My first kiss

Hoofdstuk 13

13

Weet je wat er zo leuk is aan februari? Wat DE leukste dag ooit in februari is? Ja, we denken precies hetzelfde!

29 februari!

Serieus, hoe cool is het niet dat om de vier jaar februari plots een dag bijkrijgt. Zomaar? Gratis en voor niets? Ik vroeg me al een paar keer af waarom precies februari het minst aantal dagen had, maar nog nooit heb ik daar een antwoord op gekregen. Misschien moest ik dat maar eens in het internet intypen. Want hé, internet wist alles. Toch? Zolang je het niet moest weten tenminste. Want op momenten dat je het terug moet vinden, vond je het niet...

Leve het internet!

Maar terug serieus nu. Jullie dachten vast dat ik het over een andere dag had. Of niet? Een dag die veel bekender is onder ons en waar velen naar uitkijken. Ik zei velen, niet iedereen. Want ik was zo iemand die die dag verdoemde en vervloekte voor het 'mooiste' ter wereld.

Het was niet zo dat ik Valentijn haatte. Nee, het was gewoon niet mijn dag. Niet mijn ding. Snap je? Ik hield er niet van om al dat klef gedoe te zien bij koppeltjes die dachten dat Valentijn de enige dag was dat je cadeautjes en kaartjes moest kopen voor je lief. Dat alle andere dagen ter wereld je geen compliment verdiende van je liefste. Of een klein geschenk die duidelijk maakte dat jij aan hem / haar dacht. Sommige mensen waren echt harteloos.

Ik zelf had Valentijnsdag nog nooit gevierd. Met wie zou ik het ook vieren? Ik was een gezworen single als sinds mijn geboorte. Ik vond het ook stom dat Valentijnsdag alleen voor stelletjes bedoelt was. Ik bedoel, hoe deprimerend was dat wel niet voor mensen die alleen waren of net hun geliefde hadden verloren door één of andere reden. Als je niemand had om dat mee te delen ging die dag gewoon aan je voorbij, net zoals alle andere dagen. Alleen voelde je je dan miserabeler, dat wel. Precies omdat je met je neus op de feiten werd gedrukt. Alsof de hele maatschappij je wou uitlachen. Je wou aantonen dat je zielig was.

Ja wereld! We get it!

Dat was ook de reden waarom onze vriendengroep op Valentijnsdag aan elkaar meestal kleine cadeautjes gaven. Gewoon om te tonen dat we geen lief nodig hadden om perfect gelukkig te zijn. Ik was dan ook van plan nooit een lief te krijgen. Al liet Kyle me wel erg twijfelen over deze mening als hij in aanmerking zou komen. En dat bewees hij maar al te goed...

Deze dag begon dus zoals je waarschijnlijk al verwachtte op 14 februari precies. 's Morgens.

Ik liep zoals gewoonlijk het schoolgebouw binnen met in mijn rugzak een klein cadeautje voor Alexia. Noem het toeval of niet, maar toen we naampjes trokken om te zien aan wie we deze keer ons Valentijnscadeau moesten geven, trok ik haar naam. Ik was benieuwd wie mij had genomen en wat ik zou krijgen...

Als je goed luisterde, meende ik het kleine belletje - dat rond een roze lintje hing aan de witte kat die ik gekocht had voor haar - rinkelen. Het was een schattig wit pluizen katje waarvan ik wist dat Alexia hem graag wou. Toen we eens samen gingen shoppen had ze zeker een kwartier er naar zitten staren, maar ze had al haar geld al uitgegeven aan oorringen en kettingen en dat soort dingen dus... kon ze het niet kopen. Gelukkig ik nu wel.

Zodra ik school binnen stapte, rook ik de sfeer al hangen. En dat kon je heel letterlijk opnemen. De leerlingenraad had namelijk de hele school onder handen genomen en versierd in roze en rode tinten. Het was alsof de hele school ondergedompeld was geweest in hartjesversiering. En overal waar ik keek, zag ik ook de rode rozen. Vandaar dus die 'honingzoete' geur.

Ik vroeg me af wanneer de leerlingenraad dit allemaal had voorbereid. Want toen ik gisteren school verliet, was alles nog normaal geweest. En naast de hele school versierd te hebben, verkochten ze ook nog geparfumeerde kaarten die je kon geven aan je lief of crush. En geen zorgen als je geen romanticus was die geen kleffe berichtjes kon / wou schrijven naar je geliefde. Daar was ook aan gedacht geweest. Ze verkochten namelijk ook beschreven kaartjes. Wat wou ik toch zo graag zo eentje  kopen... Niet dus! Als het niet recht uit het hart kwam, moest je het me niet geven ook! Dan nog liever een simpele 'hallo' dan zo'n stom, harteloos berichtje waar geen gevoelens in stonden van de persoon zelf.