Weggerukt

Hoofdstuk 21

Hii, ein-de-lijk weer een hoofdstuk!! Ik heb geprobeerd hem zo lang mogelijk te maken:)

enjoy!! xx

----------------------------------------------------------------------------------------

Ik had de knoop doorgehakt. Ik ging met Florencia praten. Het was een paar dagen later en ik hield het gewoon niet meer. Ik had last van stemmingswisselingen en ik had ook al een paar keer overgegeven, wat normaal nooit gebeurde. Ik wist niet meer wat ik er mee aan moest en was radeloos. Het meest had ik nog moeite met de belofte die ik aan Florencia gedaan. Want elke keer als ik weer zo’n last had van stemmingswisselingen en ik moest overgeven, wilde ik mezelf wat aandoen.

Alleen dan dacht ik weer aan de belofte. Het was zo veel moeilijker dan ik dacht om te doen wat ik beloofd had. En ik kende mezelf wel zo goed, dat ik wist dat ik het binnenkort niet meer  zou volhouden. Dus ik moest actie ondernemen. Want ik haatte het al mijn hele leven als ik een belofte verbrak. En bovendien zou ik mezelf dan nóg meer gaan haten.

Ik wist geen raad meer met mezelf vannacht. Toen had ik het bedacht. Ik zou naar Florencia gaan, want een andere oplossing had ik niet. Ik had van alles geprobeerd om er onderuit te komen. Maar ik kon mezelf echt niet meer voor de gek houden. Ik móest naar Florencia.

Daar stond ik dan. Zonder make-up, wit en met dikke wallen onder mijn ogen. Ik had vanmorgen niet geprobeerd om nog iets van mijn gezicht te maken. Ondanks dat ik vaak in de zon zat, was ik spierwit doordat er normaal altijd lagen make-up mijn gezicht bedekten. En het kwam ook van de moeheid. Bibberend keek ik naar de deur van Florencia. De zenuwen gierden door m’n lijf. Wat nou als ik echt zwanger was? Wat zou Florencia dan zeggen? Zou ze me uitlachen en me op straat zetten? Want zonder Florencia en Leon kon ik nergens heen. Zo maalden mijn gedachten en ik werd er gek van.

Uiteindelijk na nog vijf minuten naar de deur gestaard te hebben, raapte ik al mijn moed  bij elkaar en drukte op de bel. Ik kon ook gewoon via de achterdeur gaan, maar altijd als er iets was, ging ik via de voordeur.

Zenuwachtig hipte ik van mijn ene op mijn andere been. Toen hoorde ik voetstappen. Ik verstijfde en keek vol spanning naar de deur. Toen ging de deur open. Ik had het gevoel alsof ik elk moment kon flauwvallen. Florencia praatte tegen me, maar het drong niet tot me door wat ze zei.

Opeens zwaaide er een hand voor m’n ogen en schrok ik op. Verward knipperde ik met mijn ogen en keek naar Florencia. “Wat is er met jou aan de hand?” vroeg ze. Ik staarde haar bang aan en zweeg. Ze keek me zwijgend aan. Toen pakte ze mijn hand en trok me mee naar binnen. Ze liet mijn hand even los en sloot de deur. Toen pakte ze mijn hand weer en leidde me naar de kamer. “Kom, ga maar even op de bank zitten. Dan zet ik thee, goed?” Ik knikte en ging op de bank zitten terwijl ik voor me uit staarde. Ik had niet verwacht dat ik zo dicht zou klappen en bedacht me hoe ik het ooit ging vertellen.

Even later kwam Florencia binnen met in allebei haar handen een kop thee. Ze zette de koppen thee op tafel en ging naast me zitten. Nadenkend bekeek ze me even. Toen pakte ze allebei mijn handen en dwong me naar haar te kijken. “Hé lieverd, wat is er met je gebeurd?” vroeg ze bezorgd.

Ik barstte in snikken uit. Het leek wel alsof ik vanbinnen brak. Zwijgend sloeg ze haar armen om me heen en troostte me. Ik schokte over heel mijn lijf en kon geen woord uitbrengen. Ze bleef me maar heen en weer wiegen en fluisterde me zachtjes lieve woordjes toe. Toen ik minder begon te schokken en mezelf weer een beetje onder controle had, pakte ze een zakdoek en droogde mijn tranen.

Zwijgend keek ze me aan en wachtte op antwoord. Toen begon ik zachtjes te praten. Eerst wat stotterend daarna wat rustiger. “Nou eh w-weet je n-nog t-toen Leon m-mij v-verk-krachtte?” Florencia knikte bezorgd en ik ging verder. “Hij heeft het toen eh niet met condoom gedaan en ik eh denk… dat ik eh zwanger ben.” Het kwam aan als een klap in mijn gezicht toen ik het had gezegd. Voor het eerst had ik het hardop uitgesproken. Voorzichtig keek ik naar Florencia en wachtte gespannen op haar reactie.