Murder at the Mandeline's

Κεφάλαιο 11: «Μια του κλέφτη...»

Γαβριέλα

Κάθομαι σε μία καρέκλα και λέω στον εαυτό μου ότι τώρα θα απολαύσω επιτέλους το μεσημεριανό μου. Με την περιποίηση του ξανθού άγνωστου, του οποίου το όνομα είναι Ορφέας, έφτιαξα αυτό που ήθελα να φάω. Ομελέτα.

Τώρα που τρώω και μπορώ να σκεφτώ καλύτερα, μπορώ να χαρώ για την καλή μου πράξη. Όμως, κάτι περίεργο συμβαίνει με τον Ορφέα. Δεν μου φάνηκε να είναι κανένα καλό αγόρι. Μάλλον, το εντελώς αντίθετο θα έλεγα...

Τελειώνω με το φαγητό μου και πλένω τα άπλυτα πιάτα. Το κινητό μου χτυπάει μέσα στην ησυχία και βλέπω πως με καλεί ο Δημήτρης.

«Έλα Μήτσο.» του λέω μόλις το σηκώνω. Δεν τον λέω ποτέ έτσι, γιατί εκνευρίζεται.

«Μήτσο να πεις την κόρη σου, μωρή.» μου απαντάει κατευθείαν. Τι είπα; Γελάω πνιχτά στην αντίδραση του και αποφασίζω να μην πειράξω κι άλλο.

«Καλά καλά. Πες. Έγινε κάτι;» τον ρωτάω και προχωράω προς τον καναπέ. Ξαπλώνω και κοιτάζω το ταβάνι.

«Όχι. Να έρθω το απόγευμα για κούρεμα;» με ρωτάει εκείνος και τότε θυμάμαι πως τη μέρα που ήθελε να έρθει έγινε ο χαμός. Από τότε, δηλαδή εδώ και έναν μήνα σχεδόν, δεν μου έχει πει τίποτα. Σαν αρκούδα είναι.

«Ναι. Επειγόντως. Έλα κατά τις επτά.» του απαντάω αμέσως. Ευτυχώς, ξυρίζεται συνέχεια και δεν έχει μούσι. Αλλιώς θα ήταν όντως σαν αρκούδα.

«Εντάξει.» λέει κάνοντας μία παύση. «Πως είσαι σήμερα;» αναρωτιέται και ξεφυσάω.

«Είμαι καλά. Σκέτο καλά όμως.» του λέω γελώντας. Ακούω τον αναστεναγμό του από το ακουστικό και σμιγω τα χείλη μου μεταξύ τους. Δεν λέει κανείς μας τίποτα, προφανώς γιατί δεν υπάρχει κάτι να πούμε. Δεν πρόκειται να του πω ότι μάζεψα έναν άγνωστο και τον περιποιήθηκα, επειδή τον έδειραν δύο τύποι σε ένα στενό. «Θέλω να φάω. Κλείσε.» του λέω τελικά. Λέει ένα απλό "ναι" και κλείνουμε.

Δεν ξέρω τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα αντιμετωπίσω τα χρέη της Αννέτας. Είναι δικά της μεν, πρέπει να ξεπληρώσουμε δε. Θα βρω τρόπο... Πρέπει με κάποιον έξυπνο τρόπο να πάρουμε χρήματα και να τα δώσουμε στον Περικλή. Είναι ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί του. Πώς όμως; Δεν έχω τον αριθμό του και αν τον ζητήσω από την Αννέτα, δεν θα μου τον δώσει. Δεν θέλει να ανακατευτώ. Μα το έχω κάνει ήδη. Είμαι ανακατεμένη σε αυτά τα θέματα από τα δεκαέξι μου. Τόσο μικρή...