Weggerukt

Hoofdstuk 14

Pov Taylor

Ergens vaag in de verte hoorde ik allemaal geluiden. Ik kon niet goed plaatsen wat het was. Het leek een beetje op een mix van stemmen en piepjes door elkaar. Maar wacht, waar was ik eigenlijk? Ik was wakker maar ik zag niks. En huh, ik voelde dat iemand met zijn vingers over mijn gezicht streelde. Wat was dit allemaal? Ik ging rechtop zitten. Nou ja, ik probeerde het maar kwam geen centimeter omhoog. Waarom kwam ik niet omhoog? Zat ik in een nachtmerrie of zo? Maar eigenlijk vond ik het niet echt eng… Hmm, vreemd. Eens kijken of ik mijn hand wel kon bewegen. Ik vond het nog knap van mezelf dat ik rustig bleef. Meestal raakte ik helemaal n paniek. Heel voorzichtig probeerde ik mijn rechterhand omhoog te bewegen. Het lukte. Een heel groot beetje vreemd… De geluiden om me heen werden steeds luider. In slow motion probeerde ik mijn ogen op een kiertje open te doen.  Toen het lukte, deed ik ze gelijk weer dicht. Phoe, wat een licht zeg! Het werd helemaal stil om me heen. Toen drong er een stem tot me door. “Taylor, hoor je me?” Van wie was die stem? Weer hoorde ik dezelfde stem. “ De lichten zijn uit, dan kan je proberen je ogen open te doen.” Ik wist nog steeds niet van wie die stem was, maar ik probeerde maar wat diegene me vroeg.

Toen ik mijn ogen opende, zag ik twee hoofden boven me. Na een paar keer knipperen en een poosje nadenken, wist ik van wie die gezichten waren. Van Leon en Florencia! “Gaat het?” vroeg Leon zachtjes. “Ja ik denk het, alleen heel veel hoofdpijn!” zei ik. Want toen ik mijn ogen opende barstte mijn hoofd voor mijn gevoel ongeveer van de hoofdpijn. “Ik begrijp het. Ga maar even slapen, dat zal je goed doen”, zei Leon zorgzaam. Hij duwde me zachtjes weer terug in mijn kussen en stopte me nog een beetje in. Toen gaf hij een kus op mijn wang en ging weer zitten. Het verspreidde een warm gevoel in mijn lichaam. Glimlachend sloot ik mijn ogen.

Toch lukte het niet met slapen. Het voelde  op een of andere manier niet zo goed wat Leon deed. Nou ja, hij deed heel lief. Maar toch was er iets wat niet klopte. En volgens mij was dat ook de reden dat ik hier nu lag. Maar hoe diep ik ook dacht, ik wist het gewoon niet. Ik  kon  niet diep nadenken, want mijn hoofd barstte nog steeds van de  hoofdpijn. Ik deed mijn ogen open en keek naar Leon. “Heb je misschien een paracetamol? Ik heb zo gigantisch veel hoofdpijn!” zei ik zachtjes. “Tuurlijk” zei Leon. Hij stond op en pakte een paracetamol en een glas. Voorzichtig ging ik omhoog om niet te veel last van mijn hoofd te hebben. Leon gaf een paracetamol en een glas water. Toen ik de paracetamol innam, ging hij op mijn bed zitten. Vragend keek ik hem aan. “Is er iets?” vroeg ik. Hij zat me zo aan te kijken! “Ehm, nou ehh. Weet je waarom je hier ligt?” Het zag eruit alsof hij het nogal moeilijk vond om dit tegen me te zeggen. “Nee, dat weet ik nog steeds niet” zei ik. Hopelijk zou hij het me uitleggen! “Nou ehm, eigenlijk was ik daar de aanleiding van”, zei hij. Verschrikt keek ik hem aan en zat gelijk rechtop in mijn bed. Ahh, mijn hoofd! Snel greep ik met mijn handen naar mijn hoofd. “Gaat het wel?” vroeg hij bezorgd. “Kom, ga maar weer liggen, dan zal ik je het verhaal vertellen”, zei Leon en duwde me weer zachtjes in mijn kussen.

