trust (dutch/fanfiction)

eenentwintig

little me-little mix

it's time-imagon dragons

Ik leg het boekje weg en leun naar achter tegen de bedrand. Over wie gaat dit? Ik snap het totaal niet,  waarom zou Harry zoiets schrijven? Het slaat nergens op. Ik sla de bladzijde om om verder te lezen.

12 augustus 1998

Vandaag zette ze haar eerste stapjes. Ze liep van de box naar de bank. 5 stapjes!  Daarna viel ze om en begon te huilen. Ze was zo sterk en onafhankelijk voor een moment , daarna was ze weer klein en kwetsbaar. Ze begon al wat blonde poef haartjes te krijgen, op haar bolle hoofdje. Haar tandjes braken door en haar lichaampje groeide. Ze werd groter.

5 september 2001

Vandaag ging ze voor het eerst naar school. Ze droeg een rood jurkje en een tas van winnie the pooh. Daar liep ze trots, twee staartjes in haar prachtige blonde haar. Zo trots. Haar kleine handje hield die van mij en van mama. Trots leidde ik haar naar waar haar klas was. De juf kwam haar begroeten en ze zei vriendelijk hallo. In plaats van verlegen of zenuwachtig zijn op haar eerste dag, maakte ze grapjes en huppelde door haar klas. Ze was vriendelijk tegen iedereeen en had al snel een hoop vrienden.

13 december 2002

Vandaag kwam onze nieuwe buurnan op ons passen. Gemma vond natuurlijk dat ze oud genoeg was en had meteen al ruzie gemaakt en was bij opa en oma gebracht. Wij bleven achter bij de buurman. Ik ben naar Jace gegaan om te gaan spelen. Dom. Ik was zo dom.

Toen ik terug kwam waren mama en Gemma weer thuis.

Ze dee de hele week daarna zo raar, ze was afwezig en ze dee raar. Toen mama zei dat hij weer kwam huilde ze, ze huilde zo hard. We konden niks doen. Ze zei niks, ze moest 'gewoon'  huilen.

20 december 2002

Vandaag kwam de buurman weer oppassen. Het was vreselijk.

Hij was zo'n klootzak. Hij dee het bij elk kind. Ieder meisje en iedere jongen, jong en oud. Ontschuldig en schoon. Stout en lief. Hij dee het bij ze allemaal, die klootzak.

Hij heet Bert.  Niemand heet Bert! Hij is vreselijk, hij is niemand. Hij is Bert.

De handen vergeet ik nooit meer, de geur van zijn aftershave. Old man. De geur die ik nooit meer vergeet.

Zijn harige armen, buik  en benen. Zijn grote handen en voeten. Ik vergeet ze nooit meer.

Zijn ogen, zijn bruine ogen gevuld met woede. Pure woede.

Kijkend naar haar.

Ze verdiende het niet. Ze was te lief, te goed. Ze was perfect.

Waar gaat dit over? Wie is die man?  Die vreselijke Bert? Misschien als ik doorlees weet ik het?

Een gaap verlaat mijn mond. Mijn ogen vallen half dicht.

Misschien moet ik eerst slapen? Morgen lees ik wel verder. Ik leg het boekje op mijn nacht kastje en ik ga comfortabel liggen om in slaap te vallen.

*

"Wakker worden, Christa!" Niall springt boven op me en springt op en neer. Een kreun verlaat mijn keel en ik probeer Niall van me af te duwen. "Niall! Je stikt me!" Hij valt van me af en komt naast me liggen. "Goedemorgen." Ik wrijf in mijn ogen en over mijn gezicht. "Lekker geslapen?" Ik zucht. "Jup, todat er iemand boven op me sprong." Hij lacht en rolt uit mijn bed. "Kom uit bed!" " Woef," ik rol uit bed, met moeite. "We moeten opschieten, om 3 uur moeten we bij je moeder zijn." Meteen ben ik weer helemaal wakker, vandaag mag ik op bezoek bij mama! "Hoelaat is nu dan?" Niall kijkt op mijn mobiel."Het is nu elf uur. Over een uur gaan we weg." Hij loopt mijn kamer uit en ik pak een skinny jeans en mijn coca cola sweater. Het is buiten best wel koud, maar ik vind het wel fijn.

Ik loop naar beneden en iedereen zit al aan tafel. We zeggen goeie morgen tegen elkaar en ik begin mijn kop muesli te eten.

"Big day today, hea?" vraagt Emily. Ik knik en eet zwijgend door. Ze heeft al een paar weken niet tegen me gepraat en dit is het eerste wat ze zegt. "Zeg maar beterschap namens mijn familie." Wat? No fcking way. "Ze is niet ziek!" spit ik naar haar terug. Ze kijkt naar haar brood en haar wangen kleuren licht roze. "Sorry."

*

Gespannen zit ik achter in Harry's auto. Niall en Harry zitten voorin, ze praten over auto's die langs rijden.

Ik zit achter in, zenuwachtig te zijn. Straks zie ik mama weer. Ik heb haar zo erg gemist. Ze was samen met David alles wat ik over had. Ik weet dat haar alcohol gebruik niet goed was, maar ik wil haar niet kwijt. Ik weet dat als ze door bleef drinken ik haar kwijt zou raken. Dat is alles behalve wat ik wil.

"Zenuwachtig? " Niall draait zijn hoofd om en kijkt me aan. "Een beetje." Hij knikt. "Ik ook." En draait zich weer om. Harry tikt ritmisch op het stuur. Ik vraag me af wat die brieven betekenen, maar nu is niet het goede moment om het te vragen.

*

Na nog een uur rijden komen we bij een groot gebouw in het bos. Eromheen is een groot park en een vijver. Het is er heel erg vredig. Voor de ingang is een grote parkeerplaats met zo'n 20 auto's. Harry parkeert en we stappen uit. "Ben je er klaar voor?" Niall pakt mijn hand en knijpt er in. "Ik denk het." We lopen naar de glazen deuren. Harry drukt op de groene knop ernaast en de deur gaat open. We komen in een tussen halletje waar e en stoel en tafel staat. Weer drukt Harry op een knop bij de deur en de deur gaat weer open. Een vrouw zit aan de bali naast de deur. Haar donkere haar is in een strakke knot op haar hoofd. Ze draagt een wit blousje met een grote strik. Ze is ik denk iets van 40 jaar oud. "Hallo, kan ik helpen?" Ze kijkt op van haar computer en haar bruine ogen kijken naar ons. "Ja, we komen voor mvr. Nelson," antwoord Harry. De vrouw typt iets in op haar computer en staat op om de telefoon achter haar te pakken. Ze corrigeert haar kokerrokje en tikt een nummer in. Ze zegt iets onverstaanbaars en draait zich weer om naar ons.