Ο Μεγάλος Καζανοβας. #WA2018#GA18 #BestieAwards18

Πάρτυ Γενεθλίων (Μέρος Γ-Η Απόλυτη Καταστροφή)

Κάθριν

Το κεφάλι μου πονάει τρελά, όλο μου το σώμα είναι μουδιασμένο , νιώθω πιασμένη και δεν μπορώ ούτε να κουνηθώ!Το φως μπαίνει με ορμή μέσα από το παράθυρο , με αποτέλεσμα τα μάτια μου να τσούζουν απίστευτα!Με μεγάλη προσπάθεια , ανοίγω τα μάτια μου και συνειδητοποιώ ότι δεν βρίσκομαι στο κρεβάτι, δεν βρίσκομαι στο δωμάτιο μου , και που βρίσκομαι ; Γυρνάω μία από την άλλη μεριά για να καταλάβω που ακριβώς βρίσκομαι αλλά αυτό που αντικρίζω με κάνει να μείνω με το στόμα ανοιχτό! Όχι δεν μπορεί , κάποιος μου κάνει πλάκα και χοντρή πλάκα μάλιστα! 

Και τώρα θα αναρωτιέστε τι είδα και κάνω σαν μανιακή; Δίπλα μου ακριβώς στο κρεβάτι βρίσκεται το αφεντικό μου, ο μεγάλος καζανόβας ! Τι κάνω εγώ στο ίδιο κρεβάτι με αυτόν ;Πείτε μου ότι δεν έχω κάνει για το οποίο θα μετανιώνω για όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Ανοίγω μια το σεντόνι που καλύπτει το σώμα μου και αυτό που αντικρίζω με αφήνει άναυδη! Είμαι ολόγυμνη , τα καμπανάκια αρχίζουν και μου κρούουν το κώδωνα του κινδύνου αλλά δεν θέλω να τους δώσω σημασία! Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να βεβαιωθώ αν έχω κάνει κάτι με αυτόν εδώ τον γυναικά! Ανοίγω το σεντόνι προσεχτικά από την μεριά του και αυτό που βλέπω με κάνει να θέλω να ουρλιάξω ! Καλά πόσο ηλίθια παίζει να είμαι , πόσο ήπια χθες το βράδυ, γιατί δεν με σταμάτησε κάποιος!Και αν αναρωτιέστε πως είναι ο καζανόβας δίπλα μου! Ένα θα σας πω, είναι ολόγυμνος, ναι όπως ακούσατε, ολόγυμνος όπως τον γέννησε η μάνα του! Δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει ! Δεν έπρεπε να συμβεί αυτό, ήταν ένα λάθος για το οποίο θα μετανιώνω κάθε γαμημένη  στιγμή! Σπάω το κεφάλι να μου να θυμηθώ τι συνέβη χθες αλλά ο πονοκέφαλος δεν μου αφήνει περιθώρια να φέρω στην μνήμη τι έγινε την νύχτα που μας πέρασε!Δεν μπορούσα να μείνω άλλο εδώ, έπρεπε να φύγω από εδώ μέσα! Έπρεπε να σκεφτώ τι θα έκανα!

Σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα από το κρεβάτι, βρήκα πιο πέρα το φόρεμά μου και τα παπούτσια μου αλλά πουθενά το εσώρουχο μου! Δεν είχα όμως περιθώρια να καθίσω να το ψάξω, έπρεπε να φύγω επειγόντως από εδώ μέσα. Πήρα τα πράγματά μου και αφού άνοιξα και έκλεισα την πόρτα όσο πιο σιγά μπορούσα, πήγα στο σαλόνι, που ήταν σαν βομβαρδισμένο τοπίο , φόρεσα το φόρεμά μου, για καλή μου τύχη μπροστά μου είδα και το τσαντάκι μου, πήρα και τα παπούτσια μου στο χέρι και έφυγα σαν την κυνηγημένη!

Μετά από λίγη ώρα έφτασα στο σπίτι μου και αφού την έκλεισα από την ανησυχία μου και στην σύγχυση μου , έβαλα τα κλάματα, ακουμπώντας πάνω στην πόρτα και έσυρα το σώμα μου προς τα κάτω! Δεν το πιστεύω ότι το έκανα αυτό, δεν ήθελα να το πιστέψω! Και αν τελικά δεν το έκανα, αν τελικά έχω αγχωθεί για κάτι που τελικά δεν είχε γίνει! Έπρεπε να θυμηθώ ,έπρεπε , έλεγα και έλεγα στον εαυτό μου και έκλεισα τα μάτια μου γιατί το κεφάλι κόντευε να σπάσει και τότε ..