Heart Of Darkness》S.M.

{15}

-Day 6-

Δεν κατάφερα να κλείσω μάτι όλη νύχτα. Ανησυχώ πολύ και έχω ένα συναίσθημα ότι η συζήτηση με τον Shawn δεν θα πάει καθόλου καλά.

Πρέπει όμως να του μιλήσω. Τοποθέτησα το χέρι μου στο μπράτσο του και ένιωσα την ζεστασιά του. "Είσαι ξύπνιος;", ρώτησα διστακτικά.

Γύρισε απότομα και με κοίταξε. Θεέ μου, το μάτι του βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση, έχει μαυρίσει περισσότερο από χθες.

Δεν μπόρεσα να συγκρατηθω, ελευθέρωσα ένα ανησυχητικό επιφώνημα και με κοίταξε περίεργα.

Χωρίς να μου μιλήσει, κοίταξε το ρολόι στον απέναντι τοίχο και αφού συνειδητοποίησε πως ήταν έξι το πρωί, μου έριξε ένα αγανακτισμένο βλέμμα.

"Ξέρω ότι είναι νωρίς, αλλά πρέπει να μιλήσουμε", ανασηκώθηκα στο κρεβάτι και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Το ψυχρό βλέμμα του με έκαιγε και έτσι αγχώθηκα περισσότερο. Ένιωσα ένα κόμπο στο στομάχι μου και δεν μπορούσα να αρθρώσω ούτε μια πρόταση.

Τα μάτια του δεν ήταν γεμάτα συναισθήματα πια, μόνο κενό υπήρχε και αυτό έκανε την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη.

"Τ-τι έγινε χθες;", κατάφερα να μιλήσω με δυσκολία και απομάκρυνε τα μάτια του από πάνω μου. Ανασηκώθηκε για να βρίσκεται στο ίδιο ύψος με έμενα και έμπλεξε τα δάχτυλα του.

"Ο Cam...ήπιε πολύ και μου αποκάλυψε κάτι που μου έκρυβες. Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό, Rachel;", ο τόνος της φωνής του δυνάμωνε όσο μιλούσε και ο φανερός πλέον θυμός του είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπο του.

"Σ-συγνώμη, δ-δεν έφταιγα εγώ", είπα με όσο θάρρος είχα και τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνισή τους.

"Τι εννοείς δεν έφταιγες εσύ, γαμώτο;", έκανε μια μικρή παύση, μόνο και μόνο να συνεχίζει να μου φωνάζει. "Δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου. Ούτε εκείνον", η φωνή του έσπαγε όσο μιλούσε.

Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Έτσι θα τελειώσουμε; Από ένα χαζό λάθος, που στο κάτω κάτω δεν ήταν καν δικό μου;

Το μόνο που ακουγόταν ήταν τα βήματα του, καθώς πηγαινοερχόταν στο δωμάτιο.

"Φύγε!", φώναξε πιο δυνατά απο ποτέ. Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι και έφυγα μακριά χωρίς να του πω τίποτα. Ένιωθα τα δάκρυά μου να καίνε τα μάγουλα μου και την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια.

"Σε μισώ", η φωνή του ακούστηκε απο μακριά και ακολούθησε ένας ήχος που ακούστηκε σαν χτύπημα στον τοίχο.

Με μισεί; Δεν έφταιγα για τίποτα! Ο Cam με φίλησε, δεν ένιωσα τίποτα εκείνη την στιγμή. Δεν με άφησε καν να του εξηγήσω, απλά με έδιωξε και μου φέρθηκε σαν να ήμουν σκουπίδι. Που πήγε όλη του η αγάπη; Χάθηκε έτσι ξαφνικά;

Το μυαλό μου κόντευε να εκραγεί με όλες αυτές τις σκέψεις καθώς έτρεχα στους διαδρόμους του ξενοδοχείου χωρίς να ξέρω που να πάω.

Το μόνο που ήθελα ήταν οι φίλες μου, για αυτό έτρεξα στο δωμάτιο της Harriet και της Summer. Χτύπησα διστακτικά την πόρτα και φοβόμουν πως δεν θα μου άνοιγαν, επειδή είναι πολύ νωρίς.

Για καλή μου τύχη, η πόρτα άνοιξε αργά και μπροστά μου εμφανίστηκε η Summer, τα μαλλιά της ήταν ένα χάος και με κοιτούσε με απορία.

Έπεσα πάνω της και την ακγάλιασα ενώ έκλαιγα με λυγμούς. "Τι έγινε;", ρώτησε και μου χάιδεψε απαλά τα μαλλιά. "Μ-μου είπε ότι εγώ έφταιγα για ό-όλα κ-και πως μ-με μισεί", είπα μέσα από το κλάμα μου αλλά ευτυχώς με κατάλαβε.

Με έσφιξε περισσότερο στην αγκαλιά της και προσπάθησε να με παρηγορήσει.

[...]

Οι δύο τελευταίες μέρες των διακοπών ήταν χάλια για εμένα. Δεν είχα όρεξη για τίποτα και το μόνο που ήθελα ήταν να κλειστώ μόνη μου σε ένα δωμάτιο και να μην μιλάω σε κανένα.