Weggerukt

Hoofdstuk 12

Glimlachend werd ik wakker. Huh? Wow, sinds wanneer glimlach ik terwijl ik wakker word? Hmm, typisch. Nou ja, het kwam vast door de zon die heerlijk door mijn kamer scheen! Toch had nog geen zin om eruit te gaan en nestelde me nog dieper in mijn kussen. Ik legde mijn handen op mijn uhh handen? Huh? Waarom lagen er handen op mijn buik en wacht eens even, waar was mijn hemd?! Ik had geen hemd aan! Verschrikt taste ik mijn buik af. Hoe kon mijn hemd zijn verdwenen? Wat was er in vredesnaam gebeurd? Voorzichtig tilde ik de deken op. Wauw, wat ik toen zag… Ik lag gewoon poedelnaakt in bed! Hoe kon dat ever? Ik draaide me een kwartslag om, zodat ik kon zien van wie de handen op mijn buik waren. Mijn adem stokte in mijn keel. Ik kon gewoon niet geloven wie er naast me lag. Nou ik zal het je vertellen. Het was Leon. Met open mond keek ik hem aan. Ik lag naast Leon in bed. En dat terwijl ik naakt was! Hoe kon dit? Toen herinnerde me ik gisteravond.

-Flash back-

 “Ik ga naar bed!” Lachend keek Leon me aan. “Nou, welterusten dan!” “Truste” mompelde ik. En zeulde mezelf de trap op. Eenmaal boven liet ik me op mijn bed vallen en gooide de tassen naast mijn bed. Ik was echt helemaal brak. Maar ik had me wel vermaakt zeg! Met een schok besefte ik wat ik net had gedacht. Ik had me vermaakt terwijl ik ontvoerd was! Toen moest ik huilen. Het kwam er allemaal uit. Ik wilde gewoon naar huis. Het was allemaal niet eerlijk!

Opeens kwam Leon naar binnen en liep om me af. Ik dook in elkaar. Hij ging naast me op mijn bed zitten en nam me in zijn armen. Ik was te moe om hem weg te duwen en liet het toe. Heel stiekem vond ik het wel fijn. “Drink dit maar op. Dan word je een beetje rustig en val je snel in slaap” hij gaf me een glas. Volgens mij zat er thee in want het was een warm goedje. Toch was het niet te warm om te drinken. Het smaakte heel zoet, niet echt als thee. Maar ik was te moe om me er druk over te maken. Toen ik het op had werd alles een beetje wazig. Nog net kreeg ik mee dat Leon me zachtjes naar beneden duwde zodat ik lag. Toen viel ik weg…

-einde flash back-

Leon had me dus blijkbaar een slaapdrankje gegeven! Zodat hij … Had hij soms..? Nee dat zou gewoon zo, zo… argh. Dit kon niet waar zijn!

Ongeduldig begon ik Leon heen en weer te schudden. Langzaam werd hij wakker.“Hé wat is er? Doe eens rustig!” kreunde hij. “Nee, ik doe helemaal niet rustig! Waarom lig ik hier naakt? Wat heb je gedaan? Heb je me verkracht?” schreeuwde ik hem toe. “Ow, eh nou ja.” stotterde hij. Ik keek naar zijn gezicht, dat langzaam rood kleurde. “Je hebt me verkracht hé” vuil keek ik hem aan. “Ehm… nou zoiets”, verlegen keek hij naar de grond. Ik was sprakeloos. Hoe kon hij! Hij had me al zo veel aangedaan. Dit kon er zeker ook nog wel bij! “Waarom? Waarom doe je me dit aan? Je hebt me al zoveel aangedaan. En trouwens, heb je het eigenlijk wel veilig gedaan?” Vragend en boos tegelijk keek ik hem aan. Hij kleurde nog roder en zei zachtjes “Nou eh, de condooms waren op” Ik keek hem letterlijk met open mond aan. “WAT!! Ten eerste je hebt me ontmaagd en alsof dat nog niet genoeg is, doe je het zonder een condoom! En trouwens, je hebt toch met Valeria? Je gebruikt me, hé.” Met afschuw keek ik hem aan.  Diep van binnen brak mijn hart in duizend stukjes. Hij keek me wanhopig aan. Ook al gunde ik het hem niet, barstte ik toch in snikken uit. In een waas van tranen zocht ik mijn kleren bij elkaar. Snel trok ik ze aan. Toen rende ik naar de deur. “Nee, wacht! Ik heb je niet gebruikt! Echt niet, laat het me uitleggen!” Ik draaide me niet om en rende zo snel mogelijk naar beneden. Iets te snel, want ik struikelde en rolde van de trap af. Met een salto lag ik beneden. Ik had verschrikkelijk veel pijn, maar stond toch op en rende half strompelend naar de deur. Met een ruk trok ik de deur open en liep struikelend naar buiten. Eenmaal buiten keek ik om me heen. Waar kon ik heen? Ik moest nog harder huilen en zakte bijna in elkaar. Toen bedacht ik dat ik naar Florencia kon. Met de laatste kracht strompelde ik naar het huis. Nog net kon ik op de bel drukken, toen zakte ik huilend in elkaar.

