Heart Of Darkness》S.M.

{4}

Άνοιξα την πόρτα και μπήκα σπίτι. Την έκλεισα απαλά και με γρήγορα βήματα έφτασα στην κουζίνα. Η μαμά ξεφύλλιζε ένα περιοδικό μόδας, τα καταγάλανα μάτια της ήταν κολλημένα στις σελίδες του. Ο μπαμπάς έπινε αργά τον καφέ του. Ήταν χαλαρός, επειδή τα Σάββατα πήγαινε πιο αργά στην δουλειά.

Ο Jason δεν ήταν στην κουζίνα, ίσως κοιμόταν ακόμα. Είναι ο αδερφός μου, και με περνάει ένα χρόνο, καθώς είναι 19.

Ξερόβηξα για να μου δώσουν σημασία και έριξαν τα βλέμματά τους πάνω μου. "Είπες πως θα μου εξηγούσες τα πάντα, ξεκίνα λοιπόν", είπε κοφτά η μαμά και τράβηξα την ξύλινη καρέκλα για να καθίσω. Καθάρισα τον λαιμό μου "Χθες το βράδυ, είχαμε πάει στην παραλία", πήρα μια βαθιά ανάσα. "Το ξέρουμε αυτό, παρακάτω", η φωνή του Jason ακούστηκε από τις σκάλες και έκανε την εμφάνιση του μετά από μερικά δευτερόλεπτα. "Ένας άνθρωπος ήρθε και για να μην τα πολυλογώ χτύπησε τον Cameron", η μαμά ξεφύσιξε ανήσυχη. "Κανείς δεν έκανε τίποτα, οπότε μπήκα ανάμεσά τους κ-και χτύπησε και εμένα", τους ενημέρωσα και συνέχισα την υπόλοιπη ιστορία. "Δεν θα ξαναβγείς έξω χωρίς εμένα", φώναξε ο Jason και χτύπησε τα χέρια του στο τραπέζι. "J, σε παρακαλώ μην-", δεν πρόλαβα να τελειώσω. "Δεν θέλω αντιρρήσεις, Rachel. Δεν θέλω να πάθεις κάτι", είπε πιο ήρεμα και ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου. Πάντα ήταν πολύ προστατευτικός, μερικές φορές όμως καταντάει κουραστικός. Έπρεπε όμως να υποχωρήσω, η μαμά και ο μπαμπάς συμφωνούσαν με εκείνον, άρα δεν είχα επιλογή. Ανέβηκα στο δωμάτιό μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Ξεφύσιξα δυνατά και άρχισα να σκέφτομαι όσα έγιναν τις τελευταίες δύο μέρες.

[...]

Πέρασαν δύο ώρες μετά το μεσημεριανό και ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος κλήσης μου. Έπιασα το κινητό στα χέρια μου και είδα το όνομα της Madison στην οθόνη. Έσυρα το δάχτυλό μου στην οθόνη και το τοποθέτησα κοντά στο αυτί μου. "Παρακαλώ;", είπα αδιάφορα. "Είμαστε για μπάνιο, θα έρθεις;", ρώτησε. Είχα ξεχάσει τελείως οτι θα πηγαίναμε για μπάνιο με όλα όσα έγιναν. "Εμ, ναι σε 20' θα είμαι εκεί", είπα και έψαξα στο συρτάρι για να βρώ το μαγιό μου. Είναι bikini, τελείως μαύρο. Έβαλα ένα απλό, άσπρο φόρεμα και τις σαγιονάρες μου. Πήρα το κινητό μου, λεφτά και κατέβηκα κάτω για να φύγω. "Που πας;", φυσικά ηταν ο Jason. Ποιός άλλος; "Για μπάνιο με τα παιδιά, θα σου δίνω αναφορά τώρα;", είπα ειρωνικά. "Ναι, περίμενε με θα έρθω μαζί", δήλωσε. Δεν του είπα κάτι, γιατί δεν είχα καμία διάθεση για τσακωμό.

