Heart Of Darkness》S.M.

{20}

"Ήρθες!", είπε και μπορούσα να διακρίνω τον ενθουσιασμό στα μάτια του. Λογικά δεν περίμενε να έρθω, ίσως επειδή έκλεισα απότομα το τηλέφωνο. Ποτέ δεν θα τον άφηνα μόνο, ειδικά τώρα που με χρειάζεται.

Έκανε στην άκρη για να μπω. Τα πάντα στο σπίτι του ήταν άνω κάτω, όπως και ο ίδιος. Δεν ήταν καλά και φαινόταν. Καμία σχέση με τον Shawn που ήξερα. Δεν ξέρω πως άλλαξαν όλα τόσο γρήγορα.

Προχώρησε προς τον μαύρο, δερμάτινο καναπέ που βρισκόταν στο σαλόνι και κάθισε, πιάνοντας ένα σχεδόν άδειο κουτάκι μπύρας που είχε αφήσει πάνω στο τραπεζάκι.

Τον πλησίασα και κάθισα δίπλα του, ακουμπώντας το χέρι μου στο γόνατο του, έτσι ώστε να τον παροτρύνω να μου μιλήσει. Με κοίταξε κάπως ξαφνιασμένος. Παράτησε το κουτάκι που κρατούσε και έπιασε ένα ακόμα λίγο πριν ξεκινήσει να μου μιλάει.

"Rachel, συγγνώμη. Φέρθηκα σαν μαλάκας. Προσπάθησα να απολογηθώ στην Summer αλλά μου είπε να μιλήσω σε εσένα. Το ήθελα καιρό, ξέρεις. Αλλά δεν είχα το θάρρος να σε αντιμετωπίσω", ξεκίνησε να μιλάει και ένιωσα πως έπρεπε να τον κάνω να νιώσει πιο άνετα.

"Έχουμε περάσει πολλά, θέλω να μου ανοιχτείς. Είπες πως με χρειάζεσαι", διέκοψα τον μονόλογό του. Τον χαΐδεψα με τον αντίχειρα μου για να τον κάνω να νιώσει λίγο πιο άνετα.

"Σου φέρθηκα πολύ άσχημα, ήταν πάνω στα νεύρα μου. Το μετάνιωσα πραγματικά, Rachel. Ελπίζω να με συγχωρέσεις κάποτε, αν και δεν το αξίζω", ομολόγησε και ένα δάκρυ απείλησε να κυλίσει στο μάγουλο μου, όμως προσπάθησα να είμαι δυνατή.

Έχει δίκιο, φέρθηκε χάλια. Δεν μου έδωσε καμία ευκαιρία να εξηγήσω τι έγινε με τον Cam. Δεν έφταιγα εγώ για το φιλί, εκείνος έκανε την κίνηση, ενώ ήξερε πόσο αγαπούσα τον Shawn. Ακόμα τον αγαπάω. Προσπάθησα να τον ξεχάσω με τον Adam, αλλά ο έρωτας δεν εξαφανίζεται τόσο απλά! Αυτό που είχαμε ήταν αληθινό και μου λείπει τρομερά. Για αυτό θα του δώσω μια ακόμα ευκαιρία και θα τον συγχωρήσω.

"Φαίνεται ότι το έχεις μετανιώσει. Θέλω πολύ να σε συγχωρήσω και το αξίζεις, απλά πρέπει να μου το αποδείξεις", είπα και έγνεψε θετικά. "Τώρα πες μου αυτό που ήθελες", συμπλήρωσα και άρχισε να χτυπάει νευρικά το πόδι του στο πάτωμα. Έμπλεξε τα δάχτυλα του και έστρεψε το βλέμμα του στο πάτωμα.

"Δεν ξέρω πως να το πω αυτό, δεν μου αρέσει να μιλάω για αυτό το θέμα", άφησε μια βαθιά ανάσα να φύγει απο τα χείλη του. "Μπορείς να μου πεις τα πάντα", έδωσα έμφαση στην τελευταία λέξη και το χέρι του συνάντησε το δικό μου, σφίγγοντας το.