Weggerukt

Hoofdstuk 6

Nieuwsgierig keek ik hem aan. Hij glimlachte terwijl hij zei “We zijn in Spanje.” Verwonderd keek ik om me heen. In Spanje! Wie had dat gedacht! Ik keek hem verrukt aan terwijl ik vroeg “Is het echt waar?” “Ja, het is echt waar.” Voordat ik wist wat ik deed, vloog ik hem om zijn hals. “Wat geweldig dat we in Spanje zijn!” Het leek wel alsof ik alles even kon vergeten. Geluk overspoelde me.

 Opeens had ik door wat ik eigenlijk aan het doen was. Verlegen liet ik hem los. “Sorry”zei ik “Ik, ehh wist even niet wat ik deed.” “Maakt niet uit hoor, ik vond het wel fijn!” zei hij. Verlegen bloosde ik, wat ik net deed was niet goed, maar eigenlijk maakte het me niks uit. Ik was er veel te blij om! “Kom,”zei hij “Zullen we gaan?” “Ja, ik ben benieuwt waar we heen gaan!” Terwijl hij een arm om me heen sloeg, liepen we naar binnen.

 Eenmaal binnen keek ik mijn ogen uit. Wat waren er veel mensen en wat was het groot!! Ik was er 1 keer geweest, maar toen besefte ik niet wát het was. Eigenlijk was dit dus mijn eerste échte keer! Hij liet mij los en pakte mijn hand. Ik was toch wel erg blij dat hij er was, want zelf zou ik allang verdwaald zijn!

“Zullen we hier wat voor je gaan kopen?” vroeg hij terwijl hij naar een klerenwinkel wees. Abrupt bleef ik staan. “Waarom zou ik kleren moeten kopen?” vroeg ik. IJzig keek ik hem aan en rukte mijn hand uit de zijne. Tranen sprongen in mijn ogen. Hij pakte mijn handen vast. “Lieverd” zei hij “Ik weet niet hoelang we hier moeten blijven. Maar aan 1 zomerjurkje heb je echt te weinig! Geloof me Taylor, ik heb echt het beste met je voor!” smekend keek hij me aan. Ik wist niet of het waar was wat hij zei, maar aan de andere kant wist ik dat hij gelijk had. Aan 1 zomerjurkje had ik echt te weinig. Bovendien was ik dol op shoppen, dus waarom niet met hem? Kleren kon ik altijd gebruiken en hij betaalde. Toch? Nouja, dat lijkt me wel logisch. Hij had het immers zelf voorgesteld en waar moest ik het geld in vredesnaam vandaan halen? Er ging een steek door me heen. Thuis had ik geld zat. Thuis ja, maar daar was ik niet. Nee, ik was in Spanje. Ik voelde de tranen weer opkomen. Snel negeerde ik het en vroeg “Betaal jij?” Ja, natuurlijk! Er kwam een glimlach op zijn gezicht. We pakten elkaars hand en liepen de winkel in.

Het was gek, maar het nare gevoel was weer verdwenen. Elke keer als hij glimlachte en liefdevol naar me keek, werd ik warm vanbinnen. Als hij lachte, kwamen er van die schattige kuiltjes in zijn wangen en moest ik vanzelf blozen. Hij was zo lief voor me! Snel liep ik door. De werkelijkheid was niet zo mooi als ik dacht en ik kon onmogelijk verliefd op hem worden. Dat kon gewoon niet! Ook al was hij nog zo lief en “Taylor!” “Ehh, wat zei je?” verdwaasd keek ik hem aan. “Ik vraag nu al drie keer of je dit shortje leuk vind! Waar zit je met je hoofd?” vragend keek hij me aan. “Ehh, sorry het spijt me. Ik ehh, was even ik dromenland” zei ik blozend. Hij keek me aandachtig aan maar zei niks. “Maar ik vind het shortje heel leuk hoor!” zei ik snel. Nog even keek hij me vragend aan. Toen zei hij “Mooi! Welke maat heb je?” “Maat S. Ik ben niet zo groot zie je” zei ik. “Inderdaad, dat zie ik!” zei hij grijnzend. Ik kleurde nog roder. “Zal ik het shortje gaan passen?” zei ik iets te snel. Phoe, wat had ik het warm! Ik begon al naar de pashokjes te lopen terwijl hij zei “Wacht even, zal ik dit rode shirtje er nog bij doen? Het is een S zie ik.” Toen ik achterom keek, zag ik dat hij een knalrood hemdje vasthad. Het kleurde perfect bij het shortje dat van spijker was. Hij had wel smaak zeg! “Ja, die past er echt perfect bij!”zei ik. De zenuwen verdwenen en ik kreeg het al wat minder warm.

