She Will be Loved (Completed)

Chapter 1

CHEN

I was genuinely smiling while I'm walking towards the stage.

Today is our graduation and I was about to give my graduation speech in front of everybody.

Walang kapantay ang sayang naramdaman ko nang malaman kong ako ang Summa Cum Laude ng aming batch. Nagbunga ang lahat ng pagsisikap ko sa apat na taon ng aking pag-aaral.

This is the first step of fulfilling my dream of becoming a neurosurgeon.

I proudly stood in front of everybody and started my speech. Habang nagsasalita ay inilibot ko ang aking mga mata sa buong gymnasium to have an eye contact with my fellow graduates.

My heart skips a beat when I met his gaze.

It was HIM.

I don't wanna mention his name anymore. Kasi sa tuwing naaalala ko siya ay bumabalik ang masamang alaala ng kababuyang ginawa niya sa akin 2 months ago.

He was intently staring at me as if he wants to rip everything inside me. Hindi ako nagsumbong sa kahit kanino after that incident.

Nanahimik lang ako. Not because I was afraid of what will happen kapag nagsalita ako kundi dahil may halaga pa rin sa akin ang friendship naming dalawa.

I know I'm a masochist. And I really am. Siya lang kasi yung bukod tanging nakasama ko nung panahong gusto ko ng tapusin ang buhay ko.

But how ironic kasi siya rin pala ang magiging dahilan kung bakit gusto kong ulitin muli 'yon.

I wanted to end my life that night pero naisip ko ang mga pangarap ko. Ang pangako ko kay mama na maging isang neurosurgeon balang araw. Kaya kahit awang-awa at diring-diri ako sa sarili ko ay pinilit kong kalimutan ang nangyari.

Hindi iyon madali para sa akin lalo na at sa iisang university kami nag-aaral. Pero dahil gusto kong ipagpatuloy ang buhay ko ay sinikmura kong makita ang mukha niya araw-araw.

Alam kong ngayon na ang katapusan ng paghihirap ko dahil after this ay sasama na ako kay Tita Meira sa U.S. para doon ipagpatuloy ang pag-aaral ko.

"I can finally forget him" I silently mumbled to myself.

--

I was in the middle of my speech nang biglang magbulungan ang mga estudyante.

Palakas ito ng palakas at halos lahat ata sila ay nagbubulungan na.

I was puzzled. I don't know what's happening.

I got the urge to turn around kung ano ba yung pinagbubulungan nila.

Then my world suddenly broke apart. Tears fell down from my eyes while my body was shivering in disgust.

Isang video ang nakaflash sa screen kung saan inipe-play ang mga PowerPoint presentation for our graduation.

I stiffened for a moment when I saw myself lying on the bed while a man was pumping hardly on my top and moaning my name in ecstasy.

"F-ck!ng tight uhmm! Chen your so good! Ahhhh!"

I can clearly see our face kasi malinaw ang kopya ng video na patuloy na nagpe-play sa screen. Nangliit ako sa sarili ko. I've never been humiliated like this. Not in my entire life.

"STOP THAT F-CKING VIDEO! STOP IT! PLEASE STOP IT ALREADY!" I cried out loud.

Lalong naglakas ang bulung-bulungan ng mga estudyante. I even saw the disgusting look of my professors including my boyfriend.

Charles stood up at nagmamadaling umalis sa loob ng gymnasium. Dahil na rin sa hiya, hiya dahil sa ako ang girlfriend niya.

I felt like my soul was torn apart. Wala na akong mukhang ihaharap sa kanilang lahat.

Nakakadiri ako. Nakakasuka.

"SINABING ITIGIL NYO NA YAN EH! PARANG AWA NIYO NA STOP IT! JUST PLEASE STOP IT!"

Wala akong magawa kundi umiyak at pakinggan ang panghuhusga nila sa akin. I felt so weak. Nanlalabo na ang paningin ko sa sobrang dami nang luhang pinakawalan ng aking mga mata.

"Stop it please." I beg for mercy but no one tried to listen.

---

"Stop it please!"

I can feel my tears running down on my face when I suddenly heard a call from someone.

"Dra. Ayala gumising na po kayo we have a patient sa emergency room. Kailangan na po niyang maoperahan kaagad."

"Doc?" niyugyog niyang muli ang aking balikat.

"Doc please wake up!" she suddenly scream on my ears.

I finally went back to my senses at nagmamadaling kinuha ang aking coat at isinuot ito.

"I'm sorry Zelle I had a bad dream. Please paki ready na ang operating room at pakitawag na rin yung ibang staff. Tell them to be there in 5 minutes."

She obeyed and storm out of my room.

I quickly wear my face mask and hand gloves. Natataranta na ako. Bakit ba kasi ngayon ko pa ulit yun napanaginipan? Ngayon pa na may nag-iintay sa aking emergency.

I hurriedly ran towards the operating room.

I need to save another life. God please help me.

------------