Weggerukt

Hoofdstuk 18

                                                 -Twee weken later-

Het ging ondertussen steeds beter met mijn hoofd. Ik moest elke dag nog eventjes rusten, maar dat kwam vooral omdat ik weinig sliep. Maar sinds het beter ging met mijn hoofd zette ik me 100% in voor Leon. Met Leon ging zelf ging het nu ook goed. Hoe ik het deed, weet ik niet, maar sinds ik in het ziekenhuis had gelegen, had Leon geen drugs meer gebruikt. Dat zei hij tenminste, maar ik geloofde hem. Ja, op de een of andere manier had hij mijn vertrouwen gewonnen. Dat had denk ik een beetje te maken met het feit dat hij altijd naar me toe kwam als hem iets dwars zat. Hij vertrouwde me dan ook echt alles toe. Van zijn verdriet over zijn ouders en Lucy tot, dat hij er ongeveer onderdoor ging omdat hij drugs nodig had. Dan gingen we samen iets doen. Dat leidde hem tenminste iets af en mezelf eigenlijk ook. Want elke dag door dacht ik aan thuis. Maar hij zei in ieder geval dat het hielp als hij bij me was. Vandaag hadden we bijvoorbeeld samen gekookt. Ik ging met hem mee naar de supermarkt, omdat ik toch niet zo veel meer te doen had. Eenmaal daar vroeg ik of ik hem mocht helpen met koken. Normaal kookte Leon altijd alleen en dat kon hij dan ook verrukkelijk! Maar gelukkig mocht ik meehelpen. Dus we hadden vanavond heerlijke paella. Florencia en Leon vonden het heerlijk, dus het was zeker geslaagd. Zelf houd ik nooit zo van paella en de laatste tijd eet ik ook niet zo veel, maar ik moet  toegeven dat het echt lekker was.

Morgen kookt Florencia weer. Leon en Florencia koken om de beurt. Dus de ene avond eten Leon en ik bij Florencia en de andere avond eet Florencia bij ons. Overdag is Florencia naar haar werk. Dan begin ik ’s ochtends met schoonmaken, rust ik ’s middags eerst twee uur en ga dan weer verder. Verder doe ik niet zo heel veel. Ik teken een beetje en soms als Leon rond een vast tijdstip weg is, pak ik stiekem zijn gitaar en tokkel er wat op. Goed kan ik het niet, maar ik heb pas in de kamer van Leon een gitaarboek voor beginners gevonden. Ik leer dan steeds weer wat nieuwe grepen. Maar echt lang kan ik niet oefenen, want als Leon weg is, maak ik eerst af waar ik mee bezig was, want anders valt het een beetje op. Dan kan ik nog maar eventjes spelen, want Leon is na anderhalf à twee uur weer terug. Wat hij in die tussentijd doet, is me een raadsel. Hij doet er in ieder geval heel geheimzinnig over. Als ik er naar vraag, zegt hij dat het niks is waar ik me zorgen over hoef te maken. Het heeft dus niks met drugs te maken, maar voor de rest weet ik niks. Als ik dan Florencia vragend aankijk, glimlacht ze ook geheimzinnig. Op den duur heb ik het er maar bij gelaten. Veel wijzer zou ik toch niet worden.

Met mezelf ging het nu wat beter. Ik dacht niet zo heel veel meer aan thuis. Nou ja, dat maakte ik Leon en Florencia wijs. Ondertussen viel ik wel elke avond huilend in slaap, sinds ik weer opgeknapt was. Ook sliep ik elke avond laat. Meestal rond een uur of twee, terwijl ik er om een uur of zeven weer uit moest. Gelukkig had ik nu nog een smoes dat ik elke dag moest rusten voor mijn hoofd. In principe sliep ik dan drie uur heel diep, totdat ik uit mijn slaap werd gerukt door mijn irritante wekker die steeds harder piepte. Maar ja, anders werd ik gewoon niet wakker.

Gelukkig had ik al meteen nadat ik zo’n belabberde nacht had gehad aan Florencia gevraagd of we niet weer een keer konden gaan shoppen, zodat ik make-up kon kopen. Florencia had me vragend aangekeken en gevraagd waarom. Snel had ik gezegd dat ik altijd al make-up gebruikte, maar dat ik hier niks had en dat ik me zo naakt voelde zonder. Het was gelogen, want ik had nooit meer dan mascara op. Maar nadat ze me nog even vragend had aangekeken, zei ze dat ik wel wat van haar make-up mocht hebben, omdat ze toch zo veel had en het niet zo vaak meer gebruikte. Ze vroeg wat ik nodig had en ik vroeg om foundation, concealer, blush, eyeliner en mascara. Ik bedankte haar en eenmaal in Leons huis liep ik regelrecht naar de badkamer. Gelukkig had ze alles wat ik vroeg. Nu had ik foundation voor mijn witte/vermoeide gezicht, concealer voor mijn wallen. Mijn ogen zou ik wat wakkerder laten lijken door mascara en eyeliner. Tenslotte zou ik wat blush gebruiken voor het opfrissen van mijn gezicht. Gelukkig keek ik vroeger make-upfilmpjes, zodat ik tenminste wist wat het was en waar ik het voor moest gebruiken. Ik werd somber nu ik aan dacht. Vroeger leek zo ver weg. Ik weet niet hoe lang ik nu al hier was, maar het deed nog evenveel pijn als in het begin. Snel verbood ik mezelf daaraan te denken, niet nu. Snel dacht ik weer aan iets anders.