 Eenmaal aangekomen bij de pashokjes, zag ik dat er nog eentje vrij was. Snel ging ik er naar binnen. “Ik wacht hier oké?”vroeg hij terwijl hij naast mijn pashokje ging staan. “Is goed”zei ik. Toen de gordijnen dicht waren, leunde ik opgelucht tegen de want van het pashokje. Wat had ik gefaald zeg! Gelukkig was ik niet rood meer. Hij zal me nu wel een dom kind vinden! Snel trok ik mijn kleren aan. Ze zaten echt als gegoten! Ik draaide me om naar de spiegel. Mijn mond viel open van verbazing. Wat stonden deze kleren me goed! Hij had echt de perfecte kleren uitgezocht! Ik deed de gordijnen open en draaide trots een rondje voor hem. Stralend keek ik hem aan. “De kleren staan prachtig en ze zitten echt perfect!” hij glimlachte terwijl ik dat zei. “Ik wist wel dat die kleren je prachtig zouden staan!”zei hij trots. Ik glimlachte verlegen. Een warm gevoel overspoelde me. Had hij dan als zo goed naar me gekeken? “Zal ik nog wat kleren voor je gaan halen?” vroeg hij. “Ja leuk! Zal ik dan in mijn pashokje wachten?” vroeg ik. “Ja, dat lijkt me wel verstandig!” zei hij terwijl hij achter zich wees. Er stond een rij meisjes met hun armen vol kleren. “Inderdaad, ga maar snel!”zei ik lachend.

 Ik liep mijn pashokje weer in. Stiekem gluurde ik tussen de gordijnen door. Het was een grappig gezicht, hoe hij tussen de rij door manoeuvreerde. De meiden in de rij wierpen of een jaloerse blik in de richting van mijn pashokje, of een smachtende blik hem. Om eerlijk te zijn was ik best trots op hem. Hij ging met mij naar de winkel en zocht voor mij kleren uit!

Wat ik ook nog moest toegeven was, dat hij heel knap was! Hij had lichtbruin haar met volle krullen en goudglanzende groene ogen. Verder had hij lange omhoogstaande bruine winpers en “Zo, daar ben ik weer! Hoe vind je dit?” vroeg hij. Hij hield een licht spijkeren lange broek met een roze shirt met letters omhoog. “Cute! Hoe weet je dat ik zo van spijker houd?” vroeg ik. “Oh, dat vind ik wel bij je passen” zei hij verlegen. “Wacht, dit heb ik ook nog verschillende kleuren bandjes omhoog. Nog een keer verbaasde ik me. Hoe kon hij ooit weten dat, dat precies mijn smaak was? “En. Wat vind je er van?” zie hij terwijl hij me vragend aankeek. Het is echt mooi!! “Ga je dit echt allemaal voor me kopen?” vroeg ik verbijsterd. “Je hebt het echt nodig, dus waarom ook niet!” zei hij. “Ga maar even passen, want er staat nog steeds een lange rij! En de verkoopster is er denk ik niet zo blij mee als we nog langer wachten!” zei hij lachend. De verkoopster had inderdaad al een paar keer geïrriteerd naar ons gekeken. “Nou, schiet op dan!” lachend duwde ik hem mijn pashokje uit. Ik deed de gordijnen weer dicht en keek verrukt naar mijn kleren.

Wat zal ik eerst doen.. Alle kleren zaten echt als gegoten.  Met een “Tadaa” deed ik mijn gordijnen open en liet ik alles zien. Alles matche echt perfect bij elkaar. Wat dit wel niet voor winkel was! Uiteindelijk stonden we met onze armen vol kleren bij de kassa. Gelukkig hoefden we niet lang in de rij te staan en waren we snel aan de beurt. Toen we ein-de-lijk klaar waren met afrekenen, liepen we naar buiten. Ik had er niet echt op gelet hoeveel hij moest betalen. Het zou vast aardig wat zijn geweest! Nee, ik had veel meer op die jaloerse blikken van de meiden die langsliepen gelet. Wat was ik trots naast hem! Wat hij me had aangedaan negeerde ik. Nu moest ik van dit moment genieten. Bovendien liep in ongeveer naast de knapste jongen die ik ooit gezien had! ( In mijn ogen dan, maar volgens mij was ik niet de enigste!) Terwijl we naar buiten liepen voelde ik een kneepje in mijn hand. Ik keek opzij en glimlachte naar hem. Hij keek me liefdevol aan. Ik smolt echt onder die blik. Ik moest nog oppassen dat ik niet ging flauwvallen!

 We kwamen buiten (zonder dat ik was flauwgevallen.) De warmte viel als een warme deken om ons heen. Hij begon naar een taxi te lopen, terwijl hij mij achter zich aan trok. Hij zei iets tegen de taxi chauffeur in het rap Spaans. Ik verstond er niks van. Waarschijnlijk vertelde hij waar we naar toe moesten. Hij deed de deur open en gebaarde dat ik in moest stappen. Toen ik zat, liep hij naar de andere kant en ging ook zitten. Hij deed de deur dicht. Toen startte de chauffeur de auto en reed weg.