Ch. 16 ~ Heartaches and Heartbreaks

4.7K 116 4
                                    

~Keifer's Point Of View~

Today I've made up my mind. Gusto kong magtapat na kay Cara kahit 1 week pa lang kami nags'sama. Who cares anyway? Hindi ko naman ide-deny na may gusto ako sa kaniya eh. Paninindigan ko yun at kulang na nga lang ipag-sigawan ko sa buong mundo na mahal ko siya. Kahit sagutin niya pa 'ko o i-reject, hindi pa rin magbabago ang nararamdaman ko sa kaniya. Siguro it will take a while para mag-move on. Pero kahit friend lang ang turing niya sakin, tatanggapin ko yun.

Better friends than nothing right? Mas mabuti nang nagmahal kesa hindi. O sa madaliang salita, mas okay na ma-friendzoned kesa naman ma-strangerzoned.

Again, inuulit ko po, magtatapat lang po ako hindi manliligaw. Mas mabuti nang alam niya ang naramdaman ko bago pa ko (if ever) manligaw. Malay niyo parehas kami ng feelings para sa isa't-isa ;)

Pero wag naman masyadong confident. Anything too much is not good. Mamaya sa kaka-expect ko na mutual yung feelings namin baligtad pa mangyari -____-

I asked her to meet me at lunch. Private lang, ayoko ng public. I was walking down the hallway papuntang caf. There I saw a table for two kaya naman naupo muna ko tsaka hinintay ko siya. Sisiput kaya yun?

5 minutes...

10 minutes...

15 minutes...

Another 15 minutes na lang tapos na lunch break. Asan na kaya yun? baka naman late dismissal nila? Hay, pag wala pa siya dito after another five minutes hahanapin ko na talaga siya.

As if on cue, pumasok na siya ng cafeteria with that usual lovely smile on her face. Ang ganda niya talaga. Sana ganiyan siya lagi, always smiling and happy. Naku! Pag hindi 'yan nagawa ng future boyfriend niya masasapak ko yun. Ning hindi ko pa nga napapa-iyak 'yan eh.

Medyo kinabahan ako nung lumapit siya sakin. Obvious na gusto niya si Ken. I heard they became really close at minsan sweet pa nga daw ee. May gusto din kaya sa kaniya si Ken? Pero ang sa pagkaka-alam ko, playboy pa rin si Ken at halos every night siyang nagb'bar.

"Hi," she said, flashing another one of her unique smiles.

"Uhh...hello, I saved you a seat," I said, habang tinuturo yung upuan sa harapan ko.

"Oh thanks," sabi niya.

"So ano pag uusapan natin?" she asked.

Okay, 'eto na talaga. Wala nang atrasan. Nakalagay yung mga kamay niya sa table so I took them and held it with my own. Mukhang naguguluhan na siya sa mga pinagagawa ko. Sana hindi niya ko layuan. Sana walang magbago samin. at sana lagi siya maging masaya.

"I know it had only a been week when we first met. I don't know how to describe the feeling pero na-love at first sight ako sayo. I know it might seem crazy but I've fallen hard for you. You have so many beautiful traits that attracted me to you. It may be too early to say this but I... I love you," Medyo gumaan na yung nararamdaman since nasabi ko na lahat sa kaniya.

*dug. dug. dug.*

Kinakabahan ako shet!

"I..."

"I'm sorry but I..." mukhang nag'guilty na siya sa sinasabi niya. Kaya pinangunahan ko na lang...

"Shh...You don't need to explain anything. I understand that your heart beats for someone else and I wish you all the best and all the happiness you deserve. Just remember that I'll always be here for you. I hope that nothing will change betwen the both of us,"

I stood up, took my backpack and headed outside the caf.

"Wait~~"

I stopped walking, but I stood frozen on my place.

Love Is Worth Waiting For (JaDine)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon