Bloed, zweet en tranen | vervolg mist & regen (voltooid)

28

Hoofdstuk 28 (door: Michelle)

Er ontsnapte een diepe zucht uit Milou haar mond. Ze was bijna thuis en Ezra was meegefietst om thuis te kunnen praten. De hele weg was het stil geweest, beide wisten niks te zeggen.

"Is er eigenlijk iemand thuis bij jou?" Ezra was zo enthousiast geweest bij het idee dat hij met Milou zou meegaan naar haar huis dat hij helemaal vergeten was te vragen of er iemand thuis was.

Milou haalde haar schouders op. "Pernille en Else zijn waarschijnlijk thuis. M'n vader kan nog aan het werk zijn."

Ezra knikte. Hij glimlachte zwakjes naar een oude vrouw die breed glimlachend haar hem zwaaide. Hij had geen idee hoe ze heette, maar elke keer als hij naar Milou fietste kwam hij haar tegen. Dat was nogal vaak voordat het uitging.

Samen fietsten ze de straat in. In de verte zag Milou haar huis al staan, maar de auto van haar vader was nergens te bekennen. Ook de auto van Pernille stond niet op de oprit. Maar op het bankje voor het raam zat een jongen. Een jongen die ze de afgelopen weken zo had gemist.

"Zack?" Verbaasd keek Milou hem aan.

Zack, die achter zijn telefoon zat keek op. Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht. "Lou."

Milou sprong van haar fiets en rende in zijn armen. Haar fiets kwam met een smak op de grond terecht. Met gemak tilde Zack haar op en draaide een rondje.

"Wat doe je hier?" Een grote glimlach sierde Milou haar gezicht.

"Jou bezoeken. Duuuh."

Milou gniffelde. "Waarom heb je me niks verteld?"

"Omdat het een verrassing was." Zack keek op naar iets achter Milou. Opeens was Milou weer bewust van het feit dat Ezra met haar mee was gekomen.

"Ehm, Zack dit is Ezra. Ezra, dit is Zack." De twee jongens gaven elkaar een hand. Ondertussen pakte Milou haar fiets op en zette die op de standaard.

"Ik snap dat je nu liever met hem de tijd doorbrengt. Dus misschien kunnen we beter een andere keer praten."

Milou knikte. De pijn zag ze in zijn ogen, maar het was ook zo sneu om Zack nu weg te sturen. "Het was leuk je te ontmoeten" glimlachte Zack oprecht.

"Ook leuk jou te ontmoeten" knikte Ezra. Iets minder oprecht dan Zack zojuist had gedaan. "Ik spreek je wel weer" hij richtte zich tot Milou en drukte snel een kus op haar wang. Hij stapte op zijn fiets en reed de straat uit.

"Zit je hier al lang?"

Zack schudde zijn hoofd. "Een halfuurtje denk ik. Je adres had ik aan Sanne gevraagd."

"Hoe lang blijf je en waar slaap je?"

"Ik heb voor een weekje geboekt in een hotel in Amsterdam. Je mag best bij mij komen slapen als je wilt. Dan kun je eindelijk een hele nacht doorslapen."

Milou glimlachte zwakjes. Haar zusje werd standaard elke nacht om drie uur wakker en huilde dan het hele huis bij elkaar. De eerste paar nachten dat Milou thuis was kon ze het wel begrijpen, maar na een aantal nachten werd het wel heel vervelend. Ze had hierover openlijk geklaagd bij Zack die het dus niet vergeten was.

"Kom, we gaan naar binnen. Wil je wat drinken?"