ေဒၚျမေလးသည္ ေယာက္်ားျဖစ္သူ၏ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းပုဆိုးတစ္ထည္ကို ကတ္ေၾကးျဖင့္ ႏွစ္ပိုင္းျဖစ္ေအာင္ ညွပ္လိုက္သည္။ တံုးေနေသာ ကတ္ေၾကးေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းေတာ့မရ။ ပုဆိုး၏ အနားစႏွစ္ဖက္ကို တင္းေနေအာင္ဆြဲညွပ္မွရသည္။ ထို႔ေနာက္ အသင့္ရွိေနေသာ အပ္ခ်ည္လံုးျဖဴမွ အပ္ခ်ည္ကို ဆြဲယူကာ ဖေယာင္းတိုင္မီးေအာက္မွာ အပ္ေပါက္ထဲ၀င္ေအာင္ ထိုးသည္။ ဒါသည္လည္း ခ်က္ခ်င္းမရ။ အပ္ခ်ည္စကို တံေတြးစြတ္ကာ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထိုးမွရသည္။
"သမီး.."
"ရွင္.."
"ထြဋ္ထြဋ္ကို စာသြားေမးတာလား။"
"ဟုတ္ကဲ့။"
"အားနာစရာသမီးရယ္။ အခ်ိန္ေတြၾကာလိုက္တာ။ သူစာက်က္ဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္ရွိပါေတာ့မလား။"
ေဒၚျမေလး ေျပာရင္း သူ႔သား ဒီဒီ့ကို မ်က္ေစာင္းထိုးေတာ့ ဒီမိုးယံက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။ မိငယ္ကို စာရွင္းျပရမည္ကို က်ားျမီးဆြဲရမလိုထင္ေနေသာ ဒီဒီ့အေၾကာင္း ေဒၚျမေလး သိသည္။ အခုလည္း ညီမကို စာျပေပးရမည့္အစား သူ႔ သူငယ္ခ်င္း လင္းထက္အိမ္မွ ဂစ္တာကို သြားငွားလာသည္။ သြားငွားလာသည္ဟုသာ ဒီဒီကေျပာသည္။ သူမကေတာ့မယံု။ ျဖစ္ႏိုင္သည္က ဓါးျပတိုက္သလို ခြင့္ပင္မေတာင္းဘဲ သြားယူလာခဲ့တာပဲျဖစ္မည္။
"သမီး ဖေယာင္းတိုင္ ခဏယူမယ္ေနာ္။"
"ေအး ေအး။"
ႏွင္းေဟမာန္ ပန္းကန္ထဲမွ ထမင္းၾကမ္းမွာ ေျပာင္သလင္းခါသြားျပီျဖစ္သည္။ သူမက ပိန္ေပမယ့္ စားႏိုင္သည္။ အခုလည္း ထမင္းသာရွိေနေသးလ်ွင္ ေနာက္တစ္ပန္းကန္ကို ကုန္ေအာင္ စားႏိုင္ေသးသည္။ ဒါေပမယ့္ ထမင္းအိုးကို စားပြဲနားမွာမေတြ႔၍ အလိုက္သိျပီး မိခင္ကို ထမင္းက်န္ေသးလားဟု ေမးမေနေတာ့။ ပန္းကန္ကိုလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ရင္း ဖေယာင္းတိုင္ကို အျခားလက္ျဖင့္မကာ ဧည့္ခန္းထဲမွ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ေလ်ွာက္လွမ္းသြားသည္။ ဧည့္ခန္းႏွင့္ အိပ္ခန္းသည္ ၀ါးနံရံတစ္ခ်ပ္သာျခားသည္။
အိပ္ခန္းေဘးမွ ေလ်ွာက္လမ္းမွာလည္း က်ယ္သည္ေတာ့မဟုတ္။ ထိုအိပ္ခန္းသည္လည္း ေဒၚျမေလးႏွင့္ ဦးေက်ာ္ေဇာတို႔အတြက္သာျဖစ္သည္။ မိငယ္ႏွင့္ ဒီမိုးယံမွာ ဧည့္ခန္းမွာပင္ ခ်ဳပ္ရာမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနေသာ တစ္ေယာက္အိပ္ျခင္ေထာင္တစ္လံုးစီႏွင့္ အိပ္ၾကရသည္။ မနက္တိုင္း အိပ္ရာသိမ္းကာ အိပ္ခန္းထဲျပန္ထည့္ရသည့္ အလုပ္တစ္ခုပိုေပမယ့္ ဒီအိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ မိသားစုေလးေယာက္ေတာင္ ေနထိုင္ေနရျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တျခားေရြးစရာမရိွ။ ဒီအိမ္ငယ္သည္ပင္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္။ အိမ္ပိုင္ရွင္မိသားစုမွာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ရွိေနကာ အေစာင့္သေဘာ အခမဲ့ေပးေနထားျခင္းျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
ဆူး
Romance(Unicode & Zawgyi) သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ နှလုံးသားမှာ စိုက်ဝင်နေတဲ့.....ဆူး.....။
