trust (dutch/fanfiction)

zevenentwintig

fire starter- Demi Lovato♡

The way -Ariana Grande

ultraviolence- Lana Del Rey♥

"Harry, would you love me forever?"

"Depends on how long forever is?"

"Like, it's never ending. I guess."

"No. I wouldn't."

"Why?"

"Because I'll love you longer than forever. I'll love you longer than always. I'll still love you after my body gives up on life. Even than my heart still beat for you. Our love lasts longer than infinity. It will last after my last breathe comes out of my lungs. Our love will never ever die."

"Why? Why do you say all these things?"

"Because..I want to marrie you, having kids with you, growing old with you. Because...I love you."

"......"

"You have to say it back, babe. I need to now how much you love me."

"........."

"Please....babe.....say it. I really need to hear it."

"I'm sorry, Harry."

"Just say it. It's all I want to hear."

"I can't."

"Why? Its easy, just 3 words."

"You killed my father."

"But I love you."

"I can't love you....you're a monster. You're a soulless monster."

"Babe...I didn't want it."

"But it did happend. You took a live."

"What was it worth? Nothing. His life was boring!"

"But he has something to life for. Just like me. You where the reason I didn't kill myself! Now you're the reason why I kill myself."

"No! You're the only one I care about! You're my reason to stay a life."

"To late."

I pick up the knife, wich lays on the dinnertable in front of me.

"I loved you, Harry."

Those words are my last. The cold metal find his way trough my troat. It takes only a few second before everything gets black. I like black.

*

"Mevrouw Smith? Hoort u mij?" een jonge vrouw met blond opgestoken haar en een zonnebank bruine huid, met een vreselijk vervelend lampje schijnt ze in mijn ogen. "Is ze al bij?" Harry komt bij haar staan en hangt ook over me heen. "Meneer, zou u even daar kunnen wachten," zegt een andere vrouw in een blauwe broek van plastic en een wit shirt, terweil ze Harry naar achter duwt. "Mevrouw?" Voorzichtig knik ik. "Ze is oké,  gewoon flauw gevallen," zegt de vrouw tegen Harry. "W..wat?"vraag ik stotterend. "Je ging knock out nadat-" De blonde vrouw kapt Harry af. "Meneer, zou u zo vriendelijk willen zijn om deze kamer te verlaten? Wilma jij wil meneer Styles wel even naar mijn kantoor brengen, hè? " De vrouw knikt en legt haar hand op Harry's schouder om hem vervolgens de kamer uit te duwen. "Waarom moet hij nou weg dan?" er ligt een boze ondertoon in mijn stem die zij overduidelijk ook heeft gehoord. "Je moet rusten."

"Waarvoor? Flauwvallen?" Ik probeer rechtop te gaan zitten, maar ik val meteen weer terug. "Je hebt een harde klap gemaakt toen je viel." De vrouw, waarschijnlijk een zuster, komt op de rand van mijn bed zitten en schrijft iets op een papier. "Je hebt een lichte hersenschudding, dus je moet nog rusten. Vandaag mag je weer naar huis en meneer Styles zal op je letten. Om het uur moet hij je wakker maken en ook is erg belangrijk dat je geen tv kijkt of op je mobiel gaat." Ze legt het papiertje weg en loopt de kamer uit. Daar lig ik dan alleen op een bed in het fucking ziekenhuis.  En ik heb geen idee hoe ik hier kom. Halleluja. 

"Ze moet het weten!" roept Harry vanuit de gang. "Meneer, ik begrijp uw bezorgdheid maar ze heeft rust nodig," zegt de zuster. Ik denk niet dat het de bedoeling is dat ik dit hoor, maarja. "Ze komt het toch wel te weten! Als uw vrien-"

"Meneer Styles?" een andere stem, die  van een man. "Ja, wat is er?"

"Wilt u even meekomen?" Ik hoor dat de stemmen langzaam weg gaan en ik besluit om maar te gaan slapen. Veel beters heb ik niet te doen hier, dan te denken over hoe ik hier ben gekomen. Alles wat ik nog weet zijn zijn warme lippen op mijne. Bij de gedachte daar aan vliegen de vlinders weer door mijn buik. Zouden Harry en ik vaker zoenen? Of zou hij me nooit meer zoenen? Ik zou het alleen weten door het te vragen, wat ik ga doen nadat ik wakker ben.

*

"Christa...wakker worden," Harry's warme stem fluisterd in mijn oor, zijn  adem verwarmd mijn oor. "Hey", mijn stem kraakt, ik grijp naar mijn keel die erg droog is. "Hey", antwoord Harry, terweil hij me een glas water geeft. Zijn grote hand cupt om de achterkant van mijn hoofd en tilt het iets op, zodat ik uit het rietje kan drinken. "Hoe voel je je?" Ik laat het rietje los en zak naar achteren. "Klote." Hij begint te lachen, de kuiltjes in zijn wangen maken de vlinders helemaal gek. "Ik weet wel iets om je beter te laten voelen..." een sneaky lach verschijnt op zijn gezicht, denkt hij wat ik denk? Jup. Met zijn hand gaat hij over mijn onderbeen naar boven. Als hij net boven mijn knie komt sla ik zijn hand weg. "Harry! We zijn in het ziekenhuis!" Hij begint weer te lachen. Man, wat hou ik van die lach. "Niet lang meer, je mag naar huis." Hij pakt me op in de bruidshouding en zet me in een rolstoel naast het bed. "Ik kan wel lopen, hoor."

"Volgens die blonde bitch niet." Oh. oh. Ik kuch. "Blonde bitch?" herhaalt de blonde zuster. Harry's wangen kleuren rood. "Wij gaan! Adios!" Harry duwt zo hard als hij kan de rolstoel door de gangen met een achter ons aan komend de zuster die schreeuwd dat ik nog niet weg mag. Onderweg komen er ook nog twee bewakers met haar mee. "Harry! Sneller! Ze halen ons in!" Hij rent helemaal de verkeerde kant op. "Ik doe mijn best! Fuck verkeerde afslag!" De mensen waar we langs komen kijken ons aan alsof ze aliens zien. "Hier erin!" Harry duwt een deur open. Achter de deur zit een bezemkast. "Snel doe op slot!" Hij doet wat ik zeg en draait zich om naar mij. De kast is erg groot voor een bezemkast. Voor ik het door heb zakt Harry voor me neer op de grond. Zijn hoofd op dezelfde hoogte als mijne. "Je bent zelfs mooi in een bezemkast", ik begin te giegelen van zijn opmerking. "Dankje." Mijn wangen worden rood en hij drukt een kus op mijn lippen.

Wouw ik had even een engels momentje LOL. Nederland heeft gewonnen met fcking 5-1 Yeahhhh^^