Πέντε λεπτά αργότερα, είχε κατεβει και ήταν έτοιμος να με παει στην παραλία. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και φτάσαμε σε δέκα λεπτά. "Jason!", είπαν η Harriet και η Summer ταυτόχρονα όταν τον είδαν, σαν να το είχαν κανονίσει. Δεν ξέρω γιατί ήταν τόσο έκπληκτες, δεν ήταν κάτι σπουδαίο. Έτρεξαν να τον αγκαλιάσουν. "Μμμ, μην χάσετε", ειπα πολύ σιγά για να μην με ακούσει κανένας. Ο Shawn ήρθε και με αγκάλιασε αλλά τον έσπρωξα αμέσως. Με κοίταξε με απορία "Είναι εδώ ο Jason!", του είπα με γουρλωμένα μάτια. "Και τι με αυτό;", με πλησίασε αλλά τον έδιωξα πάλι. "Δεν ξέρει για εμάς!", του εξήγησα. "Μην τον ξαναφέρεις μαζί λοιπόν", μουρμούρισε εκνευρισμένος και του εξήγησα τι έγινε το πρωί. "Και τώρα τι; Πρέπει να κρύβουμε την σχέση μας;", είπε και έκανε τα χέρια του γροθιές. "Αν το μάθει θα μας κάνει να χωρίσουμε, ξέρεις πόσο προστατευτικός είναι", προσπάθησα να του εξηγήσω. "Ας το αποδεχτεί, γιατί αν δεν μπορώ να είμαι φανερά μαζί σου δεν υπάρχει λόγος να είμαστε μαζί", είπε και τόνισε τις τελευταίες λέξεις. "Νόμιζα οτι με αγαπούσες", φανέρωσα δυνατά τις σκεψεις μου και χωρίς να το θέλω ενα δάκρυ εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου. "Rachel, σ'αγαπώ αλλά δεν θα δουλέψει αυτό", ψιθύρισε. "Οπότε με χωρίζεις χωρίς να προσπαθήσεις, τόσο αξίζω για εσένα", τα δάκρυα μου πολλαπλασιάστηκαν. "Οχι, εγω-", δεν τον άφησα να μιλήσει, απλώς έφυγα και δεν του ξαναμίλησα.

Ο Cameron καθόταν μόνος του -ως συνήθως- δίπλα σε κατι βράχους και έπινε κάτι. Κάθισα δίπλα του και άρπαξα το μπουκάλι, χωρίς να δω τι ήταν ήπια μια μεγάλη γουλιά και με κοίταξε με απορία. Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν πολύ βαρύ, όμως δεν με ένοιαξε και ήπια και άλλο. "Δεν είναι για εσένα αυτό", πήρε το μπουκάλι πίσω και ήπιε λίγο απο το περιεχόμενο. "Πίστεψε με, το χρειάζομαι πιο πολύ απο εσένα αυτή την στιγμή", έφερα τα γόνατά μου κοντά στο στήθος μου και τύλιξα τα χέρια μου γύρω τους. "Τι έγινε;", τα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου και του εξήγησα τα πάντα σχετικά με τον αδερφό μου και τον Shawn, οι οποίοι με κοιτούσαν από την άλλη άκρη της παραλίας. Ένα ελαφρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του. "Χαίρεσαι;", ρώτησα με απορία. Κοίταξε τα κύματα που έσκαγαν στην άμμο "Πάντα σε ήθελα για τον εαυτό μου", ομολόγησε και χαμογέλασε. Το ήξερα, για αυτό ήταν έτσι τις τελευταίες μέρες.

Ήπιε μια τελευταία γουλιά και μου έδωσε το μπουκάλι, όταν το πήρα άγγιξα το χέρι του και έστρεψε αμέσως το βλέμμα του σε εμένα. Άρχισε να με πλησιαάζει και η μυρωδιά του αλκοόλ γινόταν όλο και πιο έντονη, κάτι που με έκανε να ξεχαστώ. Όχι, όχι δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Επανήλθα στην πραγματικότητα και έφυγα γρήγορα από κοντά του. Ήταν λάθος, δεν έπρεπε να πάω σε εκείνον. Έβγαλα το φόρεμά μου και αφού έμεινα με το μαγιό, πήγα γρήγορα στην θάλασσα με τους υπόλοιπους. Η Summer ήταν το μοναδικό άτομο που ήθελα εκείνη την στιγμή, αλλά χαχάνιζε μαζί με τον Jason. Η Madison κατάλαβε ότι κάτι είχε συμβεί, οπόυε ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε για να με παρηγορήσει.