Bloed, zweet en tranen | vervolg mist & regen (voltooid)

Epiloog

Epiloog (door WendyyX ):

'Echt, wat een prachtige dag,' fluisterde Ezra in haar oor. 'Nu al. En het is nog geen eens middag.'

Milou kreeg een glimlach van oor tot oor. Met haar naakte lichaam kroop ze dicht tegen hem aan. 'En waarom dan wel?,' vroeg ze ondeugend.

'Om jou natuurlijk.'

Hij drukte zijn lippen stevig op die van Milou en draaide haar op haar rug. Hij hing nu boven haar, met zijn armen steunend naast haar hoofd. 'We hebben nog een half uurtje voor we ons moeten klaarmaken. Moet lukken toch?'

Milou haar glimlach werd nog groter. Zeker nu Ezra met zijn vingers cirkeltjes over haar buik begon te maken. 'Denk 't.'

-

'Hey pap,' ze omhelsde hem stevig. Vanuit Ezra zijn huis waren ze naar haar ouderlijk huis gegaan. Op de bank zat Else, ondertussen een driftige peuter, en Pernille, die zwanger was van de tweede. 'Heb je er zin in?'

'Nee, absoluut niet. Maar ik ben wel trots op je.'

Met haar vinger streelde ze even over de wang van haar vader heen. Ze zag duidelijk hoe moeilijk hij het vond dat dit nu plaats ging vinden.

Terwijl ze naar haar zusje toeliep, hoorde ze dat Ezra haar vader begroette. 'Mimi!,' schreeuwde haar kleine zusje, die meteen opgetild wilde worden. Milou sloot haar armen stevig om haar kleine zusje heen.

Het afgelopen jaar was zwaar geweest. Ezra had nog een maand in het ziekenhuis gelegen, maar mocht uiteindelijk naar huis. Niet alleen lichamelijk verkeerde hij in vreselijke toestand, maar ook op geestelijk gebied. Zijn nachtmerries waren heftig. Zo heftig dat Milou hem niet meer alleen liet slapen, omdat zij de enige was die hem gerust kon stellen. Het was lastig om haar rots in de branding zo gesloopt te zien, maar het herstel diende zich aan. Niet alleen bij Ezra, maar ook in hun relatie. Milou wist het zeker; met deze jongen wilde ze voor altijd samen zijn.

Maar niet alleen de situatie met Ezra was zwaar. Ook de situatie thuis. Haar vader besloot, voor Else, opnieuw te beginnen met Pernille. Voor zijn kleine meisje wilde hij de relatie nieuw leven in blazen. Met succes wel gezegd. Maar de band tussen haar en Pernille was stroef blijven lopen. Uiteindelijk had Viktor zich er bij neer gelegd dat het ooit goed zou komen.

Milou bleef het moeilijk vinden dat haar vader met een nieuwe vrouw een gezin vormde en voelde zich buitengesloten. Daarom besloot ze, na veel bespreken met haar vader, uit huis te gaan. Hij vond het vreselijk dat ze deze beslissing nam, want vanaf het moment dat Rachel overleed was zij alles wat hij had.

Viktor ging akkoord, met pijn in zijn hart, zolang ze dicht bij hem in de buurt zou komen wonen. Milou had geglimlacht om zijn eis en was akkoord gegaan. Op nog geen tien minuutjes loopafstand had ze een appartement gevonden voor haar én Ezra.

-

'Proficiat dame,' zei haar vader terwijl hij hun glazen liet klingen. 'Dat dit een fantastisch plekje voor jou mag worden. Met een logeerkamer voor mij natuurlijk.'

Milou lachte. 'Natuurlijk pap.'

Het was ondertussen hartje lente en het was prachtig weer buiten. Midden in de nog kale woonkamer hadden ze een picknickkleed neergelegd. Toen de deurbel klonk, ging haar vader snel heen om Pernille en Else binnen te laten.

Met z'n vijven namen ze plaats op het kleed.

'Oh ja Milou,' zei haar vader. 'Ik wil absoluut nog geen bruiloft en zeker nog geen kleinkinderen! Dan sluit ik je voor altijd bij mij thuis op!'

Milou en Ezra barste beide in lachen uit. 'Geen zorgen. We gaan eerst hier genieten voordat we aan zulke dingen gaan denken,' zei Ezra, die Milou wat dichter tegen zich aantrok.

'Wie had dit nog gedacht na alle ellende?,' zei haar vader. 'Ik ben onwijs trots op jullie en ik hoop dat jullie een geweldige toekomst hebben. Al ga ik mijn kleine meisje ontzettend missen.'

'Ik zal je een berichtje sturen als ik van d'r af wil,' lachte Ezra.