Τώρα και στο wattpad δημιουργήθηκε το νέο επίσημο προφίλ μας.
Σας περιμένουμε με νέα, εκπλήξεις και πολλά συγγραφικά δρώμενα.
Δεν έχετε παρά να μας ακολουθήσετε και να ενημερώνεστε για οτιδήποτε νεότερο μας αφορά!
Μπορούμε να δημιουργήσουμε όλοι μαζί την δική μας ιστορία για αυτό ζητήσαμε από δυο συγγραφείς να κάνουν την αρχή ξεκινώντας με την κατηγορία Φαντασίας .
Εσείς συνεχίζετε την πλοκή από το προηγούμενο σχόλιο και μπορείτε να προσθέσετε στοιχεία από όλες τις κατηγορίες για παράδειγμα Ρομαντική /Fanfiction /Βρυκόλακας κλπ.
.....................
Δεν είχε κοιμηθεί σχεδόν όλο το βράδυ, σηκώθηκε από το κρεββάτι πριν καν ανατείλει ο ήλιος, και περίμενε καρτερικά στο παράθυρό της για να τον δει να ανεβαίνει πίσω από το βουνό. Τη γέμιζε ελπίδα σ' έναν κόσμο που μύριζε απελπισία. Η Λίβια ντύθηκε κρατώντας το βλέμμα καρφωμένο προς το μέρος του κι έκλεισε τα μάτια όταν οι πρώτες ακτίνες χάιδεψαν το πρόσωπο της. Όταν τα άνοιξε ξανά, της φάνηκε πως είδε μία σκιά στο δρόμο κάτω από το δωμάτιο της, που κινήθηκε γρήγορα όταν στράφηκε προς το μέρος της. Με κομμένη την ανάσα από το φόβο, κατέβηκε τρέχοντας για να προλάβει να δει ποιος την παρακολουθούσε, αλλά ήταν αργά. Η σκιά είχε εξαφανιστεί. Πίστεψε πως ήταν τρελή κι έκανε να γυρίσει σπίτι της, αλλά τελευταία στιγμή το μετάνιωσε. Προτιμούσε να κάνει μία βόλτα, για να καθαρίσει το μυαλό της..
Η Λίβια περπατούσε στον δρόμο της Πρωτεύουσας του Βασιλείου όσο πιο αργά μπορούσε μια και ήταν ελάχιστοι οι άνθρωποι που κυκλοφορούσαν. Αυτό της επέτρεπε να ακούσει τα πουλιά να κελαηδούν και τα βήματα των περαστικών που χτυπούσαν στον πέτρινο δρόμο. Λάτρευε να τα ακούει αυτά και σε συνδυασμό με το αργό της περπάτημα τα απολάμβανε περισσότερο. Είχε κλείσει τα μάτια της πρόσχαρα όταν άκουσε μια φωνή που έμοιαζε να έρχεται από το πουθενά.
"Λίβια..." Ένας καθαρός ψίθυρος. Γύρισε και αντίκρισε προς έκπληξή της...
