Bir Sabahın Hayali

BAMBAŞKAM

Ben hiç bencil biri olamadım. Bir kız olmak her şeyi karşı taraftan beklemek anlamına gelmiyor benim için. Mutluysam, seviliyor ve ilgi görüyorsam, üstelik bunu bir beklenti içinde olmadan yapıyorsa sevdiğim adam, bende o adam için elimden geleni yaparım. Ne şanslıyım ki beni o kadar iyi anlayan, tamamlayan, güvenen, inanan, sahiplenen ve çabalayan bir sevgilim var. Onun için hep küçük sürprizler yapmıştım ama bu sefer aklımda daha organize ve daha büyük bir sürpriz vardı. Nasıl bir tepki vereceğini, neler söyleyeceğini, neler yaşayacağımızı çok merak ediyordum.

Henüz evlenmek gibi bir planımız yok ama bu konuda neler düşündüğümüzü çok fazla da konuşmadık. Hazırladığım sürpriz aslında bir prova olacaktı. Belki korkacak, belki heyecandan kalbi durmadan çarpacak, belki kızacak, belki çok mutlu olacaktı bilemiyordum.

...

Henüz olacaklardan habersiz, benimle görüşmek için her zaman gittiğimiz çay bahçesine davet etti. Biraz zamana ihtiyacım odluğunu söyleyip acele etmemesini tembihledim. Karşısında beni gördüğünde bir farklılık olduğunu hissedecek kadar hazırlanmak için biraz zaman istemek haksızlık sayılmazdı.

Çay bahçesine gittiğimde manzarayı izlerken yakaladım onu. Sessizce yaklaşıp gözlerini kapattım.

"Gözlerimi kapadın fakat kokun ele veriyor seni hayatım."

Sarıldık birbirimize, birer çay söyleyip beraber manzarayı izlemeye koyulduk. Havadan sudan konuşup muhabbet ettikten sonra ben yavaştan plana koyuldum.

"Bugün için bazı planlarım var. Bir işin yok değil mi?"

"Hayır, seninleyim bugün. Neler planladın sen yine bakalım?"

"Karıştırma orasını, gel hadi benimle."

"Dediğin gibi olsun hadi..."

İlk olarak bir markete gidecektik. Ne kadar zeki biri olsa da bunların hiçbiri aklının ucundan geçmeyecekti biliyordum.

"Kap şuradan bir araba düş peşime."

"İyi misin sen ne yapacağız burada?"

"İyiyim iyiyim, Hadi düş önüme."

"Aklından ne geçiyor bilemiyorum hiç. "

"Hiç mi alışveriş yapmadın sen eve?"

"Pek sevmem ben öyle annem halleder genelde."

"Öğreneceksin o halde şimdi."

"Ben pek anlamam dedim ya."

"Düşün ki çalışıyorsun, Alışveriş yapma zamanımız gelmiş. Bende hastayım. Sana liste yapamamışım Senin alman gerekiyor her şeyi. Buyur bakalım işe koyul."

"Sen ciddisin ama?"

Her zaman ki ciddi bakışımı attım ve eğlenceye başladık. Taze meyve sebzeleri nasıl seçeceğini bile bilmiyordu. Aslında önce pazara götürmek lazımdı ama neyse. O plana uygun değildi...

Daha uygun ve kaliteli ürün varken başkasını tercih ettiğinde uyarıyordum. Neyden ne kadar alacağı konusunda da fikri yoktu. Doğru şeyi bulduğunda miktarı ben ona söylüyordum. Bana takılmak maksatlı çocuk bezi almaya kalktığında kolunu kıvırdım. "Bırak onu yerine, o daha sonra."

Araba dolduğunda beklediğim soruyu sormasını bekledim.

"İyi güzel aldık bunları ama bende bu kadar para yok söyleyeyim. Hem nereye götüreceğiz bunları?"