through the garden, I noticed a girl standing facing the makeshift altar. She looks familiar. Then it dawned on me. I recognized that it’s George.

Just seeing her back and curled brown locks, my insides trembled from excitement and longing.

I missed her damn much.

Georgina turned around and when she saw me, her eyes went wide from shock. Confusion was also written all over her face. From the looks of it, she stiffened.

And I could tell that she was as shock and surprised as I was.

"George, what are you doing here?" I almost stuttered.

She composed herself and crossed her arms over her chest.

"I should ask you the same thing, Ken."