trust (dutch/fanfiction)

dertien

Ik geef een trap tegen haar buik en ze staat weer op. Ulgh, die bitch gaat dood. Ze veegt het bloed van haar gezicht.

Om ons heen hoor ik geschreeuw en gejuich.

Voor ik het weet krijg ik een klap tegen mijn wang. Alles word zwarter dan het al was. "Vieze vuile hoer!" gil ik en klap weer tegen haar gezicht, trap tegen haar schenen en sla in haar buik. Ze kreunt van pijn en probeert mij te slaan, ik hou haar tegen en geef een kopstoot, waardoor se op de grond valt. Ik trap tegen haar zij en voel dat iemand me weg trekt. Alles gaat in een trance voorbij, alles wat ik zie is hoe Emily bloed en mensen om haar heen komen staan. De armen zijn nog steeds om me heen geslagen om me tegen te houden. Hoe hard ik probeer los te komen, de armen zijn sterker.

Als ik om kijken zie ik Harry.

"What the fuck doe je?!" gil ik tegen hem. "Als je niet stopte dan sla je haar het ziekehuis in," zegt hij kalm met zijn armen om me heen. "Precies wat de slet verdiend!" Hij begint te lachen. "Niet zo hypocriet zijn," lacht hij. "Hypocriet! What the hell! Ik ben geen slet! Laat me los!" Ik sla zijn armen weg en loop naar de kapstokken. Ik pak mijn iPhone en kijk even hoe mijn gezucht er uit ziet.

Hoe fijn, mijn neus bloed, mijn haar zit in de war en er zit bloed op mijn witte jack daniels hempje. Ik zie dr kortom niet uit. "But first let me take a selfie". Ik draai me om en zie Harry tegen kluisjes aan geleund. Ik zet een fake smile op en draai terug naar mijn beeldscherm. "Ik keek alleen even hoe ik er uit zag." "Hier." Harry geeft me een paar doekjes. "Dankje." "Geen probleem, ik heb nog een paar als je nodig hebt." "Je bewaart doekjes?" zeg ik verbaasd. Hij lacht een beetje. "Jup, je weet nooit waarneer je er een nodig hebt." Like whut? Hij is zo vreemd, hij bewaart doekjes en zijn humor i s de meest rare humor ooit.

"Ik denk dat je problemen gaat krijgen, Emily is naar het ziekenhuis toe." Owh god, ik ga problemen krijgen. Als ik word geschorst dan spacet David hem helemaal. En Emily vergeeft het me nooit, hoewel ze het verdiende.

"Waarom sloeg je haar?" Oja, hij is nog niet weg. "Ze verdiende het, ze is een gigantische slet." Harry grijnst weer, die stomme grijns. "Zoals ik al zei, niet zo hypocriet Christa." "Ik ben geen slet! Als je dat nog een x zegt sla ik de grijns van je smoel af", schreeuw ik en ga voor hem staan. "Woah, rustig maar." Hij houd zijn handen voor zich om me tegen te houden. "Sorry, ik bedoel niet dat je umh een slet bent, maar.." hij stopt en haalt zijn hand door zijn haar. "Maar wat?" schreeuw ik, het verbaast me dat we nog steeds alleen zijn.  "Maar nou Niall vertelde me dat je euh. Weetje, laat maar. Niet belangrijk. " "Nee zeg het!" Ik wil het nu weten, maar hij heeft geluk de bel red hem.

Zonder me nog aan te kijken rent hij naar zijn les en ik volg hem de trap op. Frans.

"Mevrouw Smith." Mevr. Dupond staat voor de klas met een opgetrokken wenkbrauw naar me te staren. "Ja, wat is er?" Ze komt voor mn tafel staan en fluistert dat ze me niet had verwacht in haar les. Ik lach dat ik dat ook niet had verwacht en ze loopt weer naar voor. Het eerste half uur verloopt rustig.

Dan word er op de deur geklopt en de team leider verschijnt.

"Christa Smith, zou je even mee willen komen?" door haar lieve stem heen, hoor je dat ze boos is.

"Als dit over Emily gaat, dan blijf ik liever hier," antwoord ik en pak mijn tas alvast in. De vrouw verwisselt ongemakkelijk van been, haar wangen beginnen te gloeien. "Sorry, maar je moet," zegt ze zo lief mogelijk.

"Ik moet niks." Haar wangen worden nog rooder.

"Christa, je moet", begint mvr Dupond zich ermee te bemoeien. "Ik bepaal zelf wel wat ik doe."

Ik voel dat Harry me een trap geeft, ik denk dat het een teken is dat ik mn mond moet houden.

"Christa, ik kan ook je..." "Vader bellen?" onderbreek ik haar. "Nou dat gaat moeilijk worden, tenzij je het nmmr van onze lieve heer hebt", snauw ik. De hele klas begint te lachen, behalve Harry.

"Owh god, dat wist je niet. Nou je weet wel meer niet. Die fcking hoer verdiende het! Dus nu weet je het, kan je weer gaan." De vrouw balt haar vuisten tot haar knokkels wit worden.

"Christa, ik vraag het nog een keer vriendelijk."

