Bir Sabahın Hayali

CENNET TANESİ

İnsan hayatında kaç defa "Cennet Tanesi" diye hitap edebileceği biriyle karşılaşabilir ki?

Bazen "İlk Görüş" olayına fazlasıyla inanıyorum. İnsan bazı şeyleri başına gelmedikçe saçma bulabiliyormuş. Hâlâ dün gibi aklımda ve hissedilir onu ilk gördüğümdeki adını koyamadığım hisler...

Bir yandan kalbime "Uslu dur!" derken, diğer yandan gözlerimdeki hayranlığa engel olamıyordum. Zannettiğiniz gibi hoşlanmak değil bu, hayatımın geri kalanında yanı başımda duracak insan siluetinde görebiliyordum onu... Hakkında ismi dışında bir şey bilmediğin birini, hayatının merkezine koymak pek mantıklı değil tabii ki. En azından size öyle geliyor. Kalp ile beyin arasındaki savaşta her zaman galip gelecek olan tarafın belli olduğu insanlardan biriyim. Kalbim her zaman kazanır ve onu gördüğümde bir başka çarpmaya başladığını fark etmemek mümkün değildi.

Böyle durumlarda gözlem yapmak, ilk yapılacakların başında gelir benim için. Kimle konuşuyor? Kimle? Nerede? Ne yapıyor? Yaşayış tarzı, ruh hali...

Sabırlı olmayı karakterimin bir parçası olarak kabul eden ben, bu süreci inanılmaz kısaltıp bir güne indirebilmeyi başarmıştım. Bir "Merhaba" ile hikâyeyi başlattım.

Aradan geçen saatler, günler, haftalar mantığımın ne kadar yanıldığının bir göstergesiydi. Fakat benim bir hikâyem olduğu gibi onun da bir tane vardı. Henüz ikimiz de tam bitirmiş sayılmazdık hikâyelerimizi. Bazı günler birbirimize bu konularda yardımcı olduk. Cümleler kurmak kolay olsa da, noktalar koymak zor geliyordu ikimize de...

İnsan, üzerinde bir ilgi olduğunu fark ettiğinde, ister istemez bir şaşkınlık, gerçekliğini sorgulama gereği duyar. O da bu yaşananların gerçekliğini sorgularken geçen günlerin yardımıyla kendisinden hoşlandığımı fark etmişti artık. Belki de daha ilk "Merhaba" deyişimden biliyordu...

Karmaşık hisler, adı tam beli olmayan duygular, güzel geçen günler hepsi, bir adım daha yaklaştırıyordu bizi birbirimize. Korkutuyordu da haliyle! Bir insana alışmanın acısını çok fazla hissedilir şekilde yaşamıştık ikimizde. Bir yenisini daha kaldırabilir miydik?

***

2014 yılı benim için daha ilk saniyesinden itibaren güzel geçecek. Bir aydan fazla bir süre olmasına rağmen bunu rahatlıkla söyleyebiliyorum. Çünkü 1 Ocak Cennet Tanem'in doğum günü. O gün, onun yanında olmak kendisine verebileceğim en güzel hediye olacak. Nedeni de bunu bilmemesi...

Her şey kız arkadaşı, ev arkadaşı, dostu, kardeşi olan insan ile tanışmaya cesaret etmemle başladı. Neyse ki şanslıydım ve kendisiyle yaptığım konuşmada beni tanıdığından dolayı samimi bir çizgi yakalayabilmiştik. Cennet Tanem inatçıdır biraz... Pardon, bayağı desem daha doğru olur. Kendisine doğum günü için, ona özel tasarladığım kolyeyi göndereceğimi söylediğimde adresini kesinlikle vermeyeceğini söylemişti. Aslında bu benim planımın bir parçasıydı. Daha sonra yapacağım büyük sürprizin gerçekleşmesi için adresini bilmem gerekiyordu. Kız arkadaşı bu konuda kendisinden daha ılımlı yaklaşarak yardımcı olacağını söylediğinde benim bile ürktüğüm hayal gücüm çalışmaya başlamıştı...

***

31.12.2013

2. Zarf

Yüzündeki bu tatlı tebessüm bu gün hiç gitmeyecek. Çünkü birazdan çok fazla süslenmeden, "Ne giysem acaba?" diye düşünmeden evden çıkacaksın. Her şey hazır! Seni arabada bekliyorum.