Heart Of Darkness》S.M.

{19}

Πέταξα τα βιβλία και το στυλό στην τσάντα μου και την έβαλα στους ώμους μου. Βγήκα από την αίθουσα και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Η σημερινή μέρα ήταν βαρετή, όμως ανυπομονώ να μιλήσω στον Shawn σε λίγο.

Περπατούσα μόνη μου στον διάδρομο, όταν άκουσα μια αρκετά γνώριμη φωνή. "Rachel!", γύρισα προς το μέρος του και τον κοίταξα. Έτρεξε κοντά μου και στο χέρι του κρατούσε μια κόλλα χαρτί. Με πλησίασε και άπλωσε το χέρι του για να μου το δώσει. "Σου έπεσε", είπε χαμογελαστά και με κοιτούσε καθώς έβαζα το χαρτί στην τσάντα μου.

"Ευχαριστώ, Adam", ανταπέδωσα το χαμόγελο και περπάτησα δίπλα του. "Που είναι αυτή η καφετέρια που μου έλεγες;", ρώτησε όσο βγαίναμε απο την κεντρική πόρτα της σχολής. "Είναι περίπου μισή ώρα απο εδώ με τα πόδια", αποκρίθηκα. "Θέλεις να σε πάω με την μηχανή;", προσφέρθηκε και πέρασε το χέρι του απο τα μαλλιά του.

Μου φέρεται πολύ ωραία τώρα τελευταία. Χαίρομαι που μετά απο όσα συνέβησαν μεταξύ μας, έχουμε τόσο καλές σχέσεις.

"Θα το ήθελα πολύ", είπα χωρίς να το σκεφτώ και χαμογέλασα ασυναίσθητα. Περπατήσαμε μαζί μέχρι την μηχανή και μου έβαλε προσεκτικά το κράνος. Τα χέρια του ακούμπησαν στα μάγουλα μου. Ένιωσα όμορφα εκείνη την στιγμή.

Τι μου συμβαίνει; Πρέπει να αφοσιωθώ στο πως να φτιάξω την σχέση μου με τον Shawn και όχι να κοιτάω άλλους! Αν και στην ουσία εγώ και ο Shawn δεν είμαστε τίποτα πλέον.

Με αυτά και εκείνα φτάσαμε στην καφετέρια που δουλεύει. Ο Adam με συνόδευσε μέσα και καθίσαμε μαζί σε ένα τραπέζι. Ήμουν τελείως χαμένη στις σκέψεις μου χθες και δεν παρατήρησα πόσο όμορφο ήταν αυτό το μαγαζί.

Τα χρώματα ήταν φωτεινά και έντονα και ένιωθα πως ήμουν πίσω στα 50's. Μου αρέσουν πολύ μέρη σαν και αυτό.

Μια κοπέλα ήρθε και πήρε τις παραγγελίες μας. Ο Adam πήρε καφέ, όμως εγώ προτιμώ την ζεστή σοκολάτα.

Ο Shawn ήταν άφαντος. Το αγόρι που είδα χθες ήρθε να μας σερβίρει και με αναγνώρισε απ' ότι φαίνεται. "Εσύ δεν έψαχνες τον Shawn χθες;", ρώτησε και έγνεψα θετικά. "Δυστυχώς δεν ήρθε σήμερα, είπε πως ήταν άρρωστος", συμπλήρωσε και έφυγε.

Κάτι μου έλεγε ότι ήταν καλά και πως όλο αυτό ήταν μια χαζή δικαιολογία. Η διάθεση μου κόπηκε μετά απο αυτό. Ο Adam προσπάθησε να με κάνει να χαμογελάσω και τα κατάφερε, αλλά όταν με άφησε στο σπίτι μου άρχισα να νιώθω όπως τις προηγούμενες μέρες.

Αποφάσισα να διαβάσω για να τον βγάλω απο το μυαλό μου και δούλεψε.

[...]

Τελείωσα με το διάβασμα και μπήκα να κάνω ένα μπάνιο στα γρήγορα. Δεν βγήκε απο το μυαλό μου καθόλου. Ό,τι και να κάνω σκέφτομαι πόσο καλύτερα θα περνούσα αν ήταν μαζί μου, ακόμα και στο μπάνιο.

Τυλίχτηκα με το μπουρνούζι μου και σκούπισα τα μαλλιά μου. Τα άφησα να στεγνώσουν μόνα τους, γιατί είναι φυσικά ίσια, οπότε δεν χρειάζεται να τα ταλαιπωρώ.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και έβαλα μουσική. Έπιασα το κινητό μου και είδα ενα μήνυμα. "Θέλω να σου μιλήσω", οι παλμοί της καρδιάς μου ανέβηκαν κατακόρυφα και απλά έμεινα να κοιτάζω το μήνυμα 10 λεπτά σκεπτόμενη τι θέλει να μου πει.

Ξαφνικά, ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος κλήσης μου και το πρόσωπο του εμφανίστηκε στην οθόνη. Στραβοκατάπια και το σήκωσα. "Rachel, σε χρειάζομαι, γαμώτο", άκουσα κάτι να σπάει και η καρδιά μου χτυπούσε ακόμα πιο δυνατά. "Shawn, τι σου συμβαίνει;", προσπάθησα να φανώ ψύχραιμη, αν και μέσα μου κυριαρχούσε ο φόβος. "Έλα εδώ. Σε παρακαλώ", είπε και μπορούσα να διακρίνω τον πόνο στην φωνή του.

Χωρίς να δώσω απάντηση, τερμάτισα την κλήση και έτρεξα να πάρω το μπουφάν μου. Άνοιξα την πόρτα και την κλείδωσα καλά φεύγοντας. Άρχισα να τρέχω για να φτάσω σπίτι του όσο πιο γρήγορα γινόταν. Επιπλέον, ήταν 10 το βράδυ και ήταν αρκετά σκοτεινά στον δρόμο, για αυτό φοβόμουν πολύ.

Μετά απο δέκα λεπτά βρέθηκα μπροστά απο την πόρτα του. Χτύπησα διστακτικά και άνοιξε μετά απο λίγα δευτερόλεπτα. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και η καρδιά μου χόρευε. Τα μάτια του, κατακόκκινα και τελείως άδεια απο συναισθήματα, πήραν μια λάμψη την στιγμή που εμφανίστηκα μπροστά του.