Pov Florencia

Hé, de bel. Wie kon dat zijn op dit uur? Ik liep de gang in op weg naar de deur. Toen ik de deur open deed wist ik niet wat ik zag. Taylor lag als een hoopje kleren voor de deur. Haar ene arm lag raar gedraaid en uit haar hoofd stroomde bloed. Ik verstijfde. Wat was er gebeurt bij Leon en Taylor? Ik stond daar als versteend en wist niet wat ik moest doen. Ergens hoorde ik een deur dichtslaan. Toen zag ik dat Leon kwam aanrennen. Hij liep naar me toe en schudde me heen en weer. “Wat is er met Taylor gebeurt? Ze moet naar het ziekenhuis! Ik bel de ambulance wel, als jij voor Taylor zorgt” en weg was Leon. Nadat Leon weg was gegaan om de ambulance te bellen begon er bij me door te dringen wat er nou echt aan de hand was. In een klap was ik weer helemaal bij de werkelijkheid. Snel rende ik de badkamer in om washandjes nat te maken. Toen ik weer beneden kwam zag ik dat Leon al bij Taylor was. Ik vertraagde mijn pas iets en stopte. Het zag er eigenlijk best lief uit. Leon had Taylor in zijn armen en huilde. Het zou zo’n mooi stel zijn.

 Ach kom op Florencia!! Doe even normaal. Het ligt vast aan Leon dat ze hier ligt dus blijf even bij de realiteit. Snel liep ik naar Leon en Taylor. “Kijk ik heb natte washandjes, komt de ambulance er zo aan?” vroeg ik. Hij pakte de natte washandjes dankbaar aan en knikte “Ja ze komen er zo aan.” Ik hurkte neer naast Leon en streek Taylor zachtjes over haar haren. Hopelijk kwam de ambulance snel.

Een sirene deed me opschrikken. Ik zag een ambulance de straat in komen rijden. Phoe, daar was hij eindelijk. Ze stopten voor mijn huis en stapten uit. De brancard haalde ze uit de auto en reden hem naar de deur. Voorzichtig legden ze Taylor erop. Ze praatten nog wat met Leon, maar het ging volkomen langs me heen. Het enige waar ik aan dacht was Taylor. Ze werd in de ambulance gereden en Leon liep naar binnen. Ik liep ook naar de ambulance en stapte in. De deur werd dichtgedaan en hij begon te rijden. Verslagen ging ik op het bankje zitten. Waarom moest Taylor dit nou weer over komen? Ze was zo’n leuke sympathieke meid. Ik snap wel waarom Leon juist haar heeft ontvoerd. Als moet ik zeggen dat dat alsnog niet goed is. Maar mijn lieve Taylor…

De ambulance stopte en de deuren werden open gedaan. Snel werd Taylor naar buiten gereden het ziekenhuis in. Door een waas van tranen zag ik dat Taylor snel naar een kamer werd gebracht. Ik kon niks anders doen dan alleen maar toekijken, ik was machteloos. Leon pakte me vast en trok me de wachtkamer in. Daar begon het lange wachten terwijl er maar een zin door me heen ging.

Taylor mag nog niet sterven, ze is nog zo jong…

----------------------------------------------------------------------------------------

halootjes!! sorry dit hoofdstukje is niet bepaald lang ofzo, maar ik wist niet wat ik er nog verder in moest zetten:)

trouwens voor het eerst een pov Florencia, dat kwam even mooi uit. Het komt in het volgende hoofdstuk ook weer voor denk ik en ook van Leon. als er niks boven staat is het gewoon Taylor.

trouwens een opdraging aan diddikuss voor haar gave cover!! ze kan het heel goed en ze wil er ook een voor jou maken!! dus als je in cover nood zit, klop bij haar aan;)

nou dat was het. hope you enjoy this story!!