Possesive Bastard

#28

Chapter 28

Cindy Gosingfiao
(Cindy's POV)

Naalimpungatan ako ng maramdaman kong may malamig at madulas na bagay na nasa hita ko. Gumagapang ito sa paanan ko.

What the heck?

Sa pagkakatanda ko, isa lang ang alaga ko, dahil nasa kulungan si Lovie...ang alagang aso sa bahay. Napabangon ako ng wala sa oras. Medyo nasilaw pa ako sa liwanag na nakita ko kaya napapikit ako. Nang makapag adjust ang mata ko ay dumilat na ako. Inikot ko ang tingin sa lugar na kinaroroonan ko at napansin kong nasa isang kwarto ako. Malaki ang silid at------

Napasulyap ako sa bagay na nasa hita ko at-------

"AAHHHHHHH. ALIS! BAKIT MAY AHAS DITO? AHHHH! ALIS! ALIS!" pinilit ko itong alisin sa katawan ko pero napansin kong dumadami sila.

Isa itong anaconda, mukhang ready na talaga itong tuklawin ako.

Isang ahas lang 'nung una pero hindi kalaunan ay naging sampu ito. Geez! Anong ginagawa ko dito?

"Sssshhhh. 'Wag-shhh-kang-shhhh-maingay. Hindi ka na-sshhh- makakatakas-shhhss sa nakatakdang mangyari." Dahan dahan itong lumapit sa'kin. Pinulupot nito ang katawan n'ya sa akin. Umabot ito sa leeg at sinakal ko.

"Hmmmmm-bitiwan-hmm-mo-mmm-ko."

"De--"

"Oy, prinsesa, gising!"

Napabalikwas ako ng bangon. The hell. Ano 'yun?

"Hey, what happened, pinagpapawisan ka at namumutla." Dumungaw ako sa harapan ko at nakita ang isang lalaki. Mukhang nasa kaedaran ko lang ito. Hindi ko ito namumukhaan sa mukha kaya malamang ay hindi ko ito kilala.

"Who are you? Where the hell I am?"

Lumapit ito sa kamang kinalalagyan ko. I didn't notice na umuusad na pala ako.

"Hey, pretty girl, don't be scared. I won't bite."

Natawa ito.

"I said, where am I?!" Napataas na ang boses ko sa takot.

"Hey, chill. C'mon, don't shout. They might here you." Seryosong sabi nito. Kinabahan naman ako. So, ano ang posibleng mangyari kapag narinig nila ako?

"You're in Seandal Island. Some private island near Boravay."

Boravay!

Hell!

"W-what? A-anong? Ilang linggo na akong nandito?" Pinuntahan nito ang pinto kanina at ni-lock ito. Mukhang kahit hindi maganda ang pakiramdam ko sa kanya ay wala akong choice. He's the only one I got.

"Actually, dalawang araw ka palang nandito." Tumingin ito sa bintana na nakalock. Mukhang desidido talaga silang i-lock ako dito at hindi palabasin. Taena, ano bang ginagawa ko dito? Wala akong kasalanan sa kanila. I didn't even knew them!

"By the way, kumain ka na ba?" sasagot na sana ako ng biglang tumunog ang tiyan ko.

Shocks, kahiya!

"Looks like, hindi pa. C'mon, eat up." Ngumisi ito. Tinutukoy nito sa mga pagkain na nasa kama na. Ni hindi ko alam kung saan nagmula ang mga ito at kung saan n'ya tinago para hindi ko makita.

Dahil sa gutom na, kinain ko na ang mga pagkaing nakahain.

"Hey, easy. Hindi ka mauubusan." Tuma-tawang saad nito. Kung sa ibang pagkakataon, nasapak n'ya na ito pero hindi ngayon. Ito ang nagbigay sa kanya ng pagkain kahit na nga ba hindi n'ya ito kilala. Mukha naman itong mabait at hindi mahirap pakisamahan.

Lumipas ang oras na hindi n'ya namamalayan. Nakakwentuhan n'ya ang lalaki at masasabi n'yang mabait ito. Kwento ito ng kwento ng mga oras ng unang pagtapak n'ya dito kasama ang kanyang magulang na caretaker pala dito.

