trust (dutch/fanfiction)

tien

Verstijfd staar ik naar het briefje, tot Harry roept dat ik een ambulance moet bellen. Nog steeds in shock bel ik het alarmnummer.

"Ze zijn er over een paar minuten", schreeuw ik naar Harry, zonder te weten wat er gebeurd is in de keuken. Ik denk dat ik het niet eens wil weten."Christa! Kom snel," hoor ik hem roepen, in zijn stem hoor je dat hij overstuur is.

Ik wil niet en ben bang voor wat ik ga zien. Maar ik moet, dit is mijn schuld. Ik dee het onderzoek, niet hun. Nog half in shock loop ik naar de keuken. De adrenaline giert door mijn lijf en ik denk dat ik ga flauwvallen. 

"Nee!" Ik ren naar mn moeder en kniel naast Harry bij haar neer. Ze ligt op de grond, bewusteloos.  "Mama?" Harry heeft een theedoek om haar buik gebonden, langzaam verschijnt er een bloedvlek in. "Please, mama. Antwoord! Mama!" Weer stromen de tranen over mijn wangen. "Mama, blijf bij me!" Is dit het moment dat ze me gaat verlaten, net zoals mijn vader dat deed?

"Mama, nee. Dit verdien je niet. Het spijt me zo." Harry heeft zijn arm om me heen geslagen en wrijft met zijn hand over mijn rug.

Zijn gezicht is lijk bleek.

Na wat uren lijken komt de ambulance en politie. De mannen nemen mijn moeder mee de ambulance in. "Komt het goed?" vraagt Harry aan een van de mannen. "We doen ons best, meneer", zegt hij en verdwijnt dan de ambulance in.

"Christa Smith?" Ik draai me om en zie een blonde vrouw voor me staan. "Ja." De vrouw heeft een leren jasje aan met een skinnyjeans. "Hallo, ik ben Clark, rechercheur.  Zal ik wat vragen mogen stellen?" Ik knik even en kijk dan naar Harry die me nog steeds vast heeft. "Zou u mee willen komen naar het bureau?" Nog steeds kijk ik naar Harry. "U ook meneer...?" "Harry Styles," zegt hij en geeft de vrouw een hand. "Meneer Styles zou u ook mee willen komen?" Hij knikt en we volgen Clark naar haar auto.

"Wat is er gebeurd?" vraagt een man die rondjes door de kamer loopt. De kamer is grijs en het enige wat er staat is een tafel en twee stoelen, die bezet zijn door mij en Clark.

"Ik en Harry waren boven op mijn balkon, toen we een knal hoorden renden we naar beneden. Daar lag bloed en Harry volgde het spoor naar de keuken. Ik durfde niet te kijken," lieg ik half. Ik durfde niet, door het briefje. Het briefje. Ik ga het ze niet vertellen. Dat zou problemen geven.

"En toen?" "Toen ben ik toch gegaan en ik zag mijn moeder op de grond liggen. Harry had haar wond verbonden en ik heb jullie gebeld. " De tranen lopen weer over mijn wangen. Waarom huil ik toch zoveel?

Na het verhoor komt Louis ons ophalen. Zijn Audi staat op een parkeerplek als Harry en ik in stappen. "Is alles oke?" vraagt Louis als we zitten. "Tuurlijk niet! Haar moeder is neer gestoken!" roept Harry. Geschrokken van zijn reactie voel ik de tranen weer branden. Huilebalk.  "Sorry, ik ben nogal geschroken," zegt hij en geeft me een knuffel. "Wil je nog langs je moeder?" vraagt Louis terweil hij de auto start. "Graag." "Zal ik met je mee gaan?" vraagt Harry, de bezorgdheid in zijn stem is duidelijk te horen. "Ja, dat zou fijn zijn."

"Owh, mama het spijt me zo." Met mijn vingers streel ik door haar blonde haar. "Het is goed, meisje." Ze gaat met haar koude handen langs mijn wang. "Mama, ik dacht dat ik je kwijt zou raken. Net zoals papa." Een traan rolt over mijn wang. "Ik ga niet weg, schatje." "Weet ik." Ik ga naast haar in bed liggen. "Wie was het, mam?" "Ik weet het niet. Hij droeg een masker en zwarte kleding." Ook over haar wang rolt een traan. "Christa?" Ik kijk op en zie een krullenbol staan. "Je moeder moet zo onderzocht worden, ga je mee?" "Ja, even afscheid nemen." Ik draai me om en zie dat mn moeder slaapt. "Weltrusten," zeg ik en geef een kus op dr wang.