"Vriendelijk, pfff." Ik pak mijn pakje peuken en stop er een tussen mijn lippen. "Christa! Doe dat weg!" Ik negeer de mensen die zeggen dat ik moet stoppen. En steek de peuk aan.  De mensen raken een soort van in paniek, ik vind het alleen maar grappig. "Bye bitches!" roep ik voordat ik de klas uitloop waar ik ze achterlaat vol verbazing.  Ik mag wss niet meer terug komen nu, maar dat maakt niet uit. Ik pak mijn fiets en fiets naar Justin.

Ik klop met in gehouden adem op Justins deur. Even gebeurd er niks en ik klop nog een keer. "Doe facking rustig man!" hoor ik Justin met een schorre stem schreeuwen.

"Hey babydoll", hij trekt me in een knuffel. Dit is zo awkward zonder dat hij het weet. "Ik dacht dat je op school zou zijn", zegt hij, hij loopt zonder shirt, maar met joggingbroek, naar de bank en trekt me mee. "Ja, sorry..ik had een euh...ik sloeg een wijf in elkaar en had geen zin in school", zeg ik en kom naast Justin op de bank zitten. Hij begint te lachen. "Lekker, wie was t?" "Uhm Emily." "Ey, dat is toch die vriendin van je? Die met de lekkere reet," zegt hij en lacht weer.

Ouch. Lekkere. Dat doet pijn.

Ik knik en hij slaat zijn armen om me heen. Niet denken aan de droom. "Heb je kusje nodig voor de pijn?" plaagt hij en tuit zijn lippen. Niet denken aan de brief. "Nee, dankje."

"Aawh, toe nou. Eentje?" Sinds waarneer wil hij kussen? Laat maar, sinds we hier dronken op de bank zoenden, denk ik.

"Justin? Ik moet je iets vragen." Ik slik en kijk naar Justins gespierde lichaam. "Je kan alles vragen babydoll."

babydoll

"Heb jij mijn vader vermoord?" Ik fluister het, maar aan zijn gezicht uitdrukking kan je zien dat hij het heeft gehoord.

"Hoe kom je daar bij?!" zijn gezicht staat verbaasd en teleurgesteld te glijker tijd. Ik haal mn schouders op en kijk naar mijn voeten.

"Chris, ik zou nooit je vader vermoorden." Hij pakt mijn schouders vast en kijkt me recht in mijn ogen aan. "Je weet dat ik dat niet doe, als ik het dee, wat ik niet deed, maar als dan zou ik het je vertellen.  Je hebt het recht om dat te weten. Eerlijk gezegd hoopte ik dat je iets anders zou gaan vragen." Hij slikt even en drukt dan zijn lippen op de mijne. Dit is fout, Christa.  Stop het.

Voorzichtig duw ik hem weg, hoe erg ik hem ook wil zoenen. "Je denkt echt dat ik het ben hè? Ik kan het niet zijn. Je was bij me, weet je nog? In de supermarkt?"

"Hey Christa". Ik kijk achter me en zie Justin staan. "Hey", zeg ik beleefd. "Jij ook hier?" Ik begin te lachen. "Nee, ik ben daar", antwoord ik, ik zie dat Justin fronst. "Sorry, niet grappig", zeg ik snel, nu lacht hij wel. "Je hebt geluk dat je zo hot bent", zegt hij en ik stomp op zijn bovenarm. "Aaauw", zegt hij en wrijft over zijn arm. "Wat moet jij hebben?" vraagt hij. "Zakje gebakken aardappelen,  jij?"  "Ik ga biertje halen." Tuurlijk haalt hij bier. "Maar toen zag ik jou en liep ik naar jou", vervolgt hij zijn verhaal. "En toen was je hier." "Idd, je gaat daar toch niet voor betalen hè? " zegt hij en wijst naar het zakje aardappelen.  "Ja, jij?" "Ik niet." Tuurlijk niet. Ik had niet anders verwacht eigenlijk. "Kom," zegt hij en trekt me mee achter een van de schappen. Hij drukt een zak chips en mijn aardappelen in zijn rugtas. "Justin, ik denk niet dat di-" "Ssht", sist hij en legt zijn vinger op zijn lippen. Hij loopt naar de kassa en zet een bikje bier op de band. Hij rekent af en loopt zonder problemen naar buiten. Met open mond volg ik hem. We staan te praten over zijn steel actie tot mijn telefoon gaat en mijn moeder zegt dat ik meteen naar huis moet.

Dat was de eerste x dat ik heb gestolen. Toen ik thuis kwam, was papa net naar het ziekenhuis gebracht.  Het kon Justin niet zijn, dat was onmogelijk.

"Je hebt gelijk, sorry." Hij glimlacht en drukt zijn lippen op mijne.

Ik voel zijn tong en opeens gaat alles snel, zijn handen gaan over mijn benen en ik paniek. De droom komt terug.

"Justin ik word wss geschorst,  ik denk dat ik even naar huis moet, het vertellen aan David," zeg ik snel. "Oke, ik zie je nog wel", zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik knuffel hem nog even voor ik weg ga.

Justin en ik? Zouden we een  relatie kunnen hebben of friends with benefits? Ik weet niet. Mijn hoofd is een chaos.