Namangha daw s'ya na ang dami daw ng mga magagandang spots dito. Napairap s'ya. How can I see and appreciate ang mga sinasabi n'ya kung nakakulong ako dito? Kadena nalang ang kulang at para na s'yang na-house arrest kahit walang kasalanan. Tuwang tuwa daw ang ina n'ya na sa pag-uwi n'ya ay may dala s'yang isda na pwede nilang iulam. Strikto daw kasi ang may-ari ng bahay na 'to kaya hindi pwedeng galawin ang laman ng refrigerator.

"Hindi ko nga maisip na pwede pala 'yon." Tumawa ito. "What if, kapag kakainin na n'ya ang mga pagkain na nasa ref ay sira na ang mga ito? Sira pala s'ya e. Tapos kapag nagsuka ito halimbawa ay kami ang sisisihin." Humupa na ang tawa nito.

"Ikaw naman, kamusta? Bakit LA napunta dito?" Wala sa sariling tanong nito. Nanahimik naman s'ya. Ano nga bang isasagot n'ya? Kinidnap s'ya at dinala sa lugar na 'to. 'Yung sa pagkakatanda n'ya, kanina lang ay nasa mall s'ya, pupunta sana ng sine hanggang sa nawala ang lahat at napunta s'ya dito. But the question is, nasaan sila?

Napansin ng kausap na natahimik s'ya. Kanina kasi ay tumatawa s'ya sa mga sinasabi nito pero ngayon ay hindi na.

"Sorry, insensitive of me." Sabi nito at ngumiti ng mababaw.

"Nah, okay lang." She lied. Kung siguro ay hindi n'ya pa ito nakaka-close ay aawayin n'ya ito pero not now.

Ilang saglit pa silang nagkwentuhan until ten realized something.

"Oh, shoot! Yari na ako." Napakagat labi ito. Napangiti nalang s'ya sa way ng pagkakasabi nito. So, so, childish! She laughed.

"Oh, anong nakakatawa?"

"Wala." Ngumisi ang katabi n'ya. Malakas maka kutob ang katabi n'ya. Napailing s'ya. Parang si-----

Haist. Never mind. Don't think about him. May kasalanan pa 'yun sa'yo.

Napatigil ang pagdadaldalan nila ng biglang may kumatok sa pinto. Napatingin s'ya kay ten na biglang nataranta. Tinaasan n'ya ito ng kilay.

"Hey act cool. J-Just.. Just think I'm not here." Tulirong sabi nito at walang kaano-ano'y pumunta ito sa ilalim ng kama. Saka naman sumabay ang pagbukas ng pinto.

Seryosong tinignan s'ya nito mula gulo hanggang paa.

"So, it must be you." Panimula nito. Ay hindi, anino lang ako kuya. I'm just a shadow na nakikita mo. Sarap mo pong tadyakan, kuyang may eyeliner sa mata. Napairap nalang s'ya sa kawalan.

"So, d'yan ka nalang muna for tonight. Bukas ka na daw kakausapin ni boss." Kinabig na nito ang pintuan at sinarado. Taena kayo, pakawalan n'yo ko. I'm not a bird or parrot na pwede nalang ikulog sa hawla, gaano man ito kagrande. The heck? And for God's sake. I'm Cindy.  100 % pure human.

Nagulat nalang ako ng biglang lumabas ng lungga ang parrot. Buti nalang wala ng epalogs. I mentally laughed. Ang daldal kasi nito. Bagay na bagay ang parrot.

"So, pano ba 'yan? Bukas nalang ulit, pretty girl." Ngumisi ito ng kakaiba kaya napataas ang kilay ko. Ngumuso ito at walang ka-ano ano'y ginulo ng bonggang bongga ang buhok ko.

"Alis ka na?" Tumango lang ito.

Gusto ko sana s'yang pigilan na 'wag na pero naisip ko, hindi pa ganun kami magkakilala. At isa pa, naghihintay ang mama n'ya sa kanya na hindi ko alam kung saan nakatira. Baka nga nag-aalala na ito. Sobra na nga siguro s'yang naiinis sa'kin pero hindi n'ya lang pinakita.

"Gakit ka ba?'' Nasa pintuan na ito ng walang ano-ano'y hinawakan nito ang kamay n'ya at hinalikan.

"Hey, cheer up. Bukas, andito na ulit ako, I promise, cross my heart, hope to die." Nag action pa ito ng parang soldier. Napatawa nalang ako.

Mayamaya'y lumabas na ito ng pinto sa kadahilanang pano s'ya nakalabas dahil nakalock ang pinto sa labas ay hindi ko alam. Napangisi nalang ako.

"Fine. Goodnight, parrot."