Morning Train | 뷔홉

on bir

Üzerine aceleyle attığı uzun ceketi, Taehyung'un attığı her büyük, hızlı adımla dizlerine çarpıyordu. Bir yandan üzerinde kimsenin görünmediği bu ıssız yolda hızla ilerliyor, diğer yandan da saatini kontrol edip duruyordu. Her zamanki gibi evden olması gerekenden geç çıkmış, rahat rahat buluşma noktasına ilerlemektense koşturmak zorunda kalmıştı.

Öte yandan Hoseok çoktan merkezdeki parkta boş bir bank bulmuş, etrafında oynayıp duran neşe dolu çocukları seyrederken Taehyung'u bekliyordu.

Gökyüzü adeta içi altınla dolu, sihirli bir kazana daldırılıp çıkartılmış gibi parlıyordu gün batımında. Evrenin köşesinden ufak, pembe su damlaları damlıyordu sanki mavi gezegenin atmosferine. Bulutlar sükunet içinde ilerliyor, bu akşam yağmur getirmediklerini söylüyorlardı. Hoseok, bu manzarada eksik olan tek güzelliğin tanıdık, kahverengi saçlı çocuk olduğunu düşündü ve iç çekti bir kez daha.

Taehyung en az altı kez hiçbir şeye takılmış ve neredeyse düşmüştü o aceleyle. Neden bu kadar koştuğunu soracak olursanız tek bir sebebi vardı. O da Hoseok'un yüzünü batan güneşin altında parlarken görmekti, bir de dondurma arabası on dakika içinde ayrılacaktı. Tabii, ilk sebep daha önemliydi. Taehyung yine de çilekli dondurma istiyordu, aşkı için koşmaya hazırdı.

Taehyung merkeze vardığında dondurma arabasının neon mavi ışığı tüm caddeyi soğuk bir renk paletine boyamıştı. Genç çocuk nefesini toplamaya çalışırken bir yandan da etrafına boş boş bakınıyor, arkadaşını görme umuduyla kahverengi gözlerini parkta gezdiriyordu.

Hoseok oturduğu yerden, koşarak parkın girişine gelmiş, nefesini toplamak için durmuş olan çocuğu yüzündeki kocaman gülümsemeyle seyretti. Onun kendisini görmesini beklemeyi tercih etmişti. Çünkü Taehyung şu an kaybolmuş bir yavru köpeği andırıyordu Hoseok'a, rüzgardan dağılmış kahverengi saçları ve neredeyse onu boğmak üzere olan bej rengi atkısı ile.

Biraz sonra göz göze geldiler.

Hoseok ayağa kalktığında Taehyung bilinmedik bir sebepten koşmaya başlamış, Hoseok'u şaşırtarak ona kocaman sarılmıştı.

"Yetiştim!" Taehyung, yüzünü kendisinden biraz uzun olan adamın omzuna gömerken konuştu.

"Neyden bahsettiğini bilmiyorum. On iki dakika geciktin." Hoseok ellerini nereye koyması gerektiğinden emin olmasa da sonunda kendini kollarına atmış olan genç adama geri sarılmıştı.

"Do-" Taehyung'un nefesi kesildi.

"Dondurma arabasına yetiştim!" Taehyung sarılmayı bıraktıktan sonra hızlı hızlı dondurma arabasının yönüne yürümeye başlamış, arkasını dönerek arkadaşına kendisini takip etmesini işaret etmişti.

Hoseok, Taehyung'un çocuksu imajına kapılmadan edemedi.

Biraz sonra iki genç adam bankta yan yana, hatta belki gereğinden fazlayakın, oturmuş, dondurmalarının keyfini çıkarmaya koyulmuştu. Taehyung, dört top çilekli, Hoseok ise iki top karamelli dondurma almıştı. Ancak her ikisinin parasını ödeyen Hoseok olmuştu.

Hoseok solunda oturan çocuğun pembe renkli dondurmasını açlıkla yemesini seyrederken kendi dondurmasını unutmuş, karamelli dondurması eriyerek önce külaha, daha sonra Hoseok'un uzun, ince parmaklarına bulaşmıştı.

"Hey Tae?" Hoseok çocuğa seslendi.

"Hım?" Taehyung gözlerini dondurma külahından çekerek yanındaki adama baktı.

Hoseok bir şey söylemeden sol elinin işaret parmağını havaya kaldırarak genç çocuğa eline dondurma bulaştığını, peçeteye ihtiyacı olduğunu ima etti. Hoseok bunu ima etmesine etmişti ancak Taehyung'un zihni çok farklı çalışıyordu.

Çocuk hiç tereddüt etmeden serbest eliyle Hoseok'un elini tutmuş, adamın işaret parmağını dudağına götürmüştü.

"T-Teşekkürler?" Hoseok sonunda konuştuğunda az önce ne olduğuna dair en ufak fikri yoktu ancak hoşuna gitmediğini söyleyemezdi.

"Biliyor musun Hoseok?" Taehyung külahından kocaman bir ısırık aldıktan sonra konuştu.

"Sen aslında... Bir çeşit katil filansın." Taehyung kıkırdadı.

"O ne demek şimdi?" Hoseok şakacı bir tavırla cevapladı.

"Tüm yorgunluğumu ve mutsuzluğumu öldürüyorsun."

---

Y/N: Merhaba! Uzun süredir pek aktif olamadım üzgünüm. :( Dersler yoğun ilerliyor. Elimden geldiğince update yapmaya çalışacağım. Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin. Okuduğunuz için teşekkürler! :')