Bir Sabahın Hayali

SENİ KAYBEDİYORUM

Ağlayamıyorum!

Kum saatinin belinden kayıp giden kum taneleri gibi gelip geçiyor gözyaşlarım. Yavaş yavaş tükeniyor zaman, yavaş yavaş tükeniyor kalbim. Yavaş yavaş tükeniyor sevgim, saygım, huzurum, aşkım...

Tutamıyorum! Akmayan gözyaşlarımı görmediğinden, sessiz ağlayışlarımı duymadığından fark edemiyorsun. Tükeniyoruz...

Beni fark etmeni bekleyerek hata yaptığımı, geri dönülmeyecek bir noktada fark ettim. Söylesem, durdursam da bir şey değişmeyecek artık. Kayıp giden kum tanesinin tekrar yukarı çıkmaya çalışması kadar çaresiz bir durum.

Tek hata yapan sen değilsin çünkü izin verdim sana! Hayat bu belli olmaz diye seni birçok uğraştan, yeni insandan, farklı eğlencelerden uzak tutmak istemedim. Ben sana değişmeyen sevgimi sundukça, giderek azalan ilginle karşılaşacağımı bilemedim.

Bana "Eğer bu hayalimi seninle yaşamazsam seni affetmem!" deyişine sadık kaldıkça ben, senin bundan giderek uzaklaşmana engel olamadım.

Sen, ben seni mutlu ettikçe, önemsedikçe, değer verdikçe, seninle kaldıkça görmezden geldin sevgimi! Hiçbir şey yolunda değilken, kolayca kabullenebilmeni görmem benden bir şeyleri kopartıyordu artık.

Şimdi fark ediyorum, seni kaybediyorum...

Bununla mücadele etmekten yoruldum. Her ne kadar istemesem de bu sonu, senin söylediklerin, söylemediklerin, yaptıkların, yapmadıkların, duygusuzluğun, umursamazlığın, bencilliğin yaşanacak hayallerin katili oldu. Hani hep dersin ya:

"Yarım kalmış bir şeyi tamamlamak için uğraşmaktansa, yeni baştan başlarım daha iyi!"

Artık bu sözünü, hayallerim için uygulamaya karar verdim!

Kusura bakma, seninle hayal kurmak gibi bir hataya bir daha düşmeyeceğim. Sen günü kurtarmaya, anı yaşamaya devam et. Ben hayallerimin peşine düşüyorum. Yeni hayaller kurmak istiyorum. Sevgimi, ilgimi, mutluluğumu hak edenlerle yaşamak istiyorum!