Heart Of Darkness》S.M.

{16}

-2 μήνες μετά-

"Μου έλειψες αφάνταστα", με αγκάλιασε σφιχτα και ανταπέδωσα. Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της. "Και εμένα μου έλειψες, χαζή", είπα γελώντας και μου έδωσε μια απαλή μπουνιά στον ώμο.

Είχα να δω την Summer απο τότε που πήγαμε διακοπές. Η ζωή μου μετά απο αυτό είναι σπίτι-σχολή. Δεν έχω χρόνο να βγαίνω, αλλά και να είχα, πάλι σπίτι θα έμενα. Οι τελευταίοι μήνες είναι δύσκολοι. Μένω μόνη μου, οπότε τώρα νιώθω υπερβολική μοναξιά. Ο Shawn δεν έχει βγει λεπτό απο το μυαλό μου και ξεκίνησα πολύ άσχημες συνήθειες, γιατί δεν αντέχω μακριά του και ας έχουν περάσει δύο μήνες.

Με τα παιδιά απο την παρέα μου μιλάω συχνά, αλλά κανείς δεν ξέρει για το ποτό, το κάπνισμα και το χειρότερο, τον αυτοτραυματισμό. Νομίζουν ότι είμαι καλά άλλα μέσα μου κυριαρχεί μόνο σκοτάδι και επιτέλους θέλω να ανοιχτώ. Το μόνο άτομο που έρχεται στο μυαλό μου για αυτό είναι η κολλητή μου.

"Λοιπόν, πως πάει; Θέλω να μάθω τα πάντα!", είπα ενθουσιασμένη και έβαλα τα δυνατά μου να χαμογελάσω. "Βασικά, όλα είναι τέλεια! Εγώ και ο Jason τα πάμε πολύ καλά και η σχολή μου αρέσει αν και είναι λίγο κουραστική...", άρχισε να μιλάει για ότι συνέβη τους τελευταίους δύο μήνες.

Είμαι πραγματικά χαρούμενη για εκείνη, θέλω τα καλύτερα για το μέλλον της. Ήμουν αφηρημένη, για αυτό δεν πρόσεχα πια την Summer. Το βλέμμα μου στράφηκε στο αγόρι που σέρβιρε στο απέναντι τραπέζι. Ψηλός, με καστανά μαλλιά και μπούκλες. Το πρόσωπο του φαίνεται οικείο. Άρχισα να τον παρατηρώ απο πάνω μέχρι κάτω.

Άρχισε να μας πλησιάζει για να πάρει τις παραγγελίες μας. Οι ματιές μας κλείδωσαν και τον παρατήρησα καλύτερα. Η ομοιότητα ήταν τεράστια, είχε ακόμα και αυτή την ουλή στο μάγουλο που απέκτησε ο Shawn όταν ήταν μικρός απο το ξύρισμα.

Οι παλμοί μου αυξήθηκαν απότομα μόλις συνειδητοποίησα ποιος ήταν. Η Summer κατάλαβε την ανησυχία μου και σταμάτησε να μιλάει. "Ωχ όχι", το ύφος της σοβάρεψε όταν είδε πως τον κοιτούσα. Η φωνή της με έφερε στην πραγματικότητα "πρέπει να πάω στο μπάνιο", μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα εξαφανίστηκα απο το οπτικό της πεδίο.

-Summer's Pov-

Η Rachel σηκώθηκε από την θέση της και έτρεξε στο μπάνιο. Ο Shawn ήρθε στο τραπέζι που καθόμουν -πλέον- μόνη μου. "Θα γυρίσω σε λίγο", σηκώθηκα απο την καρέκλα και έκανα μερικά βήματα προς την πόρτα του μπάνιου. "Όχι", το μπράτσο μου εγκλωβίστηκε στο χέρι του. Η κυκλοφορία του αίματός μου κόπηκε σε εκείνο το σημείο, καθώς με έσφιγγε πολύ δυνατά. Γύρισα να τον κοιτάξω και έβγαλα ένα επιφώνημα πόνου, τότε χαλάρωσε το κράτημα του. "Σ-συγγνώμη, Summer", τραύλισε και το βλέμμα του απο ψυχρό και θυμωμένο, μετατράπηκε σε απολογητικό.

Τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσε η Rachel με τις απότομες αλλαγές συμπεριφοράς του. Είναι πολύ περίεργο, να αλλάζει απο στιγμή σε στιγμή η διάθεσή του.

"Τι θες τέλος πάντων;", είπα φανερά εκνευρισμένη. "Hey, δεν υπάρχει λόγος να μιλάς τόσο απότομα", ύψωσε τα χέρια του σαν να παραδίδεται.

Τι εννοεί δεν υπάρχει λόγος να μιλάω απότομα; Πριν ένα λεπτό έσφιγγε το χέρι μου και με κοιτούσε λες και ήταν έτοιμος να με δολοφονήσει.

"Shawn, πίστευα ότι ήσουν καλό παιδί. Πλήγωσες την κολλητή μου, το άτομο που νοιάζομαι περισσότερο απο τον εαυτό μου και δεν θα σε συγχωρέσω για αυτό", μίλησα ειλικρινά. "Το ξέρω, φέρθηκα σαν μαλάκας και-", δεν πρόλαβε να αρθρώσει την πρόταση του. "Σαν;", τον κοίταξα ειρωνικά και με κοίταξε εκνευρισμένος. Καθάρισε τον λαιμό του και συνέχισε. "Όπως έλεγα, θέλω να επανορθώσω. Για αυτό άφησε με να της μιλήσω", συμπλήρωσε. "Όχι, αυτή την στιγμή χρειάζεται την κολλητή της. Αν θέλεις να σε συγχωρήσει, τότε μίλησε της, όμως πρέπει να το θέλει και εκείνη. Αλλιώς διεκδίκησε την, μόνο αν την θες πραγματικά. Και μην την ξαναπληγώσεις", τον συμβούλεψα και έφυγα με προορισμό την τουαλέτα, όπου βρισκόταν η Rachel.

"Είσαι εντάξει;", ρώτησα και κάθισα κοντά της για να της χαϊδέψω την πλάτη. "Όχι, γαμώτο. Δεν είμαι καθόλου εντάξει", η φωνή της έσπαγε καθώς έκλαιγε με λυγμούς. Δεν μπορώ να την βλέπω σε τέτοια κατάσταση.

Με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και άρχισε να ανεβάζει αργά το μανίκι του μαύρου φούτερ της, αποκαλύπτοντας το γεμάτο χαρακιές δέρμα της. Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα με το θέαμα και την κοίταξα σοκαρισμένη. "Δεν μπορώ να κουβαλάω άλλο αυτό το βάρος. Μου λείπει και έχω καταστρέψει τον εαυτό μου", συνέχισε να κλαίει και προετοιμάστηκα για να της πω και το δικό μου πρόβλημα, που θα είναι μαζί μου όλη μου την ζωή.