~Flashback~

Ongeduldig begon ik Leon heen en weer te schudden. Langzaam werd hij wakker.“Hé wat is er? Doe eens rustig!” kreunde hij. “Nee, ik doe helemaal niet rustig! Waarom lig ik hier naakt? Wat heb je gedaan? Heb je me verkracht?” schreeuwde ik hem toe. “Ow, eh nou ja.” stotterde hij. Ik keek naar zijn gezicht, dat langzaam rood kleurde. “Je hebt me verkracht hé” vuil keek ik hem aan. “Ehm… nou zoiets”, verlegen keek hij naar de grond. Ik was sprakeloos. Hoe kon hij! Hij had me al zo veel aangedaan. Dit kon er zeker ook nog wel bij! “Waarom? Waarom doe je me dit aan? Je hebt me al zoveel aangedaan. En trouwens, heb je het eigenlijk wel veilig gedaan?” Vragend en boos tegelijk keek ik hem aan. Hij kleurde nog roder en zei zachtjes “Nou eh, de condooms waren op” Ik keek hem letterlijk met open mond aan. “WAT!! Ten eerste je hebt me ontmaagd en alsof dat nog niet genoeg is, doe je het zonder een condoom! En trouwens, je hebt toch met Valeria? Je gebruikt me, hé.” Met afschuw keek ik hem aan.  Diep van binnen brak mijn hart in duizend stukjes. Hij keek me wanhopig aan. Ook al gunde ik het hem niet, barstte ik toch in snikken uit. In een waas van tranen zocht ik mijn kleren bij elkaar. Snel trok ik ze aan. Toen rende ik naar de deur. “Nee, wacht! Ik heb je niet gebruikt! Echt niet, laat het me uitleggen!” Ik draaide me niet om en rende zo snel mogelijk naar beneden. Iets te snel, want ik struikelde en rolde van de trap af. Met een salto lag ik beneden. Ik had verschrikkelijk veel pijn, maar stond toch op en rende half strompelend naar de deur. Met een ruk trok ik de deur open en liep struikelend naar buiten. Eenmaal buiten keek ik om me heen. Waar kon ik heen? Ik moest nog harder huilen en zakte bijna in elkaar. Toen bedacht ik dat ik naar Florencia kon. Met de laatste kracht strompelde ik naar het huis. Nog net kon ik op de bel drukken, toen zakte ik huilend in elkaar.

~einde flashback~

 

Langzaam begon het kwartje te vallen. Hij had me dus verkracht. Dit keer bleef ik heel rustig, waarom? Geen idee. Ik gaf hem een kort knikje en sloot mijn ogen. Doordat ik van de trap was gevallen, had ik dus een zware hersenschudding opgelopen. Ik moest het allemaal even op me laten inwerken. Eigenlijk reageerde ik best snel agressief. Maar aan de andere kant was het ook wel logisch in deze omstandigheden. Ik bedoel, wie wordt er nou ontvoerd en ook nog verkracht?! Hij had me ook nog steeds niet verteld waarom hij me had ontvoerd. En hoe diep ik ook nadacht ik kwam er niet uit. En als je iemand ontvoert dan mishandel je diegene toch? En eigenlijk kreeg ik hier ongeveer alles wat mijn hartje begeerde. Ik bedoel, ik had een grote, mooie en gewoon gigantisch mooie kamer. Alhoewel dat natuurlijk niet gelukkig maakt. Ach, laat ik maar ophouden. Ik kwam er toch niet uit! Hopelijk lukte het dit keer wel om te slapen. Langzaam sliep ik in. Ik sliep bijna, toen Leon zachtjes mijn naam riep. “Taylor, slaap je?” fluisterde Leon. Ik wreef in mijn ogen en deed ze toen open. Terwijl ik mijn ogen opende, zag ik dat Florencia niet meer in de kamer zat en dat Leon op mijn bed was gaan zitten. Vragend keek ik Leon aan. “Wat wilde je zeggen?” Op een of andere manier voelde ik dat het belangrijk was. “Ehm, nou. Ik vind dat je nu wel recht op de waarheid hebt. Ik ga je uitleggen waarom ik je heb ontvoerd en wat Valeria ermee te maken heeft”, zei Leon en keek me ernstig aan. Ik had gelijk. Nu zouden al mijn vragen beantwoord worden. Eindelijk!

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hi, misschien duurde het iets langer met uploaden maar dat kwam omdat ik in de toetsweek zat... Maar nu heb ik vakantie!!!! I'm so happy!!

En in de vakantie lees ik nogal veel dus willen jullie alstjeblieft hier onder in een comment je top 10 of weet ik veel hoeveel van boeken zetten? Want dan heb ik wat te lezen ( mag ook je eigen boek zijn hoor ) :D En trouwens heel erg bedankt voor alle votes!! Thanks!! En als je nog tips of vragen hebt zet ze hieronder!! Verder heb ik niet zo veel meer te zeggen. Dus vote en comment als je daar zin in hebt;) 

XX