Devin (kitap oldu)

Yalan

Eskiden, yani Demir ile tanışmadan önce bu bunalımdan hiç çıkamayacağımı düşünürdüm. Şimdi ise bunun beni öldüreceğini hissediyorum.
Şu an hala şokta ve Demire bakıyorum, bu sırada Sevtap denen kadın üzerini örtmeye çalışıyor çok utanmış gibi.

Ama utanması için bunu yapmaması gerekirdi, kendimi aptal gibi hissediyorum, ona nasıl inandım?
Şoktan çıkınca kendime engel olamayıp bağırmaya başladım, bunun üzerine Sevtap denen sürtük banyodan çıkıp kaçmaya başladı.

"Bunu nasıl yaparsın? Sen adi, aşağılık pisliğin tekisin! Seni tanıdığım güne lanet olsun, bir daha asla yüzümü göremeyeceksin!"
Demir telaş ve korku içinde bana sarılmaya çalışırken, bir taraftan da konuşup beni bunun bir oyun olduğuna inandırmaya çalışıyordu.

"Bak ben seni asla aldatmam, o sürtük içeri girdi ben duş alırken, yemin ederim sana sadığım aşkım, lütfen beni terk etme. Sen gidersen ben ölürüm, bu bir oyun, lütfen dur gördüklerin tamamen yanlış!" Diye yalvarmaya başladı.

"Evet gördüklerim çok yanlış ve bu rezilliği bana oyun diye yutturmaya çalışıyorsun! Canın cehenneme! Defol git hayatımdan," Deyip banyodan çıkarak deli gibi kaçtım o evden.

"Devin dur, lütfen beni dinle, onunla hiçbir alakam yok. O bu eve sadece babamın parası için girdi, gördüklerine inanma bak pişman olursun!" Diyerek arkamdan koşmaya başladı.
Arka bahçede duran babası bizi bu şekilde görünce şaşkınlıkla bana doğru koşmaya başladı.

"Devin, nereye gidiyorsun kızım? Neden bu kadar telaşlısın?" Diye seslendi babası arkamızdan.

Ben ise hiçbir şey söylemeden yoluma devam ettim. Demir artık peşimden koşmayı bırakıp hızla eve geri döndü, bu kadar çabuk vazgeçtiğine inanamıyorum! Artık umurumda da değil!
Kimi kandırıyorum ben? Ölümüne acı çekiyorum şuan!

Bir taksi bulup oradan hızla uzaklaştım.
Ne yapacağımı, nereye gideceğimi bilemiyorum. Bu acıyla nasıl yaşanır? Nasıl alışacağım?

Demir'den

Bu karalamaya asla boyun eğmeyeceğim! O sevtap denen sürtük bunun hesabını ödeyecek.

Eve geri dönüp onu aramaya başladım. Bunu nasıl yaptıysa öyle düzeltecek. Başka hiçbir yolu yok.
Odasına doğru yürüdüm ve kapının açık olduğunu fark ettim.
Gözlerim karardı bu olanlar yüzünden. Fenalık geçirmek böyle bir şey olsa gerek.

Odaya sert bir şekilde daldım ve istemediğim bir manzarayla karşılaştım.
Sevtap bütün dolabını boşaltmış, olamaz! Kaçmış, lanet olsun ben şimdi ne yapacağım? Onu bulmam lazım!

Tam odadan çıkıyordum ki babam yolumu kesti.
"Demir neler oluyor? Bu odanın hali ne?"

"Sen onu o biricik karına sor! Hayatımı mahvetti, onu benden önce bulsan iyi olur. Yoksa çok kötü şeyler yapacağım!"
"Anlamıyorum, neler oluyor anlatır mısın artık?"

"O rezil kadın bana tuzak kurdu. Devin'in beni terk etmesine sebep oldu. Sana söylemiştim, o kadında bir şeyler var demiştim. Kahretsin!" Deyip odadan çıktım.

Aracıma atlayıp motoru çalıştırdıktan sonra gözlerimde biriken gözyaşlarım damla damla yer çekimine kapıldı.
Onu şimdiden özledim, hayatımın aşkı! Ondan başkasına böyle değer vermedim.

Avazım çıktığı kadar bağırıp öfkemi kusarak aracı kullanmaya devam ettim.
O lanet olası banyoya hiç girmeseydim keşke!
O kadını mutlaka bulmam gerek, ne olursa olsun bunu bir tek o çözebilir. "Yıktığını düzelteceksin lanet fahişe! Yoksa bu dünyayı sana dar ederdim!"