Murder at the Mandeline's

Κεφάλαιο 13: «Παρελθόν»

Γαβριέλα

«Θα χαζεύεις για πολύ ακόμα;» μου φωνάζει και συγκεντρώνομαι. Με έχει φέρει σε κάτι στενά με παλιές πολυκατοικίες. Οι τοίχοι είναι γεμάτο γκράφιτι και αφίσες από φεστιβάλ και συναυλίες. Μα ποιος σώας τας φρένας άνθρωπος τοιχοκολλεί αφίσες σε αυτό το σημείο; Ποιος θα τις δει.

Χαζοί νέοι που κυκλοφορούν βράδυ σε μέρη σαν κι αυτά...

Μου επισημαίνει μία φωνουλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ρολλάρω τα μάτια μου.

«Που θα πάμε επιτέλους; Μπροστά μας έχουμε αδιέξοδο!» του λέω στον ίδιο τόνο δείχνοντας του την πινακίδα  στα δεξιά μου.

«Σταμάτα να μιλάς πολύ και ακολούθησε με.» επιμένει εκνευρισμένος με την ανυπόμονη συμπεριφορά μου. Μα δεν φταίω εγώ. Με έχει φέρει στου διαόλου τη μάνα.

«Να με σκοτώσεις θες; Τι με έφερες εδώ;» σχολιάζω και τον ακολουθώ. Τον ακούω να γελάει ειρωνικά και ψεύτικα.

«Αν ήθελα να σε σκοτώσω, θα το είχα κάνει το μεσημέρι στο σπίτι σου.» με διορθώνει και ξεφυσάω αγανακτισμένα. Γιατί ήρθα είπαμε; Α ναι. Για τα σκουλαρίκια της μαμάς μου. Εάν δεν μου τα δώσει, θα αποκτήσει δύο ακόμα μελανιές από εμένα.

Φτάνουμε στο αδιέξοδο και γυρίζει να με κοιτάξει με αλαζονικό ύφος. Σηκώνω το φρύδι μου και βάζω τα χέρι στη μέση μου.

«Είδες; Τι θες τώρα; Εδώ θα μείνουμε; Όρθιοι;» συνεχίζω να του κάνω ερωτήσεις και τον βλέπω να βράζει εσωτερικά. Πρέπει να τον έχω φέρει στο αμήν με τις ερωτήσεις.

«Άλλη μία ερώτηση. Ειλικρινά. Άλλη μία ρημάδα ερώτηση...» τρίζει τα δόντια του και με προειδοποιεί εντείνοντας τον δείκτη του προς το μέρος μου. Ξεφυσάω θυμωμένα και γνέφω αναγκαστικά. Χαμογελάει γρήγορα και ψεύτικα, όπως στις ταινίες όταν ο ένας ειρωνεύεται τον άλλον.

Μα εδώ που τα λέμε... Πώς θα καταλάβω τι θα κάνουμε, εάν δεν ρωτήσω; Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω κάτι διαφορετικό στη γωνία του ψηλού, βανδαλισμένου κτηρίου.

«Το βλέπεις αυτό εκεί;» μου δείχνει αυτό που μόλις παρατηρώ. Γνέφω θετικά και προχωράει προς τα εκεί. Βγάζει τα χαρτόκουτα από το σημείο εκείνο και μία πόρτα από συρματόπλεγμα εμφανίζεται. Κοίτα εδώ τι μπορεί να κρύβεται εδώ. Μπαίνει μέσα χωρίς να μου πει τίποτα. Βλάκας. Τον ακολουθώ γρήγορα και σταματάω αμέσως. Μέσα είναι πίσσα σκοτάδι. Δεν βλέπω ούτε τη μύτη μου!