trust (dutch/fanfiction)

negen

Zwijgend zit ik naast Harry in de auto. Ik ruik zijn Harry geur in de hele auto, het ruikt erg lekker. Het is niet een geur wat ruikt als aardbei, aftershave, parfum of zoiets. Nee, het is een aparte maar zo lekkere geur. 

"Ik ga nog wel even naar de winkel, ik hoop dat je het niet erg vind?" vraagt Harry terweil hij de auto op een parkeerplaats zet. "Nee, tuurlijk niet", antwoord ik en schud teglijk met mijn hoofd. Harry stapt uit en rent om de auto heen om de deur voor mij los te doen, like a gentleman. "Dankje",zeg ik als ik uit stap en Harry naar me knikt. 

"Sorry," zeg ik zacht als we richting de supermarkt lopen. "Sorry?" vraagt hij en kijkt verbaast naar me. "Ja, voor vannacht. Liam heeft me verteld wat er was gebeurd. Ik schaam me zo erg, ik ben niet altijd dronken, als je dat dacht! Please, zeg het tegen niemand op school, ik denk dat ik dan je kop eraf hak. Het is awkward, je moet het dus echt niet door-" "Wow, rustig. Het is al goed, ik ben ook wel eens dronken. En zie ik er uit als een jongen die het doorverteld?" "Ja", antwoord ik voorzichtig. Hij begint te grijnzen. Wat hebben die jongens toch met grijnzen? "Nou, dan heb je me alweer verkeerd ingeschat. Wil je ook nog iets?" Inmiddels zijn we al in de supermarkt en staan we op de broodafdeling. "Nou, sorry meneer Styles. Ik zal je niet weer verkeerd inschatten en nee, dankje ik hoef niks." zeg ik, nu ben ik de gene met een stomme grijns op mijn smoel. "Inderdaad mevrouw Smith, laat het niet weer gebeuren. Weetje zeker dat je niks moet hebben?" Ik schud mijn hoofd en we lopen naar de kassa. Harry legt het brood op de band en de dikke vrouw achter de kassa rekent het af. "Vijf dollar, alstublieft," zegt ze met een stem als een man. Ik probeer mijn lach in te houden, maar damn, het klinkt zo weird. Harry ziet dat ik moet lachen en geeft me een por. "Beleefd blijven," sist hij. Nadat hij heeft betaald lopen we lachend terug naar de auto. 

"Wil je wat drinken?" vraag ik als Harry zijn auto voor mijn huis stopt. "Graag," zegt hij en we stappen uit. Ik steek de sleutel in het slot en open de deur. "Welkom in mijn prachtige huis', zeg ik en draai een rondje in de woonkamer. "Het is prachtig", zegt hij. Harry is zo anders dan ik dacht, hij is beleefd en grappig. Hij is totaal niet een flirt, al zegt zijn uiterlijk dat wel. "Ga je mee naar boven?" vraag ik snel voordat mijn moeder hier dronken de kamer in komt. Mijn kamer kan op slot, dus daar zijn we veilig voor haar. "Boven? We kunnen het ook rustiger aan doen," zegt hij en lacht om zijn eigen grap. Grappig, joh. "Boven kan ik roken." Het is waar, maar dat is niet de reden. De reden hoeft hij niet te weten. Ik loop richting mijn kamer, gevolgd door Harry.

Ik ga op het bankje op mijn balkon zitten met Harry naast me. Ik rook en praat wat met hem. "Wacht, wil je cola?" vraag ik na een lange tijd. "Ja, dat zou lekker zijn." Ik sta op en pak uit mijn kledingkast twee blikjes cola. Juist ja, ik bewaar daar een voorraad cola. 

"Alsjeblieft', zeg ik en geef Harry zijn cola. "Dankjewel. Wil je een spel spelen?" "Een spel, Harry? Hoe oud ben je?" Hij lacht. "Geen verstoppertje, maar 20 questions?" "Ja, leuk. Begin jij maar," stem ik in. "Wat is je lievelingseten?" "Uhm, ik denk pizza. Wie is je lievelingskleur?" "Blauw." Hij stelt alweer een vraag, maar ik hoor het niet meer. Blauw is dezelfde lievelingskleur als die van mijn vader. "Aarde aan Christa." "Sorry, ik was aan het denken. Wat was de vraag?" "Wat vind je echt van Justin?" Wat een rare vraag! "Justin?" "Ja, die jongen waar je gister mee hebt gezoend." "Ik weet niet. Heb jij een vriendinnetje?" "Nee, ben je nog maagd?" "Harry! Wat is dat voor een vraag! Ik pas." "Je kan niet passen." Weer heeft hij die stomme grijns op zijn gezicht. "Nee, jij?" Hij lacht. "Nee, waarom ben je badass?" "Hoe bedoel je?" "Nou, ik bedoel waarom rook je, drink je en spijbel je?" "Het leven is anders zo saai, ja toch?" "Ik geloof je niet,"zegt hij en hij kijkt me doordringend aan met zijn groene ogen. "Dan geloof je het toch niet!" roep ik verontwaardigd. "Als je boos word, lieg je dus." "Weetje, ik heb je toch verkeerd ingeschat, Harry." Srs, wat voor een vragen stelt hij. "Heeft hij met je verleden te maken?" Het is alsof hij mijn gedachten kan lezen, dat is zo irritant."Nee, volgende vraag." "Weetje Chris je kan altijd wel doen of niks je raakt, maar ik zie verdriet in je ogen." "Ja, jij kent me zolang omdat te weten." "Nee, ik voel het aan je. Je hoeft niet sterk te blijven voor mij. Heeft hij iets te maken met je ouders?" "Ja, mijn vader is voor de vakantie vermoord," fluister ik. Opeens ben ik niet meer badass, maar een gebroken meisje. Niet huilen, sterk zijn. Owh, god ik voel de tranen achter mijn ogen prikken."Het spijt me," zegt hij en trekt me in een knuffel. Ik ken hem niet lang, maar toch heb ik het gevoel dat ik hem kan vertrouwen. "Je mag huilen", zegt hij en hij wrijft gerustellend over mijn rug. Wat ben je aan het doen Christa? Waarom vertrouw je hem? Ik begin te huilen en Harry sust lieve dingen in mijn oor. Opeens schrik ik me dood als ik een harde knal beneden hoor. Zo te zien Harry ook, hij trekt meteen weg en staat op. Ik volg zijn voorbeeld en samen sprinten we naar beneden.

Over de vloer is een spoor met bloed, richting de keuken. Harry rent er heen, ik word afgeleid door een briefje.

Watch out, babydoll