"Waar slaap je vannacht?" vraagt Louis als we weer in zijn auto zitten. "Ik denk bij David, wacht dan bel ik hem even."

"Met David." "David? Heb je het al gehoort over mama?" "Ja, schatje het spijt me zo erg. Waar slaap je vannacht?" " Ik hoopte bij jou?" "Sorry, lieverd. Ik ben voor zaken in China,maar ik neem het eerste vluegtuig dat naar huis gaat. Ik denk dat ik morgen aan kom." "Owh." "Sorry, Chris. Ik moet gaan, zorg goed voor jezelf. Doei, ik hou van je." "Hou ook van jou, doei."

"En?" vraagt Harry als ik heb opgehangen. "Hij is voor zaken in China." "Dan kom je bij ons slapen!" roept Louis alsof het een leuk slaapfeestje word. "Mag dat?" "Ja, tuurlijk", antwoord Harry. Ik bedank de jongens en pak mijn iPhone weer. Geen berichtjes.

"Owh god, Christa! We waren zo ongerust!" Liam komt op ons afrennen en geeft me een knuffel. "Geef je jas maar", zegt Harry en hangt mijn jas aan de kapstok. "Kom, ik heb eten voor jullie," zegt Liam. We volgen hem naar de keuken waar Zayn en Niall aan de tafel zitten. Een heerlijke lasanga geur komt me te gemoet. "Christa! Harry!" roept Zayn en geeft me een knuffel.

Niall blijft zitten. Hij zegt niet eens wat.

"Eetsmakelijk." Stil beginnen we aan ons eten. "Waar ga je slapen, Chris?" verbreekt Zayn de stilte. "Uhm, bij jullie." "Gezellig!" Ik knik en eet mijn eten verder op. "Op welke kamer gaat ze?" vraagt Niall, dit is het eerste wat hij heeft gezegt sinds ik hier ben. "Ze mag wel bij mij, dan slaap ik wel op de bank", bied Harry aan. "Dan slaap jij weer op de bank. Ze mag wel bij mij, als je wil?" vraagt Niall. Wat wen domme vraag. Tuurlijk wil ik dat wel, hij is tenslotte mijn beste vriend. "Ja, dankje."

"Ga je maar even douchen", zegt Niall en gaat voor de tv zitten met de andere jongens. Ik knik en loop naar boven, naar zijn kamer. Fuck, ik heb geen kleren. Mischien heeft hij mijn reserve kleren nog.

"Niall?" "Ja, wat is er?"  Hij legt zijn warme hand op mijn schouder en kijkt me aan met zijn blauwe ogen. "I-i-ik heb een uuuh probleempje", stotter ik. "Vertel, maar." "Nou, ikke ben uhm...ongesteld."Ik voel dat mijn wangen rood kleuren. "Oke, wat is daar zo erg aan?" "Nou, ik ben het zeg maar nu, voor het eerst. En ik heb maandverband nodig." "Ik kijk wel even in de badkamer", zegt hij en loopt weg. Even later komt hij terug met maandverband. "Dankje", zeg ik en neem het aan. "Uhm, Chris? Je hebt een vlek op je kont." 

Dat was toen we 12 waren. Vanaf toen besloten we om schoon ondergoed bij Niall te laten voor als ik zou doorlekken.

Nieuwschierig loop ik naar zijn kledingkast in de hoop dat hij het nog heeft. Ik door zoek in de kast en laatjes. Bingo! Hij heeft het nog! Ik glimlach naar het slipje.

Ik pak het samen met een oude trainingsbroek en shirt van Niall. Het is me veels te groot. Met de spullen ga ik naar de badkamer. De spullen leg ik neer en kijk nog even naar mn berichtjes.

Alles goed, babydoll? Ik mis je en je lippen x Justin

Babydoll? Dat staat ook in het briefje! Zo noemt Justin me al vanaf het begin. Zou hij de moordenaar zijn?

Hi peops

Ik hoop dat t een leuk stukje is. En dat iemand dit leest whaha. Als iemand dit leest: Thank youuu x

Dit is het eerste verhaal dat ik schrijf, dus als er tips ofzo zijn, let me know.

x Roos