Ο Μεγάλος Καζανοβας. #WA2018#GA18 #BestieAwards18

Οι απειλές..

Καθριν

Ποτέ δεν πιστευα οτι θα ημουν ζευγαρι με τον μεγαλύτερο Καζανόβα που γέννησε αυτή η χώρα και μάλιστα θα μέναμε και μαζι. Μετά το αξέχαστο ταξίδι μας στο Λονδίνο που δεν είχαμε αφήσει σημείο για σημείο του δωματίου που να μην κάναμε σεξ και αφού γυρσίαμε όλα τα αξιοθέατα του Λονδίνου,  πότε αγκαλιά και πότε χεράκι- χεράκι, γυρίσαμε στην πατρίδα. Η επιστορφή μας επεισοδιακή αφού στο γραφείο βρήκαμε τον Μάθιου να το παίζει πρόεδρος, απορώ πως δεν είχε έρθει και η άλλη η κατσίκα για να το έχουν εις διπλούν.  

Περιττό να πω ότι ο Νικ τα πήρε τόσο άσχημα που τον άκουσε όλη η εταιρεία. Του είπε να μην ξαναπατήσει στο γραφείο του και ότι αν θέλει να το παίξει πρόεδρος να γυρίσει πίσω στην Γαλλία. Το μόνο κακό βέβαια ήταν ότι ερχόταν στην εταιρεία κάθε μέρα και έκανε εξονυχιστικό έλεγχο στα πάντα, δεν είχε αφήσει τίποτα όρθιο πια. Προσπαθούσε να βρει κάποιο λάθος αλλά συνέχεια αποτύγχανε και τόσο πιο πολύ εκνευριζόταν . Το θέμα βέβαια ήταν ότι εκνεύριζε και εμάς , σε σημείο να του γυρνάμε την πλάτη και να φεύγουμε , ώστε να μην τον χτυπήσουμε από τα νεύρα μας. 

Εδώ και δύο μέρες εν τω μεταξύ έχω μετακομίσει στο σπίτι του Νικ. Αυτή η συγκατοίκηση είναι δύσκολη, όχι γιατί είμαστε παράξενοι άνθρωποι και δεν μπορούμε να τα βρούμε αλλά γιατί όταν έχεις τον θεό μέσα στο σπίτι αλλά έχεις συμφωνήσει μαζί του , μετά πάντα από δική σου πρόταση να μην κάνετε σεξ , είναι τόσο μα τόσο δύσκολο να του αντισταθείς και να μην του ορμήξεις σαν λυσσασμένη γάτα.Βέβαια προκαλεί και αυτός ο άνθρωπος , κυκλοφορεί ημίγυμνος μέσα στο σπίτι  ή με την πετσέτα βρεγμένος με τις σταγόνες του νερού να κυλάνε ακόμα στο αγαλματένιο του κορμί, τι να κάνω και εγώ , γυναίκα είμαι , προσπαθώ να του αντισταθώ.Με το που νιώθω ότι είμαι έτοιμη να  παρασυρθώ, πηγαίνω και κλείνομαι στο δωμάτιο μου , το οποίο παρεμπιπτόντως είναι απέναντι από το δικό του , και ρίχνω τριάντα κιλά νερό στο προσωπό μου για να συνέρχομαι από το επανελλημένο σοκ που δέχομαι. Κατά άλλα έχουμε περισσότερα κοινά από όσο πίστευα, μας αρεσουν περίπου οι ίδιες κατηγορίες ταινιών ή στο φαγητό είμαστε και οι δύο εύκολοι και έτσι δεν τσακωνόμαστε για ασήμαντα πράγματα. Να μου πείτε είμαστε μόνο δυο μέρες μαζί αλλά κάποια πράγματα φαίνονται από την αρχή.

Και ερχόμαστε στην σημερινή μέρα που τα νεύρα μου είχαν πιάσει ταβάνι. Ο Μάθιου είχε πάει στο λογιστηρίο και έλεγχε τα βιβλία δεν ξέρω και εγώ από πότε. Ο καημένος ο λογιστής προσπαθούσε να κάνει την δουλειά του αλλά δεν μπορούσε με τον Μάθιου μέσα στα πόδια του. Με έπαιρνε ο καημένος κάθε λίγο και λιγάκι για να τον βοηθήσω να τον ξεφορτωθεί, αλλά κάθε προσπαθειά μου να τον διώξω από το λογιστήριο, ήταν μάταιη, ήταν τόσο μα τόσο επίμονος. Σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να τον στραγγαλίσω με τα ίδια μου τα χέρια αλλά σκεφτόμουν τα νιάτα μου και την ομορφιά μου και έτσι κατέπινα τον θυμό και προσπαθούσα να συνεχίσω την δουλειά μου. Αλλά αυτό που έγινε τώρα ήταν το αποκορύφωμα, καλά ρε άνθρωπε στο σπίτι σου πόρτες δεν χτυπούσατε., δηλαδή έλεος πια. Μια φορά, λέμε τώρα, αποφάσισα να παρασυρθώ και να κάνω το παράνομο μέσα στο γραφείο και εσύ μπαίνεις μέσα και μου το χαλάς; Κανένας σεβασμός πια, μα κανένας!! Με το που μπήκε μέσα ένιωσα τόσο κουρασμένη από όλη αυτήν την εκνευριστική του συμπεριφορά που ήθελα να του πετάξω ότι έχει πάνω το γραφείο και το ίδιο μπορεί να επιθυμήσουμε , τι μπορεί , σίγουρα ήθελε και ο Νικ.